1990’dan sonra ilk kez yarı finale çıkan İngiltere, daha önce 1998’de adını son 4 takım arasına yazdıran Hırvatistan’la kozlarını paylaşacak. Hırvatlar, Luka Modric’e, İngilizler ise golcüsü Harry Kane’e güveniyor.

Ne seyirlik ne de öğretirlik yanı olan Dünya Kupası’nda bütün takımlar bir oynadığını bir kez daha oynayamadı. Bu nedenle sonuçları tahmin etme konusunda şu koca dünyada yanılmayan insan yok gibi. Örneğin ben, İsveç/İngiltere maçı öncesi yaptığım yorumda... İsveç öyle oynadı ki, o zamana kadar böylesini izlememiştim doğrusu. Keza son Rusya maçındaki Hırvatistan takımı da öyle... Bu nedenle bu maçta olacakları da önceden kestirmek güç.

İngilizler öndeki Kane/Sterling/Alli üçgeninde etkin. Güçleri de ağırlıklı olarak bu merkezde. Ancak her ne kadar Lingard katkı verse de yük ağırlıklı olarak Jordan Henderson’un üzerine biniyor ve bu büyük handikap.

Tahmin edemeyecekleri yerdeler

Ve bu bölge başından beri turnuvanın en iyi ikilisi olan Rakitic/Modriç’li Hırvat takımının etkinlik alanı. Bu ikili aynı zamanda Kramaric gibi önemli bir oyuncuyla da korumaya alınıyor. Vida/Lovren hattında da sağlam görünen Hırvatlar’ın sıkıntısı ise önde, Rebiç/Perisiç/Mandzukic ile en azından skorda etkili olamayışları.

İki ülke de turnuva başında tahmin edemeyecekleri bir yerde. O nedenle içimden geçen, iki takımın turnuvayı süsleyecek bir oyun oynamaları ancak biliyorum ki, ‘temkin turnuvası’nda temkinli oynanacak bir maç bizi bekliyor.

Bu istatistiğe dikkat

İki ülke ilk kez Dünya Kupası’nda karşı karşıya gelecek. İki takım toplamda 7 kez karşılaştılar. İngiltere 4, Hırvatistan 2 kez kazanırken, bir mücadelede de beraberlikle sonuçlandı.

Ön plana kim çıkar?

Mandzukiç, takım savunmasına katkı veriyor vermesine de kaleye bu kadar yakınken skorda görünmüyor. Her oyuncunun bir maçı vardır. Hırvat maçları şimdiye kadar Rakitiç/Modriç maçları oldu. Bu maç ‘Mandzukiç maçı’ olabilir.

Kısa mesaj

Raheem Sterling, son hocası Pep’in kulağına fısıldadıklarını hatırlaması durumunda skor yükünü Kane’in sırtından alabilir ve beklenmedik biçimde İngiltere’nin finale çıkmasına yardım edebilir.

Tek tek oyunculara bakılarak yapılan analizlerde İngiltere’nin üstün görüntüsü aldatıcı olur. Görüldü ki Dünya Kupası, daha düzenli oynayan, yani bizim ülkenin pek sevdiği deyimle ‘Rakibe pozisyon vermeyen’lerin üstünlüğünde geçiyor. Bu açıdan bakılırsa... İtalya’yı geçerek kupaya gelen, ilk maçta Jimmy Durmaz’ın gereksiz hamlesiyle Almanya’ya son dakikada yenilen, düzenli oyunla Meksika’ya üç gol atan, İsviçre karşısında topu verse bile daha çok gol pozisyonu bularak 1-0 da olsa yenmeyi başaran İsveç bence maçın favorisi.

Biliyorum, bu aynı zamanda ‘sıkıcı oyun’ demek ama ne yazık ki böyle. Evet, gençleştirilmiş İngiltere vaatkâr görünüyor ancak son Kolombiya maçı da gösterdi ki, Premier Lig sayesinde ulaştıkları azamete rağmen İngiliz oyuncular özellikle hücumda problem çözücü gibi durmuyorlar. İsveç’in aksine birlikte oynama kültürleri henüz olgunlaşmış görünmüyor.

