Bu kez maç başlangıcını çok iyi yaptı Trabzonspor... Coşkulu, istekli ve organizeydi. Dorukhan-Siopis merkezinin direnci, ön taraftakileri ateşledi. Nitekim gol de, Dorukhan’ın yaptığı presin devamında, onun asistiyle geldi. Visca iyi kontrol ve şık vuruşla, Galatasaray derbisinin ardından Akyazı’da da sahnedeydi. Erken gol, hem tribünlerin hem de Trabzonsporlu oyuncuların baskısını artırdı, Kasımpaşalılar da telaşlanınca 9 ve 13. dakikadalarda 2 önemli fırsat yakalandı. İlkinde topu Cornelius’a aktaramayan Abdülkadir Ömür, ikincisinde müthiş pas verdi, Danimarkalı yıldızın aşırtması dışarı gitti. Devamında benzer şekilde 2 gol şansı daha buldu Bordo-Mavililer ancak bir türlü cezayı kesemediler. İşin savunma tarafında ise Peres ve özellikle Denswil’in önemli müdahaleleri vardı. Hollandalı stoper, 45+3’te Ahmet’in yakın mesafeden şutunda adeta golü engelledi.

Hakem kontrolü kaybetti

İkinci devrenin ilk 10-15 dakikalık bölümünde Kasımpaşa tempo yapan taraftı... 68’de de Eysseric’in füzesinde direğe takıldılar. O Eysseric 74. dakikada, keyifli geçen maçı gerilim filmine çevirdi. Hakem Zorbay Küçük ise tam anlamıyla kontrolü kaybetti! Eysseric’ten önce Peres’i üst üste iki sarı kartla attı. Kasımpaşa kulübesine de 2 kırmızı çıkardı. Oyunun 10’a 10 devam eden bölümü Trabzonsporlular için elbette stresliydi ancak sezon başından beri olduğu gibi; son 15 dakikalarda hiç gol yemeyen Fırtına bu ritüeli devam ettirdi. Ancak gerçek şu ki; bu maç buralara hiç gelmemeliydi. Adım adım şampiyonluğa giden Trabzonspor, ilk yarıda o kadar pozisyon yakalamışken işi orada bitirmeliydi.

Nwakaeme’nin yokluğuna Hamsik de eklenince, Trabzonspor için maçın zor olacağı belliydi. Ancak ilk yarıda bu kadar kısır bir futbolu kimse beklemiyordu. Visca ve Bakasetas’ın denemeleri vardı ancak Bordo-Mavililer isabetli şut atamadan devreyi tamamladı. Abdülkadir Ömür’ün sakatlanıp çıkması elbette planları aksattı. Bir diğer önemli karar da Hüseyin Türkmen’in 32. dakikada kenara alınması ve çıkarken gösterdiği tepkiydi. Arkadaşlarının desteğine, tribünlerin alkışlamasına rağmen Hüseyin, direkt soyunma odasına gitti. Evet Hüseyin pas hataları yapıyordu ancak bana kalırsa kenara alınmasının sebebi, çok erken gördüğü sarı karttı. Herhalde Trabzonspor’un teknik ekibi, Hüseyin’in erken atılmasının önüne geçmek istedi.

Eski dostlar yıldızlaştı

İkinci devrede Trabzonspor baskıyı artırdı, daha çok denemeye ve üretmeye başladı. Fakat Giresunspor, önemli eksiklerine rağmen doğru oyun planını, Umut Nayir’in golüyle taçlandırdı. Trabzonspor’un sezon başında Giresun’a kiralık gönderdiği Flavio’nun goldeki ön asisti bir yana, maç boyunca gösterdiği mücadele kusursuza yakındı. Aynı şekilde bir diğer Trabzonlu oyuncu Diabate de dün çok akıllı oynadı.

Yok artık Okan!

Golün ardından tribünler sessizliğe büründü, ta ki Cornelius durumu eşitleyene kadar... Peres, haftalardır kendisinden beklenen kenar ortasını yaptı, Kuzey’in yeni kralı da şık bir kafa vuruşuyla topu ağlara yolladı. Bu dakikadan sonra maç Trabzonsporlu oyuncular ile Okan Kocuk arasında geçti. Bordo-Mavililer zorladı, Okan kurtardıkça kurtardı. Giresunspor’un kalecisi, Bakasetas’ın tekrarlanan 2 penaltısınında da gole izin vermezken, sezonun en sıradışı maçlarından birini çıkardı.

