Aragones, Boğaların başına geçtiğinde Xavi, Fabregas, Senna ile oyunu orta saha üzerinden kurguladı. Bu senaryo Almanya 2006 çeyrek finalinde Fransa'ya 3-1 kaybedene kadar işledi.
EURO 2008'de Aragones'in en büyük şansı, total futbolu Xavi-İniesta-Messi ile başka boyuta taşıyan Barcelona ve Riijkard'tı.
2008 sonrası Riijkard yerini Guardiola'ya, Aragones de Del Bosque'ye bıraktı. 2008-09'u santrforlu sistemle (Eto'o) geçen Guardiola, 2009-10'da da İbrahimoviç ile benzer oyunu oynadı. Del Bosque ise 2010 Dünya Kupası'nda Guardiola'nın Zlatan ile Messi arasındaki rol paylaşım krizini Villa-Torres arasında yaşarken kupaya uzandı.
Pep, Barça'da 2010 sonrası santrforsuz oyuna döndü. Del Bosque de bu hamleye kayıtsız kalamadı. EURO 2012'de Torres'i sadece 2 maç 11 başlatıp, Fabregas'ı en uca atarak tiki-taka'nın zirvesine çıktı.

2014'te takımı gençleştirmesi beklenen Del Bosque, Lopetegui'nin şampiyon U21 kadrosundan sadece Koke ile De Gea'yı Brezilya'ya götürüyor. 28 yaş ortalaması en büyük handikapları olacak, ama yine de favoriler. Oyun mottoları total futbolun olmazsa olmazı 'hareket'. Ama hareket için enerji şart. Xavi (34)-İniesta (30)-Alonso (30)'nun enerji açıkları Koke'nin yıldızını parlatır.

İspanya, 2010 Dünya Kupası ilk maçında İsviçre'ye yenildikten sonra 2013 Konfederasyon Kupası finaline kadar resmi maç kaybetmedi. Del Bosque'nin takımını yenmenin yolu orta saha savunmasından geçiyor. İsviçre'de Gökhan İnler'in Xavi baskısı günlerce konuşulmuş, Brezilya'da ise Luis Gustavo-Paulinho-Oscar üçlüsü İspanya'nın şapkasını düşürmüştü. Grupta Hollanda ve Şili'nin orta sahası şifreyi çözecek kapasitede.

Portakal tadını arıyor

Van Marvijk, 2010'da Hollanda'ya oynattığı sert savunma futboluyla, Michels ve Cruyf'un mirasını yerle bir ederken takımını finale kadar yürütmüştü. EURO 2012'deki fiyasko Van Gaal dönemini başlattı. Gaal ilk iş takımın tüm savunmacılarını değiştirdi ve Brezilya'ya özel 5-3-2 tasarladı. Geri 5'linin 3'ünü 34 maçta 40 gol yiyen Feyenoord'tan (Janmaat, Vrij, İndi) seçti. Sistemin kilit oyuncularından biri sol bek-orta saha Daley Blind.

Strootman'ın sakatlığına rağmen orta sahada en az Van Marvijk dönemindeki kadar sert De Jong ile De Guzman İspanya'nın şifresini çözme potansiyeli olan oyuncular.

Şili can yakar

Bielsa ile 2010'da ağızlarda hoş bir tat bırakan Şili, aynı mantaliteyi Sampaoli ile sürdürüyor. Vidal'in etrafına tatlı sert bir takım kuran Sampaoli'nin sigortası 3'lü savunmanın soluna koyduğu ön libero Medel. Vidal'in Juve'den takım arkadaşı Isla ile uyumu İspanya'ya karşı en büyük kozları. Messi'nin sakatlığında Tata'dan Barcelona formasını kapan Alexis Sanchez (54 maç 21 gol) Şili'nin Brezilya'daki en büyük gol umudu. Sampaoli'nin öğrencileri grupta dengeleri değiştirecek. Avustralya'nın olası bir ikinciliği ise gökten başınıza meteor düşmesiyle eşdeğer etki yapar.

