İlhan Palut ligin ortasında geldiği Göztepe’yi matematiksel olarak sıkıntıdan uzaklaştırmayı başarmıştı. Bundan sonra alacağı her puan hocaya artı yazacak. Ancak bu süreçte puanlardan da önemli şeyler var. Oyuncuların bu kadar geniş bir zaman dilimi içinde fiziksel anlamda disipline edilebilmeleri ve psikolojik olarak bu olağanüstü dönemde sahaya hazır çıkmaları. Yani kalan 8 maçta tam bir teknik direktör sınavı izleyeceğiz İlhan Palut adına... Maça dönelim; Göztepe eksiksiz... Ne sakatı var da ne de cezalısı.

Gözler Wilczek’te

Özellikle Serdar ve Halil’in form düzeyi tavan. Savunmada transferin gözde ismi Alpaslan Öztürk de öyle. Fakat asıl dikkat çekeceğim oyuncu Wilczek... Danimarka’da fırtınalar estirirken geldiği İzmir’de adaptasyonu biraz uzun sürmüştü. Karantina süreci boyunca en ufak sıkıntı yaşamayan Göztepe’de artık o da takımın önemli bir parçası. Serdar ve Halil gibi iki savunma arkası koşucusunun kaliteli bir pivota ihtiyacı vardı hep. Yani onun hücuma vereceği katkı bir başka Göztepe izlememizi sağlayabilir.

Yalçın Koşukavak meselesini Fenerbahçe’nin yaptığı, daha doğrusu yapamadığı açıklama üzerinden okumak lazım. Çünkü açıklamadan da anlaşıldığı üzere Fenerbahçe, ‘Koşukavak’ı A Takım’a düşünüyoruz’ diyemiyor. Altyapıya dair de net bir şey anlayamıyoruz. Bu yüzden en iyisi Fenerbahçe’nin vizyonunu, oluşturmak istediği kültürü Yalçın Koşukavak’ı biraz daha yakından tanıyarak anlamaya çalışalım. Malatya ve Alanya’da çok başarılı işler yapmasına karşın Fenerbahçe’nin hocası olmaya yeter donanımı tartışılan Erol Bulut örneği varken...

Süslü cümleler!

Kabul edelim hepimiz Koşukavak’ı tabelada bir başarı üretemediği İstanbulspor’da tanıdık. Öncesi ise Reha Kapsal’ın ekibinden. Bursaspor’un değerini bilemeyip İstanbulspor’a yolladığı Zeki Çelik’in Lille’e gitmesi -bu da İstanbulspor’un doğru kulüp organizasyonu ve akılcı pazarlama stratejisinin etkisiyledışında Koşukavak’ı öne çıkaran en önemli şeyler, “Alan parselizasyonu, false back, sahte 9 gibi’ moda deyimlerini çok iyi kullanarak verdiği röportajlar. Ve bunlarla birlikte etkilediği yöneticiler.

İstanbulspor’da 4 bin TL’sini vergi olarak geri ödediği 10 bin TL maaşla görevdeyken Gaziantep FK’dan aldığı uçuk teklifi kabul edip uçarak gitti. 8 maç kaldığı görevinden 3 yenilgi 2 beraberlik kadar, Gökhan Alsan ve Ahmet Kesim gibi 1. Lig’in yarı papaz futbolcularına sözünü geçiremediği için ayrılmak zorunda kaldı. Türk futbolunun asıl bacasız fabrikası Bursaspor’un başına geçerken bu kez altyapı oyuncularının ağırlıkta olduğu kadroyla teste çıktı.

Fark var...

