Yedek ağırlıklı kadrosuyla sahaya çıkan Trabzonspor, Boluspor engelini Koita’nın golüyle geçti. Nedenleri bir çok şeye bağlanabilir zorluklar içeriyor kupanın bu ilk ayaklarının… As kadro da tercih edilebilirdi. Ancak gereksiz bir güç farkı oluşurdu bu riskli uygulama için. Trabzonspor hedefine kilitlenmiş usta bir teknik adamın tercihlerinden; ikinci yarıya kullanacağı oyuncularının durumunu da görme maçı oynadı. Koita’nın iştahını, Murat Cem Akpınar’ın formunu özellikle izleyenlerine de göstermiş oldu.

Son şansları tanımış olabilir

Avcı son şanslarını da tanımış olabilir bazı oyuncularına… Bu uzun yarışta taşın altına kimlerin yürekten gövdeyi koyacağını görmüş olabilir. Gideceklerine, gönderileceklerine, takasta kullanılacaklarına dair haberlerin odağındaki isimlerin kafa olarak gidip gitmediğini de test etmiş olabilir. Trabzonspor'un bu turlarda sürpriz sonuçlar da aldığı olmuştu. Benzer durum yaşanabilirdi diyenler olabilir. Teknik adam gözüyle bakılınca böyle bir kadro tercihi harici her hamle daha farklı tartışma konusu olacaktı. Doğrusunu yaptı, asları yanında tuttu. Maça dair derin analiz yanıltır. İsimler üzerinden ekstra eleştirilere de girmemek gerekiyor. Güçlü kadro içinde her 'yedek' oyuncusunu efektif kullanmış bir Trabzonspor’un uzun yarışta bu oyuncularının büyük bir bölümünü kullanacağı unutulmamalı.

Güzel ve güçlü oyunu yazmaya hazırlanıyorduk ki bir skandal karar karşılaşmanın önüne geçti. Her iki takımın da akıl oyunlarının önüne geçti. Biz daha akıllıyız denildi adeta… Halil Umut Meler pozisyonu gördü görmedi ayrı konu. Ancak Hasan Ali Kaldırım'ın açık eline çarpan topa VAR'la yaptıkları büyük istişare sonucu penaltı vermediler. Gariptir korner kararı verildi. İzahı güç. Akıllara Başakşehir'le yarışılan sezonda yine aynı statta Trabzon'da verilmeyen Nwakaeme'nin formadan çekilme sahnesi geldi.

Baba edasıyla oynadı

Dün akşam karşılıklı güçlü oyunu öne çıkaracak, teknik adamların hamleleri üzerine konuşulacak çok şey oldu. Marek Hamsik gibi 'toparlayan, düzenleyen, yeniden rayına oturtan' büyük bir liderin öncülüğüne şahit olduk. Saha içerisinde kafasında bir çok pas alternatifini top daha ona gelmeden planlamış büyük bir usta izledik. Çocuklarının oyun odasında onların hemen arkasında oyuncaklarını amaçladıkları oyunun içine ustaca sunan bir baba edasıyla sahadaydı.

Son kara tran Başakşehir'di

Açıkçası, büyük bir beklenti içinde Trabzonspor kime puan kaybeder diye düşünenlerin adeta son kara treniydi Başakşehir. Başakşehir'in mutlak kazanması gerekiyordu ama pozisyonları Trabzonspor buldu. 2 direkten dönen top ve baskı liderin rakibine göre oyunu da nasıl şekillenebileceğinin göstergesi oldu.

Sezonun yarısı bitiyor. Yarısı bitince de geriye kalan haftaların daha hızlı geçeceği yönünde güçlü bir algımız vardır. Trabzonspor, Antalya deplasmanı sonrası iki maçını da kazandı. Şimdi üçüncüyü de kazanıp, serisini yenilemek ve yarı devreye de kafası rahat girmek istiyor. Edgar’ın sakatlığı ile moral bozukluğu yaşayan, Hugo’nun da oynamayacak olmasıyla stoper ikilisi bozulan Trabzonspor’da Abdullah Avcı’nın alternatifleri hazır. Denswil yükselen performansı ile adeta bu günler için maç eksiğini tamamladı denilebilir. Bu durumları hesap ederek ‘özellikle yerel oyuncularımız düştüklerinde onları ayağa kaldırsınlar’ mesajını haftalar önce veren Abdullah Avcı’nın taraftarından bunun karşılığını bekleme maçı adeta...

