Yaşadıkları tüm travmalara rağmen sevdikleri bu ‘asla ama asla sadece futbol olmayan’ oyundan hiç vazgeçmedi Trabzonsporlular... Dar sokaklarında ve dinmeyen yağmurlarında her yıl yeniden, inatla, aşkla kendilerini buldular. Şampiyonluk yaşanmadan ve de o coşku hissedilmeden bu sevgiyi kuşaklara aktardılar üstelik. Onlar sadece ve sadece çocuklarını nasıl Trabzonsporlu yapabileceklerini düşünerek günlerini tükettiler. Ömürlerini verdiler. Gurbetçi Trabzonsporlular’ın çocukları okullarında sadece bir kaç kişi olabildiler. Sınıflarında ise çoğunlukla tek başlarına. Ama başları dik verdiler bu hayatta kavgalarını. İyi günde, kötü günde...

Hapsedilemez sevgi

Aynı çocukların ebeveynleri sıkça karşılaştıkları saçma sapan bir soru karşısında adeta yıllarca sınandılar. Israrla, inatla sordular, ayıplar gibi. ‘İyi ama ilk takımın hangisi?’ dediler. “Bugünüm de, yarınım da” oldu aldıkları cevaplar hep. Ne onlar sormaktan vazgeçti, ne aldıkları cevabın harareti düştü. Böyle süreçlerden geçildi ve bu aşamaya gelindi artık. Şehrine hapsedilmeye çalışılan bu sevgi, ülkenin her sathında kutlanacak bir büyük şölene dönüşüyor şimdi.

O çocuklar büyüdü

Coğrafya kader midir keder midir bilemem ama Trabzon’dan başka yerde taraftarı yok, kutlama olmaz diyen kanaat önderlerini bile gördü bu gözler! Onlara sadece ülkemizin değil dünyanın topoğrafik haritalarına bakmalarını öneriyorum. Çocuklar çoktan büyüdüler ve bayrağı devraldılar. Dünyanın da ‘her yer’ine dağıldılar. Çünkü öldüremeyen şey güçlendirdi onları.

Uzunca bir süre ağırdan aldığı lige Adana’da geri döndü Trabzonspor. Gerilimi yüksek, stresi yönetilemez düzeye çekilmiş ligde sezonun belki de en kritik galibiyetlerinden biri elde edildi. Zoru sevdiğini, iyi takım gördüğünde iyi oyun oynadığını gözlemlediğimiz Trabzonspor bizi yine yanıltmadı. Sahasında, taraftarının da desteğini arkasına almış Adana Demirspor takımına karşı bu skoru üretmek, hele de ayakların geri geri gittiği bir dönemde kazanmak bu işi bayram öncesi bitirmek anlamı da taşıdı. Oyunun özellikle son bölümünde heyecanın doruklara çıktığını belirterek konuyu biraz da Dorukhan’a da çekmek lazım. Dün gece Trabzonspor takımında oyuncu bazlı değerlendirmede atan, tutan, asist eden haricinde, gizli kahramanlarına haklarını bu aşamada teslim etmemek büyük haksızlık olacak.

Gerilim bitti

Özellikle Dorukhan’a büyük parantez açılmalı. Akabinde Siopis’in büyük katkılarına, Denswil karizmasını da layıkıyla eklemek gerekiyor. Trabzonspor, Adana deplasmanında ihtiyacı olan 4 puanın 3’ünü almanın ve hasretini çektiği şampiyonluğu Trabzon’da ilan etmenin de garantisini cebine koyarak şehrine dönüyor. Gerilimi bitti, stresi yönetilecek düzeyde artık. Bu öyle bir moral motivasyon ki, ihtiyacı olan bir puanı değil, kalan 4 maçı da aldırır bir takıma. Çünkü artık geri döndüler…

Lider Trabzonspor, Adana Demir deplasmanına kazanamama sendromunu üzerinden atarak geldi. Son haftalarda yaşadığı stres bitmiş ya da azalmıştır diye düşünüyorum. Kupa vesilesiyle bir ‘ara’ galibiyetin lige tezahürü mutlak olumlu olacaktır. Nwakaeme’nin oynamayacak olması Trabzonspor’un bilindik oyununu elbette etkiler. O nedenle bu kez bilindik oyunun dışında bir takım tercihleriyle Abdullah Avcı’nın maça damga vuracağını düşünüyorum.