Hakkı yenemez, başarısız değildi. 18 maçta 1.83 puan ortalaması, 3 puan cezaya ve son birkaç günde kurulan kadroya göre değerliydi. Ama burada da altyapıdan gelenlerle tecrübeli oyuncular arasındaki ortamı yönetemedi. Seleznov’u bitirirken gençlerden de sıkıntılı geri dönüşler almaya başladı. En önemlisi ise taraftarla iletişimi tek kelimeyle sıfırdı. Basınla da öyle. Baskıdan kaçındı. Bursaspor’un kampını çok uzun yıllar sonra tek basın mensubu takip etmedi onun döneminde ve görevine son verildi. Gelelim sonuca ama gerçekçi bakalım... Altyapıda başarısı yok, alt lig oyuncularını dahi idare edemediği için sıkıntılar yaşamış, yeni nesil birçok potansiyel hocaya göre PR becerisi ile öne çıkmış bir profil var önümüzde. 1. Lig yöneticileri gibi belli ki Ali Koç’u da etkilemiş epey. Maalesef tek fark; 1. Lig başkanları onu takımın başına getirdi, Ali Koç ise ret cevabı aldığını açıklamak zorunda kaldı!

Abdullah Avcı’dan Okan Buruk’a kalan en önemli miraslardan bir tanesi Trabzon’a karşı son dönemde kurulan üstünlük. Turuncu-Lacivertliler, Trabzon’la oynadığı son 9 maçını kaybetmedi, son iki deplasmandan ise 3’er puanla döndü. Okan Buruk bunun üzerine koyabilir. Çünkü en önemli özelliği takıma verdiği psikolojik güç. Bir kere bile çıkıp yoğun fikstürden dert yanmadı. Takımının her zor maçı kazanabileceğini söylerken kamuoyuna verdiği iddialı mesajlar kadar oyunculara özgüven yükledi. Şimdi tüm ülkenin övgüsünü kazanmış bir ekip olarak çıkacaklar sahaya. Finalleri kaybeden bir takım durumundayken Almanya’da Gladbach, iç sahada Sporting ve Kopenhag gibi ekipleri dize getirdiler. Trabzon maçını da final olarak gördüklerinden kuşku yok. Crivelli’nin yokluğu elbette dezavantaj sayılabilir. Ancak Okan hocanın sahaya süreceği alternatifler de en az Crivelli kadar yıpratıcı özelliklere sahip.

Tribünün gücü!

Maçların seyircisiz oynanacağının açıklanmasının ardından bu işin en fazla kime yaradığını da söylemeye gerek yok herhalde. Yarıştığı rakipler arasında en büyük eksiği tribün gücü olan Başakşehir, Trabzon’da bu konuda da avantajlı.

KISA MESAJ

Bu maçın sonucu birçok mesajı barındıracak içerisinde. Kazanan ‘gerçek lider benim’ demekle kalmayacak şampiyonluk yarışında da çok büyük avantaj yakalayacak. Beraberliğe sevinmek ise iki takımın en büyük hatası olur.

Ön plana kim çıkar?

Edin Visca, Trabzonspor’a karşı forma giydiği son 5 Süper Lig maçında birer gole katkı sağladı. Başarılı oyuncu bu süreçte 2 gol ve 3 asistlik bir performans ortaya koydu. Takımına verdiği olağanüstü katkı Tabzon’da da devam edebilir.

Kadro olarak birbirine benzeyen; hızlı hücumculara sahipken oturmamış savunma kurgularıyla tehlikeli bölgeden uzaklaşamayan takımların kapışması... Denizli’de Olcay’ı sol bekte, Recep Niyaz’ı 10 numarada görünce Bülent Uygun’un riskli bir şeyler denediğini düşündük haklı olarak. Risk büyüdükçe kâr da büyür. Nitekim Bülent hoca aldığı riskin karşısına çok değerli 3 puanı yazdırmayı başardı. 34. dakikaya kadar ortada giden maçta tabelayı, karamboldeki kafasıyla Mustafa Yumlu bozdu. Malatya’nın skoru dengeleme çabalarını, ihanet edercesine gördüğü kırmızı kartla Hadebe yerle bir etti.