İlk 20 dakikalık bölümde Sivasspor’un kusursuz planına şahit olduk... Kerem-Özkan- Cofie’den oluşan dinamik üçlü, orta alanda kesintisiz pres yaptı, özellikle de Hamsik’e adam adama markaj uyguladılar. Üstelik Uğurcan’ın büyük hatasıyla golü de buldular. Sezon başından beri kalesinde devleşen, pek çok maçı adeta tek başına kurtaran Uğurcan, böyle şanssız bir pozisyonu belki de kariyeri boyunca 1-2 kez yaşar; o da düne denk geldi.

Hugo’dan derslik pas

Golden sadece 4 dakika sonra Trabzonspor’un karşılık vermesi önemliydi. Orta sahalara yapılan baskıyı fırsat bilip, topla çok iyi çıkan Vitor Hugo, savunma arkasına sarkan Abdülkadir’e şık bir pas yolladı, genç yıldız da temiz vuruşla ağları havalandırdı. Açıkçası bu gol, modern futbolda ayağı iyi stoperlerin neden değerli olduğunun ve hücum organizasyonlarına ekstra adam olarak katılmalarının önemini anlatıyordu. Trabzonspor eşitlik sonrası topun sahibiydi fakat 3. bölgede atak sürekliliği gösteremedi. Yine de Sivas defansının kısa düşürdüğü toplarda Bakasetas ve Visca’nın şutlarıyla tehlike yarattılar. Hüseyin’in ise ısrarlı pas denemelerinin ve top kayıplarının bir türlü önünü alamadılar!

Günün adamı Mete Kalkavan!

İkinci yarıda kar yağışı hızlandı, soğuk arttı, görüş mesefasi azaldı... Abdullah Avcı da Abdülkadir’in yerine Yusuf Erdoğan değişikliğiyle başladı. İklim şartlarının ağırlaştığı bölümde, ev sahibi Sivasspor bu durumu doğal olarak daha iyi kullanan taraftı. Kerem ve Ahmet Oğuz ile 2 kez ceza sahası dışından kaleyi yokladılar. Trabzonspor ise ikinci 45’teki en net fırsatını 73’te Yusuf Erdoğan’la buldu, güzel aşırtmasını Camara çizgiden çıkardı. Kalan bölümlerde karşılıklı hamleler ve değişmeyen skor vardı. Günün olayı ise; Abdullah Avcı’nın sahanın içine bir iki adım girdi diye atılmasıydı! Hakem Mete Kalkavan herhalde dengeli giden maçın adamı olmaya çalıştı!

Ligin daha 21. haftası, oynanacak 18 maç var ancak Trabzonspor’un 3 büyük rakibi de çoktan gelecek sezonu beklemeye geçmiş... Zaten yaşadıkları teknik adam krizlerinin ardından yaptıkları tercihler de bunun en büyük ispatı, üçü de ‘geçiş dönemi hocası’ diyebileceğimiz isimlere takımlarını emanet ettiler. Peki ne oldu da Türk futbolunda eşi benzeri görülmemiş bir döneme şahitlik ediyoruz. Yani Trabzonspor mu çok iyi yoksa rakiplerinin hepsi mi çok kötü? Aslında her ikisi de. Beşiktaş, Galatasaray ve Fenerbahçe, yanlış veya olmayan planlamalarının ceremesini çekiyorken, Trabzonspor ise erken hareket etmenin, daha geçen sezon oynanırken bu yılın planlamasını yapmış olmanın mükafatını görüyor.

Gelecek sezon hazırlığı

Daha da önemlisi, ara transfer döneminde sadece bu sezonki şampiyonluk yürüyüşünü sağlamlaştırmaya yönelik hamleler değil, gelecek senelerin de temellerini atıyorlar. Yani ligi 2-3 sene domine etmeye hazırlanıyorlar. Açıkçası tam da bu noktada Abdullah Avcı’nın imza atmadan önceki ‘Benim de Trabzonspor’un da Türk futbolundan alacağı var’ sözü akıllara geliyor. Belli ki Avcı, görülmemiş bir tahsilata hazırlanıyor!

Trabzonspor’un bu sezon yaşadıklarının ve yaşattıklarının merkezinde elbette hoca ile oyuncu grubu var. Ancak takımın bu noktaya gelişi, aslında ciddi bir kenetlenmenin eseri. Madde madde gitmek gerekirse...