Günün yıldızı Avcı olur

Yani maçın yıldızı Abdullah Avcı olur. Lider Trabzonspor’un takım lideri o. Oyunundan ödün vermeden tercih edeceği oyuncuları ve hamleleriyle Trabzonspor ’un Adana deplasmanından rahat, seyir zevki yüksek bir oyunla galibiyetle döneceğini düşünüyorum. Trabzonspor ligin iyi takımlarına karşı iyi performanslar üretti hep. Montella’nın takımı da ligin en iyi oyun üreticilerinden ve açık, atak, pozitif, kazanma odaklı oyunları ile izlenilirliklerini hiç kaybetmediler.

Siopis faktörü belirleyici

Muhteşem bir taraftar önünde, muhteşem bir karşılıklı oyun bekliyorum. Ligin final maçı gibi bir maç olacak seyir zevki açısından. Sezonun en parmakla gösterilen maçı hatta. Balotelli yok, Nwakaeme yok. Trabzonspor’da Hamsik’le kıpırdayan ön alan var. Haliyle beklentim ‘orta sahaların kolay geçildiği’ bir karşılaşmada Siopis faktörü belirleyici olur yönünde. Cornelius, rakip stoperlere zor anlar yaşatır, gol krallığı için hanesine gol yazdırır.

Kulvarlar arası geçişin Trabzonspor’un oyununa, alınacak muhtemel bir galibiyetin de bozulan psikolojisini yerli yerine koyabilmesi adına katkısı olacağını düşünmüştük. Karaman’ın Kayserispor’unun ligi kafasında bitirdiğini, konsantrasyonunu kupaya verdiğini, işin Trabzonspor adına zor olacacağını da öngörmüştük. Ufak bir rotasyonla sahaya çıkan Trabzonspor, baskı kurmaya çalışsa da karşısında merkezi iyi kapatan bir Kayserispor duvarı ile karşılaştı. Tüm organizasyonlarını bu nedenle kanatlara ve haliyle de içeriye ortalara zorlanarak gerçekleştirmek durumunda kaldı Trabzonspor. Bekleyen, geçiş kollayan bir Kayserispor izlerken, sürekli deneyen, yanılan bir Trabzon görüntüsü ilk yarının özeti oldu. Dorukhan, Hamsik, Nwakaeme akabinde Koita atak yönünü de tamamen Kayserispor tarafına çevirdi.

Nwakaeme'nin büyük oyunculuğu...

Nwakaeme, büyük oyunculuğunu, adrese teslim asistiyle bir kez daha göstererek Cornelius’u işler hale getirdi maçın son anlarında. Önemini anlatmak için sadece bir kupa maçının ilk ayağında avantaj olarak değerlendirmenin çok ötesinde bir galibiyetti dün geceki. Kazanamama sendromunu üzerinden atmış bir Trabzonspor olarak Adana’ya gidiliyor. Önemli bir kırılmadır bu.

Lider bu kez kupa mesaisiyle sahneye çıkıyor... Her iki hedefe ulaşmak için umutlarını sezonun bu dönemine taşıyan tek takım Trabzonspor. Bir kulvarda şampiyonluğun, diğer bir kulvarda da kupa şampiyonluğunun en büyük favorisi onlar. İki kulvara da kıymet katıp, ilgililerine Abdullah Avcı’nın ifadesiyle adeta ‘iyi ki Trabzonspor var’ dedirtiyorlar... Abdullah Avcı ve ekibi, sırf bu özelliğiyle de takdiri ve büyük saygıyı hak ediyor.

Kayserispor ekstra motive

Rakibi Kayserispor ise, ligde rahatlık seviyeleri nedeniyle tamamen kupaya odaklanmış durumda. Avrupa’ya en kısa yoldan gidebilme yolunu tamamen aralamak istiyorlar. Daha turu geçtikleri gece Hikmet Karaman’ın ‘Maçtan önce Trabzonspor’la bir daha oynayalım demiştik. 40.000 seyirci vardı. Saha müthiş. Atmosfer müthiş. Orada bir de Trabzonspor seyircisinin önüne çıkalım. Kendimizi alkışlatalım’ sözleri, motivasyonlarının düzeyini anlama adına önemli.