Ekdal’a dikkat

Guardiola’nın dokunuşu sonrasında topu kullanan oyuncuya dönüşen Raheem Sterling, Kane ile birlikte Adalılar’ın en büyük kozu olacak. Kontrollü oyunuyla buraya kadar güvenle gelen İsveç’te ise ceza sahasına sızma konusunda marifetli görünen Albin Ekdal belirleyici olabilir.

Kalitesi düşük ancak kafa kafaya geçmesi muhtemel maçın ilk devresinde hikaye İsveç lehine birkaç kez yazabilirdi. Lakin futbolda ayağına gelen fırsatları bu denli hor kullananlar genellikle sonuca katlanmak zorunda kalıyor! Tıpkı bir gece önceki Japonya gibi! Sağ bek ve stoperinden yoksun İsviçre’nin ceza sahası içinde sıkıntı yaşayacağı tahmin edilebilirdi ancak örneğin Albin Ekdal’in 3 metreden topu içeri atamayacağını ‘futbol guru’ları dahi öngöremezdi. Neticede çarparak ya da çarptırarak İsveç’in bulduğu gol, görev gereği yazmak zorunda kaldığım bu sıkıcı maçın uzamasını engelledi. Dünya Kupası değil de adeta bir hazırlık maçı niteliğindeki bu oyuna rağmen kupanın genelini düşündüğümde İsveç’in yarı final oynayamayacağını iddia edemem.

Maçın olayı

Kavacıklı Mustafa Ayvaz’ın deyimiyle ‘cıvata’ niteliğindeki maçta az sayıdaki şut kaleyi bulmazken, Forsberg’in esasen kalecini üzerine giden topunun Akanji’ye çarparak gol olması!..

Maçın sorusu

Maçın oynandığı Petersburg, İsveç’e en yakın Rusya kenti. Kişi başına düşen onca gelire rağmen maça ilgisizlik beklenti düşüklüğüyle mi açıklanmalı?

Maçın starı

Futbolun geldiği seviye düşünüldüğünde maçta dişe dokunur bir şey olmamasına rağmen bizi uzatma çilesinden kurtaran Emil Forsberg.

Kısa mesaj

Sıkıcı bir 90. dakikaydı ancak aklımızda tutalım ki bu ve benzer oyunlar estetiği kazanmaya yeğleyen endüstriyelliğin kaçınılmaz sonucudur.

Zor maç. Sonucu belirleyecek parametre de ağırlıklı olarak İsviçre’nin eksikleri olacak. Sağ bek Lichtsteiner ile stoper Schar’ın (kart cezalıları) yokluğu büyük handikap. İsveç’ten sakat Larsson’un eksikliği de kuşkusuz mühim, lakin kupada savunmacıların ağırlığı düşünüldüğünde sıkıntının büyüğünü İsviçre yaşayacak gibi duruyor. Buna rağmen Xhaka/Behrami gibi güçlü orta saha savunmacılarıyla topu tehlike bölgesinin uzağında tutacak donanıma sahipler. Beri yanda Manu’da süre sıkıntısı yaşasa bile Lindelöf gibi bir savunmacı İsveç’in avantajı. Özellikle sol kanadı en arkadaki Augustinsson’dan itibaren doğru kurgulayan İsveç, Forsberg/Toivonen üzerinden skor arayacaktır. Tabii Jimmy Durmaz’ın Almanya maçında yaptığına benzer ‘basit hata’lardan uzak durmaları da şart.

Bu istatistiğe dikkat

İki takım daha önce 27 kez karşı karşıya geldi. Her iki takım da birbirlerine 10’ar maçta üstünlük kurarken, 7 mücadele ise beraberlikle sonuçlandı.

Ön plana kim çıkar?

Güçlü fiziğiyle Shaqiri, belirsiz performansına rağmen topu önde kullanmada turnuvanın geri kalanına damga vurabilir. Bir tür Arjen Robben etkisi yaparsa şaşmam. Forsberg ise ibreyi İsveç’e çevirebilecek önemli isim.

Kısa mesaj

Birbirine denk iki takımdan hangisi kazanır tahmin etmek güç. Uzaktan bakılınca ‘penaltılara kalacak’ gibi görünse de daha az eksiği olan İsveç avantajlı duruyor.