Brezilya, Dünya Kupası’nı son kez kaldırdığı 2002’de Scolari yönetiminde Rivaldo, Ronaldo ve Ronaldinho ile bir ‘rüya takım’dı. 2006 ve 2010’daki hayal kırıklıklarının ardından Scolari döndü ve Brezilya’nın tarzını değiştirdi. Tecrübeli hoca, Dunga’nın 2010 Dünya Kupası çeyrek finalinde sahaya sürdüğü ilk 11’in 8’ini kadroya bile almadı. O’nun için artık görsellikten ziyade işlevsellik önemli. Orta sahada Gustavo, Paulinho ve Ramires gibi temaslı oyunu seven isimler var. Konfederasyon Kupası’nı kazanırken savunma dirençleri takdir toplamıştı. Kaleci ve santrforları hariç tüm oyuncuların Avrupa kıtasında forma giyiyor oluşu (İlk 11’de Chelsea’den 3, Willian da oynarsa 4 futbolcu) Brezilya’yı Latin havasından çıkarıp daha Avrupai bir tarza sürüklüyor. David Luiz’in PSG’ye 50 milyon Euro’ya transferiyle dünyanın en pahalı defans hattına sahip olsalar da kaleci Julio Cesar ile santrforları Fred’in kalibreleri alışıla gelmiş Brezilya standartlarının altında. Barcelona’da takım oyununu öğrenen Neymar, Scolari’yi Santos günlerinden daha da mutlu edeceğe benziyor. Sambacılar kupanın favorisi ama Almanya ile yarı finalde kesişecek olmaları büyük handikap.

Finke’yi yabana atmayın

Türkiye Ligi’nden 6 oyuncunun yer aldığı Kamerun’u Bundesliga’ya 1991- 95 arası Freiburg ile pasoyununu getiren Volker Finke’nin çalıştırıyor oluşu 2.lik için Webo ve arkadaşlarını umutlandırıyor. Rodolfo, Cardoso, Kahl ve Zeyer ile 1990’ların ilk yarısında Bavyera hegemonyasını kıran Finke, Kamerun’u Mayıs 2013’ten beripas takımı haline getirmeye çalışıyor. Afrikalı rakiplerine karşı bunu başarıyla uygulasalar da 2.cilik için çekiştikleri Hırvatistan’a oyunlarını dikte ettirmeleri turnuva seyirlerini belirler.

Kovac’a büyük ikramiye

Hırvatistan, Biliç sonrası Stimac ile mutlu olamadı. Şimdi Niko Kovac ile Blazevic’in Fransa 98 ruhunu arıyorlar. EURO 2008’de Biliç’in takımının ön liberosu olan Kovac, kariyerinde ilk kez bu kadar büyük deneyim yaşayacak bir antrenöre göre çok şanslı. Elindeki orta saha opsiyonları çok etkileyici. Bu sene İnter’in 10 numaralı koltuğuna oturan Kovacic’in arkasında Avrupa’nın iki kupasını da kaldıran Rakitic ile Modric’in varlığı Niko Kovac’ı rahatlatıyor. Rakitic, Sevilla için önemli bir parça ama Modric Real Madrid’te başka bir boyuta taşıdı oyununu. Simunic’in İzlanda ile oynanan Play-Off maçından sonra karıştığı olay sebebiyle 10 maç ceza alması Kovac’ın defans hattındaki en büyük problemi.

Meksika FIFA’ya duacı

2012 Londra Olimpiyatları finalinde Brezilya’nın karşısına dikildiklerinde tüm dünyayı şaşırtmışlardı. Brezilyalı Oscar’ın son saniyede net pozisyonu harcamasıyla maçı 2-1 kazanarak şampiyon olan Meksikalıların aklı Londra’da kaldı. Futbollarını düzeltmek bir yana CONCACAF Grubu’ndan 4. olup, Play-Off’ta Okyanusya kıtasından Yeni Zelenda’yı eleyerek geldiler. FİFA’nın KuzeyAmerika’ya tanıdığı 3,5’luk kontenjan sayesinde sıklıkla Dünya Kupası’nda boy gösteriyor oluşları kimseyi yanıltmasın.

Antrenör istikrarsızlığı konusunda ihtisas sahibi sayılabilecek Meksika, 2013’ten beri Miguel Herrera ile çalışıyor. Eski Barçalı 35’lik stoper Marquez önderliğinde 5-3-2’yi tercih eden Herrera’nın takımı gruptan çıkarsa sürpriz olur.