Keskin rotasyon zor

Bordo-Mavililer, stresle harman olmuş lig performansının çok ötesinde bir psikolojiyle sahada olacak. Lig psikolojisinin dışında bir organizasyonun, Trabzonspor’un oyununu pozitif ivmelendireceğini düşünüyorum. Bu akşam Abdullah Avcı takımını adeta fabrika ayarlarına yeniden çekecektir. Takımının buna reaksiyonu ligde kalan haftaları da etkileyecektir. Bir nevi toparlanma fırsatı, bir nevi ayağa yeniden kalkma maçı olacak Trabzonspor için. Kupa söz konusu olunca akla gelen ilk şey rotasyondur. Abdullah Avcı’nın Kouassi’yi kullanabileceğini düşünmekle birlikte, keskin bir rotasyon beklemiyorum. Akılların kısa süreliğine ligden uzaklaşması, rehabilitasyon için önemli bir fırsat.

Lider Trabzonspor’da değişen pek bir şey yok. Yine kazanamadı ve erteledikçe ertelediği şampiyonluğunu bir kez daha ötelemiş oldu. 5 puana ihtiyacı vardı. Şimdi 4 puana ihtiyacı var kalan 5 maçta. Öyle gözüküyor ki, baskıyı ve stresi yönetme konusunda Trabzonspor yine başarısız oldu. Kadro değişiyor, eksikler dönüyor... Çeşitlilik artıyor... Ancak; birbirinin benzeri maçlar ortaya çıkıyor... Öyle olunca da birbirinin benzeri yazılar yazmaya devam ediyoruz. Trabzonspor son haftalarını tükettiğimiz ligimizde kazanamamaya devam ederken, tek güvencesi ligin boyunun kısalması gibi duruyor. İşini çözmekte hayli zorlanıyor... Dün ilk yarısında tempo üretmekte zorlanan, Nwakaeme olmadan önde ince işçilikler yapamayan bir takım görüntüsü içindeydiler... Koca bir ilk 45 dakikasını evinde, seyircisi önünde çok daha efektif kullanılabilecekken bunu yapamadı. İlk yarıdaki Trabzonspor’un isteği, arzusu, temposu, hareketliliği lider takım görüntüsünden hayli uzaktı.

İzahı yok

Doğru oyun, sabırlı oyun ile toplanmış puanlar, aynı oyun modeliyle devam ederken; şifresi çözülmüş bir karmaşık yapı görüntüsü verdi. Sezonu erken açmak gibi bir mazeret, sürekli kazanmak ve puan biriktirmek gibi Trabzonspor’un bugünlere taşıyan şeyler bugün yorgun bir psikoloji olarak karşımıza çıkıyor. Sonuç itibariyle Nwakaeme, Cornelius, Siopis gibi dinamik oyuncularsız Trabzonspor’un oyunu daha da düşük enerjili hale geliyor. Şampiyonluk stresi diyelim ve son 5 haftayı bekleyelim bakalım... Bu düşüşün başka izahı zor... Ayrıca garip olan yine bir reaksiyon verme maçı oldu. Bunu yapabiliyorsan, şampiyonluğa da bir reaksiyon verebilmen gerekmiyor mu?

Lider, ligin sonuna yaklaştığımız bu haftalarda evinde Karagümrük’ü ağırlıyor. Mutlak kazanma üzerine tüm planlar. Eksikler geri dönüyor. Öyle ki bazı bölgelerde seçeneklerin hepsinin klas ve de formda ayaklar olması, teknik adamın tercih zorluğu yaşayacağını düşündürüyor. Abdullah hoca Hamsik, Siopis, Bakasetas, Dorukhan, Abdülkadir gibi isimler arasından yerli yabancı denklemine de sadık kalarak ideal bir üçlü seçecek. Saha ve seyirci avantajını da etkili kullanıp daha ilk dakikalardan itibaren önde baskılı bir Trabzonspor izleyeceğimizi düşünüyorum.