1- Örnek yönetim şekli

Hocasıyla inanılmaz uyumlu çalışan ve planlamaları hızlıca uygulamaya sokup, çabuk aksiyon alan bir Trabzonspor Yönetimi görüyoruz. Başkan Ahmet Ağaoğlu ve Asbaşkan Ertuğrul Doğan’ın hakkını özellikle teslim etmek gerekiyor. Böylesine sancılı dönemde bile maaşları aksatmadan ödüyorlar, transferde de Avcı’nın her istediğini imkanlar dahilinde yapıyorlar.

2- Güçlü teknik ekip

Çok iyi bir teknik heyete sahip Abdullah Avcı. Nitelikli, donanımlı, hocanın işini kolaylaştıran hatta sırtından yük alan bir ekip. Orhan Ak, Egemen Korkmaz belki daha ön plandalar. Ancak çok önemli 7-8 isim daha var. Mesela Zihinsel Performans Antrenörü Yaşar Çevikel. Abdülkadir Ömür ve Dorukhan’ın geri dönüşlerinde payı büyük...

3- Taraftar algıyı kırdı

Ve elbette 12. adam... Hep şu algı vardı Trabzonspor taraftarı ve şehirle ilgili; işler iyi gitse bile kendi kendine sıkıntı yaratan, fevri, kırılgan denirdi. Bu ezberi bozduklarının en somut örneği; Antalya yenilgisi sonrası gece yarısı takımı havalimanında sahiplenmeleriydi. Keza hocanın her çağrısına geri dönüş yaptılar, tribünleri hep doldurdular. Ve onlar da takım gibi sadece kendi işlerine bakıyorlar. Saha dışı faktörlere hiç takılmıyorlar.

Bu sadece başlangıç

Abdullah Avcı ve öğrencileri başta olmak üzere Trabzonspor, resmen ligin ayarlarıyla oynadı. İstanbul’un 3 büyüğünü eşi benzeri görülmemiş bir şekilde aynı anda krize soktu. Bordo-Mavililer, tarihin en erken şampiyonluğuna koşuyor. Üstelik görünen o ki bu şampiyonluk, başlayacak bir serinin sadece ilki olacak...

Trabzonspor’un ligin ilk maçında 5-1 yendiği Malatya’dan daha kötü bir takım vardı dün karşısında... Sumudica’nın maç öncesindeki umutsuz açıklamaları, Yeni Malatya’nın içinde bulunduğu durumu net şekilde anlatıyordu aslında. Buna rağmen ilk 45’te Bordo-Mavililer’in net şekilde sahaya ağırlığını koyduğunu pek söyleyemeyiz. Üstelik Peres maçın henüz başında rakibine öyle gereksiz bir hareket yaptı ki, kırmızı kart çıksa kimse ‘neden’ diyemezdi, belki de kolay geçmesi beklenen karşılaşma erkenden krize girecekti!

Küçümsemeye gelmez...

Evet kontrol hep Trabzonspor’daydı fakat beklenen pozisyon zenginliğini pek yaratamadılar. Yine de ilk isabetli şutta golü buldular. Nwakaeme, artık o alıştığımız asistlerinden birini yaptı, Cornelius da usta işi bir dokunuşla ağları havalandırdı. Sakatlıktan dönen Nwakaeme’ye elbette ayrı parantez açmak gerek. ‘Futbola susamış’ gibiydi adeta... Topu her ayağına aldığında tribünleri ayağa kaldırdı, rakiplerini ise çaresiz bıraktı. Her şeye rağmen Malatyaspor’un ilk yarının son anlarında Kubilay ile kaçırdığı net gol, Bordo-Mavili oyunculara ‘Futbolda rakibi küçümsemeye gelmez’ sözünü hatırlattı.

9. kez tek farkla

İkinci devrede Trabzonspor 3. bölgede daha üretkendi. Nwakaeme ve Hamsik’in organizatörlüğünde pek çok fırsat yakalandı ancak ya son vuruşlar kötüydü ya da Yeni Malatyaspor kalecisi Ertaç ile savunmacılarının yerinde müdahaleleri vardı. Sonuç olarak Bordo-Mavililer her ne kadar taraftarının beklediği farklı skoru alamasa da, sürprize de izin vermedi ve 2022’in ilk lig maçında galip gelip, ‘kaldığımız yerden devam ediyoruz’ dedi. Trabzonspor bu sezon ligde 9. kez tek farkla kazanmasını bildi.