BÖLÜM 3

Fatih Terim 1993 yılında Piontek'ten Milli Takım'ı devraldığından bu yana ülke futbolu için gereken jenerasyon değişimlerini yapma görevini hep kucağında buldu. 1993 Olimpik Milli Takımı'nda yakaladığı kuşak, 'Total futbol'un Terimce versiyonu 'Toplu hücum toplu defans'ın yılmaz savunucularıydı ve bu kuşak 2002 Dünya üçüncülüğünü kazandı. Terim'in ülke futboluna uyarladığı bu mantalitenin birinci kuralı tıpkı 'Total futbol'un mucidi Rinus Michels (Ajax, Barcelona, Hollanda) ve peşinden yılmaz icracısı Johan Cruyf'ta (Barcelona, Ajax) olduğu gibi 'hareket'ti. Zira Michels (Toprağı bol olsun) oyun felsefesini tanımlarken, 'Bu bir saha dizilişi değil oyun mantalitesidir' derdi.

Terim'in, Piontek sonrası ilk Milli Takım deneyiminde EURO 96 biletini alması ve Galatasaray'daki 96-2000 başarısı yakaladığı jenerasyonun bu 'hareket' kabiliyetiyle doğru orantılıydı. -ki bu hareketli oyuncu grubuyla dönemin moda sistemi 3-5-2'yi Popescu ve Bülent Korkmaz'ın verdiği güvenle 2-5-3'e çevirmeyi başarmıştı. O dönem Galatasaray'ı izlerken sahanın her yerinde Sarı-Kırmızılı oyuncuları görüyor olmamızın sebebi, Terim'in Türkçe'ye 'Toplu hücum toplu defans' diye uyarladığı bu senaryoydu.

Fatih hoca kariyeri boyunca en büyük farkı bu 'hareket' ve 'oyuncuya göre pozisyon değil pozisyona göre oyuncu' felsefesiyle yarattı. 11 numara Hakan Ünsal'ı Türkiye'nin en iyi hücumcu sol beki yapmak, bir ön libero olan Ergün'ü sol kanata çevirmek, santrfor Ümit Davala'yı sağ beke kadar getirmek gibi eylemlerini hatırlarsak, bugün İshak, Ozan Tufan ve Tarık Çamdal hamlelerini doğru okuyabiliriz.

Turnenin kazananı Ozan Tufan
Bu Milli Takım turnesindeki ana fikir her ne kadar 'aile ortamını yakalamak' olarak tanımlansa da Terim'in kafasındaki plan, 1990 ve üzeri doğumlu minimum 3 oyuncuyu EURO 2016 kadrosuna sokmak. Zira 2016'ya gidersek, (-ki bu statüde bile gidemezsek gerçekten futbolun kapısına kilit vuralım) şu an taşıyıcı kolonlardan Onur, Caner, Nuri 28, Arda 29, Gökhan Gönül, Selçuk, Burak 31 yaşında olacak. Terim bu jenerasyonu yenilemek zorunda. Fakat hocanın elindeki malzeme 1993 Olimpik Milli Takımı'nda yakaladıklarına benzemiyor.

1990 jerenasyonu henüz Terim'in zaferden zafere koştuğu 71-74 kuşağının hareket kabiliyetine erişebilmiş değil. 18'inden gün almış Bursasporlu Ozan Tufan, hiç Ümit Milli formayı giymeden A Milli Takım'da ışık verdi. Pozisyon açısından esnek bir oyuncu tam da Terim'in istediği cinsten. İlk üç maç çok etkileyiciydi. Son ABD maçında ise en büyük handikap Hakan Balta ile stoper tandeminde yer almaktı. Futbolda iki yarım bir tam etmediği tek pozisyondur stoper. ABD maçı Balta ile Altidore arasında oynandığı için Ozan'ın stoper performansından yola çıkarak bir analiz yapmak zor.

İshak ve Tarık pozisyon bilgisini geliştirmeli, alacakları epey yol var. Hazır olan tek oyuncu Hakan Çalhanoğlu.

Malzeme bu
Brezilya Teknik Direktörü Scolari, selefi Carlos Dunga'nın 2010 Dünya Kupası çeyrek finalinde Hollanda karşısına sürdüğü 11'den tam 8 oyuncuyu 2014 kadrosuna almadı, geniş kadroda ise sadece Ramires, Dani Alves, Tiago Silva ve Julio Cesar kaldı. Scolari, Dunga'nın takımını dağıttı ve yep yeni Avrupai tarzda bir takım kurdu.