Ayrılık kaçınılmaz

Mustafa Yumlu’nun kendi yarı sahasından gol denediği, oyun kurduğu, savunmada kusursuza yakın bir performans sergilediği maçta bir de rakibin 10 kişi kalması iyice rahatlattı Ege temsilcisini. Sonrası yetenekli hücum silahlarının keyfine kaldı. Net fırsatlar harcandı. Bülent Uygun için çok kritik viraj olan Malatya sınavında fark kaçtı. 75’te Rodallega’nın üst düzey forvetlere yaraşır biçimde kafayla indirdiği topu Barrow çivi gibi çaktı konuk takım ağlarına. Haklı bir galibiyetti, 11’e 11 de olsa sonuç değişmezdi. Çünkü belli ki Kemal Özdeş’in düşündükleriyle takımın zihnindekiler çok farklı. Ayrılık kaçınılmaz oldu.

Kulüp tarihine bakıldığında Sporting’le tecrübemiz mukayese kabul etmez elbet. Ancak oyuncular üzerinden bir kıyas yapacak olursak Avrupa arenasında yola devam etmek için kağıt üzerinde daha haklıyız. Tabii kağıttan yeşil zemine geçişin ilk aşaması hüsrandı ama bu işin bir de Başakşehir’i vardı biliyorduk. Okan Buruk futbolculuğunda; bu ülkede de, ülkeyi temsil ederken de hep imkansızı zorladı. Bu işin son ana kadar peşinde olacağını biliyorduk. Nitekim oyuncularına inandırmış, inandıklarını. İlk dakikadan itibaren hissetti Portekizliler bunu fazlasıyla. 31’de Skrtel’in golü psikolojik üstünlüğü getirdi. 45’te Aleksic’in tarihi frikik golü ise ‘Oldu bu iş’ dedirtti.

Bu cümleyi 40’taki kurtarışıyla Mert’e borçlu olduğumuzu unutmayalım. 55’te tamamen bizi rahatlatacak gol için Demba Ba sahne aldı ama rakip kalecinin içindeki kedi hortladı birden. Senegalli yıldızın gollük iki şutunu önlerken takımını da ateşledi. Okan Buruk’un, öğrencilerine bu maç özelinde yüklediği karakter kusursuzdu. Son derece doğru kontrol ettiğimiz tansiyon 68. dakika dışında sorunsuzdu. O ana kadar Sporting adına sahanın en iyisi sol bek Acuna enfes bir orta keserken Vietto’nun; kalite golcü klasındaki kafa vuruşu yıkıyordu hayallerimizi: 2-1.

Teşekkürler Okan Buruk

Ancak Okan Buruk’un hamleleri momentumu yeniden bize çevirdi. Bütün maç ortada görünmeyen Visca son saniyelere kadar sakladığı tüm gücünü tek bir şutta kullandı, maçı uzatmaya götürdü. Caiçara’nın 117’de kazandırdığı penaltıyı da Bosnalı gol yaptı. Teşekkürler Okan Buruk. Son 16’dayız. Ülke puanını umursamayan büyük takımlara ‘büyük’ hocalık dersi verdin.

Alanyaspor’u 1. Lig’e taşırken finalde Hatayspor’un hayallerini yıkmıştı Mehmet Altıparmak yıllar önce... Geçen sezon da Gazişehir’in tarihinde ilk kez Süper Lig biletini almasını sağlarken üzdüğü taraf yine Hatay’dan başkası değildi. Bayram Toysal yönetiminde sendeleyen, ne yaptığını bilmez bir takıma dönüşen Akdeniz ekibinde, yönetim sezon sonuna doğru yine bir Mehmet Altıparmak şoku yaşamamak için takımı deneyimli hocaya emanet etti.

Nitekim karşılığını da derhal almayı başardı. Geçen hafta deplasmanda Eskişehirspor’u tek golle deviren Bordo-Beyazlılar, dün de ateş hattından uzaklaşma mücadelesi veren Osmanlıspor’a karşı aynı tarifeyi uyguladı. Altıparmak’ın takımı Osmanlıspor’u 10. dakikada Yusuf’un attığı golle 1-0 mağlup etti.

Mirkan çok kaçırdı

Mirkan’la girdiği iki net fırsattan da yararlanamayan Hatay, farkı kaçırırken puanını 48’e yükselterek hafta içi mesaisini kayıpsız kapatmayı başardı. İsmet Taşdemir’in çalıştırdığı Osmanlıspor ise 21 puanda kalarak sıkıntılı bölgeden uzaklaşma şansını ilerleyen haftalara bırakmak zorunda kaldı.