Taraftarın maçı olabilir

Trabzonspor taraftarı Abdullah Avcı’nın da özel davetleriyle stadyumda hiç olmadıkları kadar yüksek organizasyon becerisi gösterip; iç sahayı büyük avantaja çevirdiler. Şimdi rakibin durumu, maçın önemi düşünüldüğünde yarı sezonun son büyük performansı için tribünler yine dolu olacak. Trabzonspor’da yıldız oyuncularından yoksunluk ilk değil. Kalecisinden, en uçtakine kadar tüm aktörlerinden mahrum maçlar oynandı. Ve kazanmasını bilen bir ekip her daim sahada oldu. Yine aynı motivasyonla, taraftar desteğiyle ve Abdullah Avcı oyunlarıyla Trabzonspor sahne alacak.

Orta saha farkıyla...

Rakibi güçlü, moralli, formda... Kazanmak zorunda olan Başakşehir takımı... Bu durum her iki tarafın oyununa etki edebilir bir durum. Hedefine kilitlenmiş, havasını bulmuş bir büyük takımın bu aşamalarda kazanma odaklı güçlü oyunları ideal 11 istemez. Herkes idealdir o gün. Trabzonspor’un Hamsik organizasyonuyla, Dorukhan ve Bakasetas gibi orta alan kozlarıyla, oyunu Uğurcan’dan uzak tutacaklarını düşünüyorum. Cornelius’un maçı olur. Ama atar ama asist yapar ama alan açar... Mutlaka bugün de farkını ortaya koyar.

Avcı'nın takımından kontrolpas taleplerine; hızlı, sert ve temaslı Altay karşısında doğru geri bildirimler gelmedi. Ancak oyunun ikinci yarısı adeta hamlelerin konuştuğu bölüm oldu. Bakasetas hırsını, asistiyle süsledi. Koita'nın asisti ve istekli hali takımda kalacağının ilanı gibiydi Altay takımının Başakşehir ve Galatasaray'a karşı oynadığı oyunlarda kadrosundan bağımsız Mustafa Denizli izleri kendini belli etmişti. Dün akşam tam da o maçların karmasını oynayan, seyircisiyle bütünleşmiş bir rakiple mücadele etti Trabzonspor. Hem beklediler hem de önde bastılar. Abdullah Avcı da bu oyunu tahmin eder gibi Siopis tercihiyle dirençli bir orta alanla başladı. Ancak pas oyununda bu kadar iyi bir Trabzonspor'un bu özelliği ilk yarı itibarıyla sekteye uğradı. Abdullah Avcı'nın takımından kontrol-pas taleplerine; hızlı, sert ve temaslı rakibi karşısında doğru geri bildirimler gelmedi.

Bir şeylerin habercisi

Ancak oyunun ikinci yarısı adeta hamlelerin konuştuğu bölüm oldu. Bakasetas'ın pas oyununa katkısı, Dorukhan'ın futbol aklı, temaslı cesur oyunu ve dinamizmi Alsancakta çehreyi değiştirdi. Bakasetas hırsını, asistiyle süsledi. Koita hamlesi ve bu oyuncunun asisti, bir kaç maçtır da istekli hali takımda kalacağının ilanı gibiydi. Dediğim gibi ikinci yarı hamleler bölümüydü ve Abdülkadir Ömür sol beke geçti. Mücadeleyi bırakmamayı orada öğrenir gibi yanlışlarından doğruya geçiş yaptı. Uğurcan ancak böyle mükemmel ve imkansıza yakın goller yiyebilirdi öyle de oldu. Atanı Kuzey'in yeni yıldızı Cornelius, tutanı da Uğurcan Çakır olunca atan-tutan dengesi bir şeylerin habercisi gibiydi adeta.