Scolari futbolcu yetiştirme konusunda dünyanın en mümbit topraklarına sahipken bunları yapabiliyor. Bizim elimizde böylesine zengin bir malzeme yok. Küçücük bir Ozan Tufan kıvılcımını üfleyerek yangına çevirmek istiyoruz. Ama maalesef ülke futbolu olarak elimizdeki malzeme bu.

Beşiktaş ile Liverpool'un bu sezonki durumları fena halde birbirlerine benziyor. Liverpool şampiyonluk yarışında avantajlıyken Gerrard'ın kayan ayağının kurbanı oldu, Beşiktaş'ın lastiği ise Sivas deplasmanında patladı. Elazığ galibiyetine rağmen Galatasaray, Trabzon'da kazandığı için, Beşiktaş son hafta tüm umutlarını Kayseri Erciyes'e bağladı. Tıpkı Liverpool'un son hafta West Ham'ın City'yi yenmesini beklediği gibi Beşiktaş da Erciyes'in Galatasaray'dan puan almasını bekleyecek. Yani Devler Ligi bileti Beşiktaş'ın değil Mancini ve öğrencilerinin elinde.

Beşiktaş'ın Elazığ karşısındaki hali herhalde kimseyi şaşırtmamıştır. Sezon başından beri 33. lig maçını oynayan Kartal'ın tam kadro olduğu bir mücadeleyi hatırlayan var mı? Biliç'in yaptıkları o yüzden bu kadar kıymetli. Taraftar yönetime de Biliç'e de büyük bir kredi açmış vaziyette. Neden? 'Yönetim stat yapıyor, Biliç yoklukta Şampiyonlar Ligi kovalıyor' diye.
Parasını istediği için kadro dışı bırakılan Dany'nin yerine stoperde Jermaine Jones ile maça başlamak Beşiktaş adına en büyük soru işaretiydi. Pozitif bakış açısıyla; geçen sezon Bundesliga'da Schalke formasıyla ligin en uzun pas metrajlarından birine sahip olan Jones'un stoperdeki varlığı Beşiktaş'ın geriden daha rahat oyun kurması anlamı taşıyordu. Neticede Jones kadar ayağı temiz bir stoper bulmak zordur bu ligde. Fakat pozitif bakış açısı henüz 10. dakikada devre dışı kaldı. ABD'li 3. geri pasında Deniz Yılmaz'ı pozisyona soktu.

Töre klasiği
Gökhan Töre Beşiktaş sistemi için önemli bir oyuncu. Zaten öyle olduğu için 'gece kulübü skandalına' rağmen kadro dışı bırakılamadı. Yoksa Dany'den beter yapardı Beşiktaş yönetimi. Ligin en iyi kontratak takımlarından biri haline getiriyor Beşiktaş'ı. Topla iletişimi çok iyi. Birinci opsiyonu her daim doğrudan kaleye gidip, şut atmak. Bu yüzden ters kanattaki meslektaşıyla kıyaslandığında Olcay'ın asist sayısı (6) Gökhan'ın gol sayısından (4) fazla. Bulduğu gol tipik bir Gökhan Töre golü. Topu çaprazda kontrol et, slalom yap ve şut at. Gol sayısı bir forvet oyuncusuna göre düşük olsa da Beşiktaş'ın oyun karakterini 'iyi bir kontratak takımı'na dönüştürmesi Töre'yi kıymetli yapıyor.

Beşiktaş'ın bir tempo takımı olduğunu çok iyi çözmüş Okan Buruk. Birinci planını, Biliç ve öğrencilerinin temposunu düşürmek üzerine kurguladı. Çünkü o da biliyor ki; Olcay-Oğuzhan ve Töre'nin en iyi yaptığı şey defans arkası koşularla kontratak golü aramak. Beşiktaş, Töre'nin golüne kadar sezon ortalamasının hayli gerisinde bir tempoya sahipti. Bu da pozisyon kısırlığı olarak yansıdı yeşil zemine.

Elazığ bu sonuçla küme düştü. Çünkü haftaya kazansa ve Erciyes ile Gaziantep yenilseler bile 3'lü averajda en kötü takım. Onlardan biriyle 2'li averaja kalsa bile iki rakibine göre de geride olduğu için düşmesi kesinleşti.