Karagümrük’ün zaafı belli

Rakibi Karagümrük takımının aldığı puanlar, yaşadığı kayıplara baktığımızda özellikle iç saha ve dış saha performanslarında farklılıklar görmek mümkün. Deplasman karneleri çok iyi değil. Özellikle kendi birinci bölgelerinden çıkışlarda baskıyı yönetme konusunda sıkıntıları olan bazı karşılaşmaları oldu. Bunu bir zaafa dönüştürebilir Trabzonspor ön alan oyuncuları...

Kayıplar öngörülebilir

Rize karşısında anormal saha ve hava koşulları haricinde Trabzonspor’un şu son maçlardaki puan kayıplarının hepsi öngörülebilir durumlardı. Travmatik etkenler harici Trabzonspor’un güçlü oyununu eksik kadrolarla bile icrasını izledik. Şimdi ideale yakın bir kadro söz konusu. Herkes hazır. Haliyle yeniden her şeye başlar gibi eforlu, istekli bir Trabzonspor izleyeceğiz. Bugün şampiyon gibi oynamalarını bekliyorum.

Hamsik maksimuma ulaşır

Hamsik, dönüşe geçtiği iki maçında adeta giriş, gelişme olarak gösterdiği performansını Karagümrük karşısında bu kez gol katkılarıyla sonuçlandırır. .. Ve maksimumuna ulaşır. Djaniny ile Cornelius’u birlikte izlersek şaşırmam. Bugünkü 90 dakika, Nwakaeme, Visca, Abdülkadir Ömür’ün maçı olur. Nihayetinde lider, haftaya Adana’ya kalabalık gider...

Lider heybesindeki puanlardan kullanmaya devam ediyor. Öyle görünüyor ki, Trabzonspor’un yaşadığı şeyin adına şampiyonluğun erkene alınması stresi demeye devam edeceğiz… Evinde bambaşka bir performans gösteren Gaziantep karşısında elbette işler kolay olmayacaktı ancak temposuzluğun izahı da güç. Bu tempo sorunu rakibin formasyonuna yağ süren en önemli etken olarak karşımıza çıktı. Sahanın her alanında sayısal üstün gözükmelerinin de ana sebebi Trabzonspor’un oyunu hızlandırmada yaşadığı problemdi. Evet haftalardır yaşanan bir sıkıntı var. Oyuncuların sürekli değişmesi, farklı kadrolarla çoğu maça çıkışlar oyunun kalitesinde olumsuz anlamda etkili oldu. Ancak bir başka realite de Rize’den çıkan sonuç olsa gerekti. Gündüz bölümünde en yakın rakibi Konyaspor’un puan kaybı yaşaması gözüken o ki Gaziantep’te Trabzonspor’un stresine ek katkı verdi. Yıllar önce Umut Bulut’un 100. gol stresi yaşadığı ve bunun bir probleme dönüştüğü dönemleri anımsattı bu şampiyonluk hesabı ve rekor beklentisi.

Hamsik klası

Kalecilerin iyi işler yaptığı, karşılıklı pozisyonların yaşandığı özelinde güzel bir karşılaşma oldu. Centilmenlikler de maça damga vurdu diyebiliriz… Dorukhan’ın mecburi çıkışı haricinde oyuna hamleler daha erken yapılabilirdi. Açık söyleyelim… Hamsik oyundan çıktıktan sonra Trabzonspor adına oyun kalitesi de tamamen düşmüş oldu. Uzun zamandır oynamayan Hamsik, klasıyla maç eksiğine rağmen sahanın 'en ne yaptığını bilen' ismi oldu… Organize etti, başlattı, hızlandırdı, yavaşlattı… Ama takımına kazandıramadı. Makas daraldıkça, Trabzonspor stresi üzerinden atacak galibiyeti ve şampiyonluk ilanını öteledikçe ötelemeye devam etmiş oldu. Evet az kaldı. Sanırım uzun yılların birikimi sahaya bu şekilde yansıyor diye düşünmek en doğrusu.