“Oynamadan da kazanabilirsin! Yeter ki kaleni ve çevresini doğru savun.” Bizim ülke için yabancı olmayan bu teze uygun maçlardan birini son olarak Rusya ile İspanya arasında izledik. Kimisi buna “Anti-futbol” diyor kimi “Olanakların optimum kullanımı”! Neyse ki, Hırvatistan- Danimarka maçı bizi bu sarmala sokmadı. Özellikle Hırvatlar merkezdeki Rakitiç/Modriç ikilisiyle sahanın her bölgesinde markajdan uzak en az bir adam bulup topu ona geçirmeyi becerdi. Doğrusu ya Danimarka da buna aynı biçimde karşılık vermeye uğraştı. Ne var ki, maçın boyu kısaldıkça Danimarka biraz da ‘fiziksel üstünlüğü’ne güvenerek “Uzatmaya götürme oyunu”na geçerek maçı tavsatmaya çalıştı ve bunu da başardı. Yine de kupanın başından bu yana en takdir gören oyunu oynayan Hırvatistan penaltılarla da olsa “Bizi izlemeye devam edin” dedi.

Maçın sorusu

Çok önemli bir çok oyuncu sezon içi seviyelerinin gerisinde. Nedeni, televizyonun gösteri ihtiyacını karşılamak için bütün yıl top peşinde koşturulmaktan yorgun düşmüş olmaları olabilir mi?

Maçın starı

Tartışmasız Kasper Schmechiel ile Danijel Subasiç... Kaleci dediğin başka ne yapar ki? Modriç ile stoperler Lovren/Vida ile Jorgensen/Kjaer’i de atlamayalım.

Maçın olayı

“Avrupa futbolu”nu taklit saçmalığına ikna olan ilk Latin Amerika ülkesi Brezilya, sonuçu ‘futebolarte’ye (futbol sanatı) tercih etmişti. Dün özellikle 80-90 arasında oyunu soğutma yerine gol ararken ‘futebolarte’ye selam çakan Hırvatistan bu oyuna umudumuzu artırdı.

Kısa mesaj

Rusya’nın o vasat altı oyunla çeyrek finale kaldığı kupadan elenen Danimarka, “Futbolun hakikaten insafı yok” dedirtiyor!...

Sezon yorgunu seviye oyuncuların çoğu bıkkın görünüyor. İşin içine bir de çapraz eşleşmede güçlüden kaçma problemi girince bazı maçlar iyice yavanlaştı. Tıpkı dün akşam ki gibi. O kadar yol kat edip tribüne gidenler gün içinde turistik etkinliklerde bulunuyor ama ya biz televizyon başındakiler?.. Kim boş yere sağa sola koşuşturan insanların ‘futbol oynuyor gibi yapmaları’nı izlemek ister? Turnuvanın gizli favorisi gösterilen Belçika, ‘genç İngiltere’ karşısında uykuda geçen ilk yarıya Januzaj ile itiraz etti de bir an maça döndük!. Ne var ki kısa süre sonra, ‘cesaret’ ile ‘gösteri arzusu’nun kazanma odaklı ‘güvenlik oyunu’na yenik düştüğü bu Dünya Kupası’nın normallerine dönüldü. Son dakikada Belçikalılar futbolcu olduklarını hatırlamasa pozisyon da göremeyecektik. Sahi, bunca ‘ter idmanı’nın yapıldığı Rusya’da neler oluyor? Turnuva bitince kimin aklında kimin yazdığı hikaye kalacak?

Günün sorusu

Önceden belirlenen çapraz eşleşme orununun bu tür turnuvalarda düzenlenmesi zorunlu görünüyor. İtirazın da başta yayın hakları sahiplerinden gelmesi gerekmiyor mu?

Maçın starı

Bu kadar bilinçli oyuncu bu denli tatsız tutsuz koşuşturmayı nasıl beceriyorlar anlamış değilim. Bu maçın adamı olmaz ya, gecenin süsünü takan Adnan Januzaj’a da haksızlık etmemek gerek...

Maçın olayı

Çağrı Davran bana Senegal-Kolombiya maçı için görev yazmıştı. Lakin, Ali Ece öyle ajite etti ki ortalığı şu maça benzemeyen maçı yazmak da bana kaldı. Hem de oynayanlar Belçika ile İngiltere
iken...

Kısa mesaj

Gerek kıtalar arası uçurum gerek Almanya gibi paslanmış yapılar gerekse “Önce güvenlik” diyen takımların ardından nihayet Dünya Kupası başlıyor!..

