Fenerbahçe gelişiyor

Fenerbahçe’nin karakter oyuncusu Alex de Souza hatıratında hocası Aykut Kocaman’ın kendisine sık sık “Burası Türkiye” diye hatırlattığından söz eder. Bu cümle sanırım anti-futbolu özetlemek için kurulmuş. Dün akşam maçın ilk yarısı bu minvalde cereyan etti. Aykut Kocaman ya da Rıza Çalımbay, eskiler değişmiyor da yeni olan Cocu’dan insan gençleşmiş takımıyla başka şeyler bekliyor!. Ama onunda ihtiyacı, zaman. İlk şut 37. dakikada ‘deneyim abidesi’ Topal’dan geliyorsa Ortaçgil’in dediği gibi; “Bu iş zor Yonca”. İlk devre Konya ara ara gole yaklaştı ancak oyunu ‘sıradan’ diye özetlemek gayet mümkün.

İlk devre gibi ikincinin başında da Konya en azından hücumlarda bir dilim öndeydi ancak bu maçlar golü bulmayı gerektirir. Örneğin, Yatabere 64’te atsa maçın hikayesi değişecek ama olmadı. O zaman Şener’le başlayan ilk organize atağın gol olmasını engellemen gerek. Ama onu da yapamazsan oyun yönetimini kaybedebilirsin. Fenerbahçe 80’de golü atmamak için çırpınmasa maç orada kopacak lakin olmadı. Ancak daha kıymetlisi, hücuma giden Fenerbahçe kalabalığının aynı iştahla savunmaya yerleşme gayretiydi. Bence Fenerbahçe ritmi tutturmuş olarak gelişiyor.

Gecenin sorusu

Transferlerde yaş ortalaması 24 yaş civarı olan Fenerbahçe 29 ortalamayla oynadı. Anlayabilirim.. Peki, bu oyunu düşük yaş ortalaması oynayamaz mı?

Maçın starı

Harun Tekin. Öyle şeyler kurtardı ki takımı maçta tuttu. Sonra, Elif Elmas. Girdi ve hikayeyi takımı lehine çevirdi. Denebilir ki, “Onu herkes atar!” Sorarım, “Neden orada, atacak pozisyonda değillerdi?”

Maçın olayı

Aykut Kocaman genetiğine sahip Konya deplasmanı her daim zordur. Ancak Kocaman’ın o kadar güveniyor görünmediği Elif’in girdikten sonra yaptıkları Cocu’nun oyun anlayışının ipuçlarıydı.

Kısa mesaj

Fenerbahçe ağır da olsa toparlanıyor. İhtiyaçları, ezber. Bunun için de ‘tekrar’ gerekiyor. Onu da dar zamanda yapmak zorunluluğu var ve müşkül olan da bu...