Başlangıçtaki Fenerbahçe 11'nin yaş ortalaması 30,18'di. Bu rakam bu sezon Süper Lig'de bir maçta mücadele eden en yaşlı kadrolardan birisi. Ersun Yanal'ın bu alandaki rakibi ise yine kendi takımı. Şayet Alves'in yanında Egemen, Emenike'nin yerinde de Webo oynasa bu rakam 30,3'e yükselecekti.
Fenerbahçe'yi mutlu sona ulaştıran en önemli unsurlardan biri şüphesiz kadro istikrarı. Ama unutmamak gerekir ki, Fenerbahçe bu sezon 39 resmi maç oynarken, Galatasaray pazar gecesi 52. resmi mücadelesini verecek. Dolayısıyla Ersun Yanal ve 24 öğrencisi (Mancini 34 farklı oyuncu kullandı) daha az yıprandığı için sezonun son düzlüğünde bu kadar diri kalmayı başardı.
Bir bakış açısıyla bu takım çok yaşlı, ama bir başka görüşe göre ise tecrübeli. Sezon genelinde Fenerbahçe hep tecrübeli takım sınıfında işlem gördü, sadece iki maçta yaşlı takım hüviyetindeydi. Coşkuyu arkalarına aldıklarında ise son derece diri bir takım görünümüne bürünüyorlardı. Karabük karşısında da Ersun Yanal ve öğrencilerini; tecrübeli ve coşkulu olarak tanımlayabiliriz.

Kafkas'ın 3. senaryosu

Tolunay Kafkas, bu sezon Karabük'ün başında 3. farklı senaryosunu icra ederek antrenörlük kariyerinde bir ilki yaşıyor. Sezona Lua Lua-Gökhan Ünal'la fiyakalı bir Kasımpaşa galibiyetiyle başlayan Kafkas, daha ilk yarı bitmeden disiplin kriterlerine uymadığı için bu ikiliyi gönderip Akpala-İlhan Parlak ile yeni bir kurgunun peşine düşmüştü. Akpala ile Hakan Özmert'in sezonu kapatacak kadar ciddi sakatlıkları ise bu kez 3. senaryoya mecbur kıldı Tolunay hocayı. Apar topar Beşiktaş'tan kiralanan Eneramo ile nihai senaryosunu sahneye koymaya başladı Kafkas. Bir sezon içerisinde bu kadar kurgu değişimi ortalama bir Anadolu takımı için büyük yıkım getirir. Ama Karabük, antrenör takımı olduğu için Avrupa Ligi hedefinden erken kopmadı. Çünkü Tolunay hoca, 'Topçuyu idmanda ağlat ki, maçta seni güldürsün' düsturunu Karabük'te yaşatıyor.

Gerek hocası, gerek oyuncularının hatta yedek kulübesi profesyonellerinin centilmen tavırları sebebiyle ligin açık ara en sempatik takımı Akhisar Belediyespor. Hamza Hamzaoğlu ve öğrencileri, şampiyon Fenerbahçe'yi soyunma odası koridorlarından sahaya alkışlarla çıkararak futbol ailemize! güzel bir ders verdi. Akhisarsporlu futbolcuların bu alkışlama olayı, ortaya koydukları oyunla daha da anlamlı hale geldi. 'Alkışlarım ama sahada tanımam' mesajını net verdi Hamza hocanın takımı.

Malum, Fenerbahçe şampiyonluğunu geçen hafta ilan etti. Haliyle idmanlar sezon ortalamasının altında tempoda yapılır. Takım biraz gevşer, kalan haftalar az oynayanlar için de forma şansı demektir. Ersun hoca da bunu yaptı. İdeal 11'in 5'ini değiştirdi. Ama bu değişim Fenerbahçe'nin oyun karakterini etkiledi.

Kuyt'sızlık başa bela

Akhisar'ın attığı iki gole dikkat ettiniz mi? ikisi de Kuyt'ın yokluğundan. Fenerbahçe, Akhisar'a gelene kadar Kuyt ve Gönül'le bu ligin en iyi sağ kanat savunması yapan takımıydı. Fenerbahçe'nin oyun kurgusu, en basit tanımla; 'sağdan savun, soldan at.' İlk 15 dakikada atılan iki Akhisar golü de Mehmet Topuz'un devam ettirmediği koşuların eseriydi.