1. Lig’de haftanın kapanışı Adana’daydı. 4 maçta elde ettiği 8 puanlık çıkışı derbide sona erdirmek zorunda kalan Toros Kaplanı, şampiyonluk kovalayan Büyükşehir Belediye Erzurumspor’u ağırladı. Dadaşlar her ne kadar içeride önüne geleni devirse de dış sahada kilidi açmakta zorlanma sendromunu dün gece de fazlasıyla yaşadı. Defalarca gönderilmesine rağmen her sıkıntılı dönemde ateşten gömleği giymekten kaçınmayan Eyüp Arın’ın toparladığı Adana savunması yine işbaşındaydı yani. İki takımın da puanları düşünerek açık oynamayı seçmek yerine zaafları bekleyerek oynadığı ilk yarı kısırlıktan öteye gidemedi. İkinci yarıda doğal olarak teknik adam hamleleri gelmeye başladı. Elbette kulübesi daha zengin olan Erkan hocanın değişiklikleri oyunun momentumunu Erzurum’a doğru çevirdi.

Zengin kulübe sustu!

Özellikle Ömer Şimanoğlu rakip savunmayı zaman zaman zorladı, Emrah’la yakaladığı uyum pozisyonlar da getirdi. Ancak beklenen gol bir türlü gelmedi. Hatay’ın takıldığı haftadaki fırsat Dadaş’ın ellerinde erirken 1 puanla 2. sıraya ortak olma tesellisi en azından yüreklere su serpti. Kalan haftalar tehlikeli. Evet, Erzurum’a karşı ciddi bir motivasyon ve ekstra kapalı savunmalar sözkonusu. Fakat bunu aşması gereken kadro kalitesi de mevcut. Adanaspor ateşten sıyrılabileceği haftada mutlu olamadı. Karacic performansını da kutlamak gerek.

Maç öncesi tribün atmosferine bakıyorsunuz... Sonra şöyle bir kadrolara göz atıyorsunuz... Bursa’da Traore, Seleznov, Serdar Özkan, Özer Hurmacı, Anıl Karaer var. Konuk Adana Demir’de kenarlar Volkan Şen ve Erkan Zengin’e emanet. Yabancı oyuncuların hepsi Süper Lig’i rahat kaldırır. Kulübelerde Türk futbolunun efsaneleri İbrahim Üzülmez ve Uğur Tütüneker. Yani şu maçı Süper Lig’in üst sıralarında izlesek kim şaşırır. Zirve için yanıp tutuşan iki takımın maçı tam da bu tarife uygun arzuda başladı. Tabii Bursa’nın taraftar avantajıyla daha baskın olduğu bir şekilde. Nitekim Adana Demir ortama ısınana kadar kalesinde golü gördü 11. dakikada. Son vuruş şans olarak nitelenebilir belki ama top oraya gelene kadar bu ligin üzerinde bir organizasyon izlediğimizi kabul edelim.

Şampiyonluk habercisi

İbrahim Üzülmez’in gelir gelmez diriltip fabrika ayarlarına döndürdüğü Seleznov ilk goldeki katkısı gibi ikinci golün de hazırlayıcısıydı, kazandırdığı penaltıyla. 35’te beyaz noktadan ağları havalandırıp günlük icraatını tamamlamış oldu. Sonrası ise skoru ve tansiyonu korumaya döndü ev sahibi için. Tecrübesine rağmen sahada bunu anlayamayan tek isim Özer zorla attırdı kendini. Bu durum konuğu ateşlese de Mehmet Akyüz’ün 69’daki golünden ötesi gelmedi. Sezon sonu Bursaspor için geri dönüşün hikayesi yazıldığında kuşkusuz dünün yeri en geniş puntolara sahip olacak. Oyun, isyan, taraftar ve en ciddi rakiplerden birine karşı alınan sonuç tam manasıyla şampiyonluğun habercisi.