Lider Trabzonspor Akdeniz'de ara verdiği galibiyetlerine Karadeniz'de yeniden başladı. Bugün de Ege'de devam etmek istiyor. Puanları heybesine doldura doldura hedefine kilitlenmiş gibiler… Mustafa Denizli'nin Altay'ını İzmir’de mağlup edip Başakşehir maçına daha da moralli çıkmak istiyorlar.

Kolay maç elbette yok. Her takımın kendine özgülükleri var… Başlı başına bir faktör olarak Mustafa Denizli'nin varlığı bile maçın ciddiyetini artırır durum.

Abdullah Avcı ve ekibi Hatay maçını oynarken Altay maçının da altyapısını yaptı.

Oyuncu değişikliklerinden bu düşüncenin izlerini gördük.

Oyuncu eksikleri yaşanması ihtimalleri oyunun bir parçası…

Abdullah Avcı'nın sezon başı planlamasında bu ihtimaller üzerine çalıştığı ortada. Upuzun maratonda oyuncu değil oyun ısrarı ile "eksikleri" başka oyunculara fırsata çevirdi.

Elbette özel oyuncuları var ama geliştirdikleri de bugün kazandırıyor.

Altay rakibe göre oynuyor

Altay Kulübü, Başakşehir ve Galatasaray maçlarından birer puan çıkarmıştı. Rakibe göre oyunları var...

Trabzonspor ise Hatay maçının özellikle ilk yarısında oynadığı oyunla taraftarına moral, rakiplerine endişe verdi. Karşısında bekleyen takımlara karşı "sabır" temalı pas oyunu pratiği var Trabzonspor'un. Olgunlaşmadan bir meyveyi dalından koparmamak gibi basit, sade, yalın bir oyun tercihi izleyeceğiz yine.

Trabzonspor maç sonunda İzmir'de Abdülkadir'in güçlü dönüşünü ve Bakasetas'ın etkili şutlarını, organizasyon becerilerini konuşturur.

Hatayspor gibi ligin klas ekiplerinden birine koca bir 45 dakika pozisyon vermemek Antalyaspor maçına verilen reaksiyondu... İlk mağlubiyeti sonrası “acaba nasıl dönecekler” diye merak edenlere “işte böyle” der gibiydiler... Trabzonspor’da oyuncu eksiklerinin mazeret olmadığı bir sezon yaşanıyor. Abdullah Avcı kadro içinden ürettiği çözümlerle sonuca gitmesini biliyor. Dün akşam da özellikle ilk yarıda oynanan güçlü oyun, adeta sezon sonlarında görmeye alıştığımız “her şeyi garantilemiş takım” olgunluğundaydı. Güçlü oyuncularının gole kadarki rahat görüntüleri, öz güvenli pas oyunları dikkat çekiciydi. Topu rakibine vermeyen, verse de reaksiyon gösteren oyuncu grubuyla rakip kurgularını sabırla bozmasını bilen bir ekip izledik dün akşam. Bir kez daha oyuncu değil Abdullah Avcı oyununun kazandırmasına tanıklık ettik. Bu oyuna taraftarının da uyumu önemliydi. Trabzonspor’da bir maçlık dalgalanma yerini “yeniden başlasın” motivasyonuna bırakmış oldu... Hikayenin sonunda ne yazacak bilinmez ama psikolojik üstünlük açısından böylesi bir haftada kırılma maçını kazanmak önemliydi.

Futbol akademilerinde verilse de alınması pek mümkün olmayacak teorik bilgiyi, maç kaybı yaşayarak aldı Trabzonspor. Hatta aldı yerine hatırladı dersek daha da doğru olabilir. Birilerince ısrarla ‘kapanmaz’ ilan edilen puan farkları, bir mağlubiyetle yine aynı o birilerince ‘neden olmasın’ aşamasına geldi. Takip konusu matematiksel bir gerçeklik. Ancak bununla birlikte psikolojik faktörlerin doğru yönetilebilmesiyle yol almak mümkün olabiliyor... Rakiplerinin - ki olması gereken de bu-, iştahını gördü Trabzonspor. Medyanın ‘kesinlik’ ifade eden şampiyonluk sözlerinin aslında bir mağlubiyetlik ömrü olduğunu da yaşayarak test etti!