Ersun hoca her fırsatta Selçuk Şahin ve Mehmet Topuz'un saha dışı katkılarına vurgu yapıyor. Takım kimyası için böyle oyuncuların varlığı önemli. Ama Fenerbahçe gibi hedefleri büyük bir takımda sadece saha dışı katkı yetmez. Selçuk saha dışı katkısını çizginin içine de taşımalı, Topuz böylesine hedefsiz maçlarda bile en azından Kuyt'ın direncine erişebilmeli. Fenerbahçe'nin işte en büyük sorunu bu. Oynayan 11'de sorun yok ama onları dinlendirmek için sahaya çıkanlarda büyük bir form farkı var.

Bu kadroya operasyon şart!

Şimdi iki konuya değinmekte fayda var;

1- Ersun Yanal önümüzdeki sezon takımın başında olacak mı? Bunun acilen netleştirilmesi lazım. Fenerbahçe yönetimi Yanal'ı göreve getirirken 1 ay açıklamaya çekindi, vakit kaybetti, takıma da kaybettirdi. Bu kez kolları erken sıvamalı.

2- Ligin yaş ortalaması en yüksek takımı olma özelliğini elinde bulunduran Fenerbahçe'nin yeni bir plan dahilinde gençleştirilmesi şart. Ersun hoca, vakit kaybetmeden 2015-16 için Şampiyonlar Ligi kadrosunu kafasında kuruyor olmalı. Baksanıza Akhisar önünde 34'lük Kuyt'ın enerjisini, savunma direncini ve hücum aklını mumla aradı. Yoksa 2. bir Kuyt bulana kadar Hollandalı'nın saçları beyazlayacak.

Ersun Yanal bu sezon kadro istikrarıyla şampiyonluğu kucakladı, buna şüphe yok. Ama unutmamak gerekir ki, bu sezon Avrupa ve Türkiye Kupası olmadığı için Fenerbahçe sadece 38 resmi maç oynadı, 51 maça çıkan Galatasaray'a oranla yaşlı kadrosu daha az yıprandı.

Fenerbahçe'nin sezon boyunca ideal 11'inin yaş ortalaması tam 30,3 oldu. Bu rakam Sarı-Lacivertlileri açık ara ligin en yaşlı takımı yapıyor. Hatta Ersun hocanın her pozisyon için alternatif olarak kadroda tuttuğu oyuncuların yaş ortalaması bile 28,7'nin altına hiç düşmedi. Bu önümüzdeki sezon için büyük bir handikap.

Beşiktaş için Şampiyonlar Ligi’ne doğrudan katılmak hayati önem taşıyor buna şüphe yok. Bir nevi kelebek etkisi, sportif başarı beraberinde ekonomik büyümeyi getirecek. Bilic ve Önder Özen Devler Ligi için kadro yapacak, yönetim nakit akışını sağlayacak. Bakalım Gökhan Töre ve bazı arkadaşları bu ayrıcalıktan faydalanabilecek mi? ‘

Töre skandalı’nın üstüne yönetimin Fenerbahçe çıkışı ve Sivas yenilgisi aklı selim Beşiktaşlılar’ı bile isyan noktasına getirmişken Olimpiyat’taki Kasımpaşa maçı hiç de kolay görünmüyordu doğrusu. Çünkü bu ligin kalbur üstü takımlarından birisi Kasımpaşa. 6 haftadır kaybetmiyor, formunun doruklarında. Artı, önemli de bir hedefi var; Avrupa Ligi.

Şota’nın, Elyasa’yı da sayarsak 4 stoperli defans hattı, Bilic’e Oğuzhan üzerinden ‘derin top’ kurgusu için şans tanıdı. Savunma arasına atılan toplar, stoperden bozma temposuz bekleriniz varsa size kademe hatası olarak döner. Kasımpaşa bu handikapı iliklerine kadar yaşadı.

Beşiktaş için anahtar kelime; iştahdı. Necip sakatlanıp çıkana kadar bu coşku işe yaradı. Çünkü Atiba sağ beke geçip, orta saha Jones-Veli olunca Beşiktaş’ın ayarları bozuluyor. Jones, Schalke standartlarının çeyreğini bile oynamazken Bilic’in ne yapıp edip Atiba’yı Veli’nin yanında tutması şart.

Gelelim Almeida’ya. BJK yöneticisi Deniz Atalay, Portekizli santrforun 10 haftadır gol atamayışını Eto’o ve Gomis’in transfer edileceği dedikodularına bağladı. Atalay da haklı. Kulüp başkanı gece aleminde vurulan futbolcusunu ‘ergen tribi’yle cezalandırırsa, Almeida da sahada tüm camiaya böyle ‘trip’ yapar.