Son Avrupa Şampiyonu Portekiz'e karşı futbolun da yaşamın da 'gözden ırağı' İran, kağıt üzerinde düşük ihtimalli takımdı. Ancak dakikalar geçtikçe tanıdık yeteneklerle tanımadık futbolcular arasındaki açının sanıldığı kadar geniş olmadığı ortaya çıktı. Çünkü artık her takım sahaya yayılma konusunda en az karşısındaki kadar bilgili ve gerisi, ayrıntıların halline kalıyor! Bu da 'oyuncu/yetenek farkı' diye adlandırılıyor. Farkı Quaresma yarattı İran, defansı beşleme konusuna sıkıntı yaşamayıp topu tehlike bölgesini uzağında tuttu ama işte o 'ayrıntı' yok mu!.. Ayrıntı, Ronaldo olmuyorsa Quaresma olabiliyor bu da o farkı yaratıyor. Oyun kalitesi düşük maç da haniyse Quaresma ve 'üç VAR gösterisi' ile nihayete erdi. Özetle VAR oynadı, biz izledik!..

Günün sorusu

Hakemi değil ama VAR'ı tartışırım. Bence Portekiz'e verilen penaltı tartışmaya açık. Yani verilir de verilmez de. Hatta derim ki, ''Futbolun olağan akışı' gereği 'verilmez' ağır basar''. Sizce?

Maçın starı

'Ayrıntı belirleme ustası' Quaresma maça damgasını vurdu. Gerek estetik gerek maçın hikayesini değiştirme açısından çıkana kadar 'maçın adamı'ydı. İran kalecisi Beiranvand da kurtardığı penaltıyla diğer 'hikaye yazıcı'.

Maçın olayı

Ronaldo dördüncü Dünya Kupası'nı oynarken 'saf yetenek' olan Ricardo Quaresma kariyerinin sonunda nihayet Dünya Kupası oynuyor. Yazık olmamış mı gezegende futbol seven onca insana!..

Kısa mesaj

Dünya Kupası'nda tribün baskısı düşük. Ancak lig ve ulusların kendi arasındaki maçlar düşünüldüğünde bizi ciddi 'VAR şenlikleri' bekliyor.

Kupaya Almanya galibiyeti ile sükseli giriş yapan Meksika topa hakimiyeti yüksek oyunculardan kurulu bir kadro. Top ayaklarına yakışmasına yakışıyor ama onu birlikte kullanma konusunda o denli marifetli görünmüyorlar. Güney Kore ise aksine topu birlikte kullanma, karşı alana taşıma konusunda bireysel becerileriyle karşılaştırıldığında daha mahir göründü. Gelin görün ki futbolda bu kadarı yeterli olmuyor. Lakin iki takım da forvet ile diğerleri arasındaki mesafeyi ayarlayamadı ve gol pozisyonları çoğunlukla bireysel girişimler olarak kaldı. Maçı belirleyen de sürat/denge/tercih ilişkisini doğru kuran Lozano’nun asist becerisi oldu. Son’un son dakikada golü Koreliler’e teselli olsa da orta kalite bir maçı halledip gruptan çıkan Meksika sınırlı kadrosuyla sürprizi sürdürdü.

Günün sorusu

Moreno, Guardado ve Lozano’yu PSV’de geliştiren teknik direktör Philip Cocu, Fenerbahçe’de kimler geliştirebilir?

Maçın starı

Hücuma çıktığı kadar savunmada muazzam kademelere giren Lozano ile oyun alanında kendini doğru konumlayıp topla buluştuğu anlarda rakibe tehdit oluşturan Carlos Vela. Güney Kore kalecisi Hyun-Woo da bir o kadar önemliydi.

Maçın olayı

Futbol tribünsüz oynanamıyor. Meksikalılar 1986’da Dünya Kupası üzerinden futbol kültürüne ‘tribün dalgası’ hediye ettiler. O dalgayı aşan bir tribün gösterisi hala bulanamadı. Rusya’da da durum böyle...

Kısa mesaj

Bu kadar futbol konuşup ‘yeteneği’ ile bu kadar böbürlenen bir ülke olarak bizim bu tür organizasyonlarda olamamamız hakikaten can sıkıcı.