Hatay hücumda tehlikeli

Bu hafta rakibi ‘en yakın takipçiler’ listesindeki Hatayspor. Lige çıktığı andan itibaren pozitif futbol üreticiliğinden asla taviz vermiyorlar. Ömer Erdoğan’la birlikte hak ettikleri yerdeler. Oyuncu kadrosu iyi ve önemli hücum silahları var. Ancak Trabzon’a bazı isimlerinden yoksun geldiler. Antalyaspor deplasmanından bir maç, bir de Nwakaeme kaybı ile dönen Trabzonspor’da hedef mutlak galibiyet. Mutlak da bir reaksiyon verip kaldığı yerden devam etmek. İdeal diye tarif edilen kadrosunun bir arada 11’de olduğu çok fazla maçı olmamış Trabzonspor’un. Haliyle oynamayanların yeri her daim dolmuş. İç sahada en önemli aktörü ve galibiyet faktörü olan taraftarı ile bütünleşme zamanı şimdi.

Senkronize coşku...

Maç sonunda saha ortasında oyunculara horon kurdurmak, kolbastı yaptırmak için koca bir 90 dakika senkronize coşku üreteceklerdir. Marek Hamsik’in orkestrasını yöneteceği karşılaşmada; Bakasetas’ın maç eksiğini tamamladığı performanslar izleriz. Abdülkadir Ömür her oyuna dönüşünde olduğu gibi golle döner diye düşünüyorum...

Uzun zamandır maç kaybetmeyen, puan dahi kaybetmeyen Trabzonspor Antalya’da hem bu unvanını hem de 3 puanı bırakmış oldu. Sert ve hızlı başlayan Antalyaspor, daha ilk dakikalardan itibaren Trabzonspor’un oyun kurma etkinliklerine izin vermedi. Sertliklerde 'kartsız geçiş sistemi' uygulayan Zorbay Küçük'ün takdir hakları; etkisiz ve reaksiyonsuz Trabzonspor için işleri daha da zorlaştıran bir başka unsurdu. Trabzonspor için dün gece yaşanabilecek tüm olumsuzluklar yaşandı denilebilir. Sahanın Trabzonspor oyunlarına izin vermeyecek kadar ağırlaşması, Nwakaeme’nin sakatlanması, Dorukhan'ın ters vuruşu ve hakemin kartsız geçiştirdiği faullerin de eklenmesi bu mağlubiyetin sebeplerinden sadece bir kaçıydı.

Ders niteliğindeydi

Peres’in solda etkisizliği, Bakasetas'ın bir türlü oyuna dahil olamaması, Cornelius’un gol hariç gözükmemesi ve Yusuf'un etkisizliği önümüzdeki haftalar Avcı’nın düzeltmesi gereken konular. Teknik adamın özellikle hamle tercihleri başarısız gözüktü. Bu faktörler Trabzonspor adına düşük tempo, hızlanmadan oyun, anlamı taşıdı. Tempoyu sürekli kontrolünde tutan Antalyaspor’du. Alan daraltan yine Antalyaspor’du. Geçişleri doğru yapan ve özellikle kenarları doğru kullanan Antalyaspor’du. Maç öncesi öngörülerimizle örtüşen ön alan baskısı ve baskıya karşı çıkış modelleri de bu galibiyette Trabzonspor’un nerelerde yetersiz kaldığını düzeltmesi adına ders niteliğindeydi. Trabzonspor da kaybedecekti. Dersleri bol bir kaybediş uzun vadede kazandırır. Yol uzun ve meşakkatli. Antalya maçı bir çok açıdan erken uyarı gibiydi.