Önder Özen geçen hafta hayalindeki takımı açıkladı: 3. bölge oyuncuları 10 gole ulaşacak, takım 70 gol barajını aşacak, şampiyonluk gelecek. Aslında Özen'in hayalini Ersun Yanal'ın sahip olduğu takım gerçekleştiriyor. Bu sezon Fenerbahçe'nin forvetleri Sow 13, Emenike 12, Kuyt 10, Webo 8 golü buldu. Şüphesiz böylesine uyumlu bir hücum hattına sahip olması Ersun Yanal'ın en büyük avantajı.
Bu derbinin psikolojik üstünlüğü Beşiktaş'ın elindeydi. Ta ki, Aziz Yıldırım'ın Samandıra'da futbolcularıyla vedalaşma anına kadar. Olimpiyat Stadı'na çok net bir ruh haliyle geldi Ersun Yanal ve öğrencileri: Derbiyi kazan tarihe geç, başkana armağan et. Bu hiç de hafife alınacak bir motivasyon kaynağı değil doğrusu.

Biliç Atiba'yı ne zaman orijinal pozisyonunun yani ön liberonun dışına gönderse mutlaka orta alanda bocalıyor. Fenerbahçe karşısında da orta sahayı Jones-Veli yaparak Atiba'yı sağ beke koyunca Fenerbahçe Meireles-Emre ile 2. bölgede diri kaldı.

Sezonun ilk yarısında Biliç, Kuyt'ın boy avantajını tolore edebilmek için Motta'yı kulübede tutup Atiba'yı sol bek oynatmıştı. Üstelik bu ısrarını Fenerbahçe 10 kişi kalmasına rağmen sürdürmüştü. Belki de Biliç'in Beşiktaş kariyerinde en kötü yönettiği maçtı Kadıköy'deki derbi. Galatasaray maçında Necip'in sağ bekte Sneijder'in takımla bağlantısını kestiğini kayda değer bulmamış belli ki. Atiba bu sezon iki Fenerbahçe derbisi oynayıp ikisinde de orta sahaya yanaştırılmayınca Beşiktaş'ın bu sezon en güçlü olduğu bölgesi devre dışı kalmış oluyor.

Emenike etkisi

Emenike tam bir açık alan oyuncusu. Gücü ve hızıyla fark yaratıyor. Kaleye yüzünü döndüğünde üzerine 'durdurulamaz' zırhını giyiyor sanki. Emenike'yi durdurmak için hızlı bir stoperden daha fazlasına ihtiyacınız oluyor. Gaziantepspor'un iki stoperi Gille Binya ve Stankevicius'a karşı attığı iki golde de bunu göstermişti. Dani hızı sayesinde bir büyük takımdan bir diğerine geçebildi. Ama Emenike'yi durdurmak tek başına Dani'nin yapacağı bir şey de değildi. Emenike topa yöneldiği anda Veli-Motta destekli bir savunma duvarı gördü karşısında. Bir kaç kez uzadı gitti, birinde Motta'yı attırdı, diğerinde Veli'yi sarıya mecbur etti. Beşiktaş'ın direncini kıran oyuncuydu.

Centilmenlik yarışı

Bakmayın siz Beşiktaş'ın 90 dakikayı 9 kişi tamamlamasına, Olimpiyat Stadı'ndaki derbiden aklımızda kalan en güzel anılar centilmenlik üzerine olacak. Biliç ile Fenerbahçeli oyuncular arasındaki diyaloglar, faul yapan her futbolcunun rakibini kaldırması ve tabii ki 90. dakikada Halis Özkahya'nın Dani'ye gösterdiği haksız sarı karttan sonra Caner'in frikiği bilerek auta atması. Bunlar gerçekten de sahalarımızda görmek istediğimiz hareketler. Belki de Türkiye'de uzun zamandır ilk kez bir derbiden sonra sadece futbol konuşulacağa benziyor.

Derbinin sonucu, şampiyonluğunu ilan etmesi an meselesi olan Fenerbahçe'ye de, dün Kasımpaşa'ya kaybeden Galatasaray'a da, Şampiyonlar Ligi'ni avucunun içinde tutan Beşiktaş'a da yaramış oldu.