Altay maçının ikinci yarısındaki orta saha ve hücum kurgusunu bozmayan Abdullah Avcı, net şekilde ‘galibiyeti istiyorum’ mesajını verdi sahaya sürdüğü 11’le... İdeal stoper ikilisinin yokluğunda Denswil ile Hüseyin, minimum riskle oynadı ilk devrede. Başakşehir’in kaleye tek isabetli şutu vardı, o da Visca’nın frikiğiydi. Trabzonspor ise 7 kez rakip kaleyi yokladı, 2’sinde direğe takıldı. Özellikle Cornelius’un kaçırdığı pozisyonda Hamsik’in attığı pas muazzamdı. Slovak yıldız, lig standardının çok üstünde oynadı yine. Hücumda attığı kilit paslar, oyununun yönünü sürekli değiştirmesi, savunmaya verdiği yardım, topsuz oyundaki başarısı inanılmazdı. Hep doğru zamanda, doğru yerdeydi. Açıkçası zoru böyle basit göstermek, esas meziyet işte bu...

VAR’a bile gitmedi

İkinci yarıda Başakşehir toparlanmış gözüktü. Daha özgüvenli şekilde Trabzonspor’un üstüne gitmeye başladılar. 68. dakikada Hüseyin’in hatasında Bruno Peres çok önemli bir kademeye girdi. Sonrasında Avcı’dan üst üste hamleler geldi. Günün etkisiz ismi Cornelius’un yerine Koita’yı alıp, merkezde de Siopis’le direnci artırmaya çalıştı. Hatta son bölümlerde Yusuf Sarı’yı da sahaya attı. Koita’nın 90 artı 1’de kaçırdığı pozisyon çok netti fakat gecenin soru işareti; hakem Halil Umut Meler’in Hasan Ali Kaldırım’ın eline çarpan topa penaltı vermemesiydi. En azından böylesine açık bir ellle oynamayı, VAR’da izlemesi gerekirdi.

Önce Gervinho, şimdi de Edgar... Her şey mükemmel giderken bile, futbolda şans veya şanssızlık faktörünün de mutlaka hesaba katılması gerektiğini hatırladık. Öyle ki devre bitmeden biri hücumda diğeri savunmada iki önemli ismi sakat vermek, büyük talihsizlik. Ancak kesinlikle motivasyon kaybına sebep değil. Zaten Edgar’dan gelen kötü haber sonrası taraftarın gösterdiği reaksiyon, endişeden çok üzüntü içeriyordu. Çünkü en iyi onlar biliyor; geldiğinden beri ‘takım savunması’ olgusunu ilk sıraya koyan Abdullah Avcı’nın stoper transferinde soru işareti yaratmayacak net bir isim üzerine yoğunlaşacağını ve yönetiminde sezon başındaki gibi gerekeni yapacağını...

Önce Başakşehir

Edgar’ın sakatlığından teselli çıkarılabilecek tek nokta ise yerine hamle yapılabilecek zamana denk gelmesi. Pek tabi, transfer kapandıktan sonra da böyle bir durum yaşanabilir, o zaman üzüntü yerini endişeye bırakabilirdi. Şimdi odaklanılması gereken tek şey; Başakşehir maçı. Sonrasında transfer planlaması yeniden yapılacak hatta stoper hamlesi, kanat ve bek transferinin de önüne koyulacaktır. Açıkçası bu krizden fırsat yaratmak da mümkün. Şöyle ki; Edgar’ın yokluğunda ilk düşünülen, stopere kaliteli bir yerli almak. Yani, ederinin 3-5katı istenen yerli sol beklere para harcamak yerine, belki biraz daha fazlasını verip iyi bir Türk stoperle işi çözmek. Böylelikle sol beke de çok daha kaliteli ve maliyet olarak daha uygun şartlarda yabancı hamlesi yapılabilecek.

Antalya deplasmanı kadar olmasa da, ilk yarıda Trabzonspor’un dirençsiz ve rakibine oranla mücadele açısından eksik kaldığını söylemek gerek. Hatay karşısındaki bek performansları ne kadar iyiyse, dün o kadar kötüydü. Merkezde de Siopis ile Berat aksayınca, Abdullah Avcı’nın tasarladığının çok uzağında bir ilk devre performansı gördük. Uğurcan maça müthiş kurtarışlarla başlamasına rağmen Cebrail’in inanılmaz şutunda çaresiz kaldı. Elbette gol vuruşu övgüyü hak ediyor ancak Cebrail’i karşılamayan veya arkadan takibi kesenlerin de payı vardı golde! 1-0’dan sonra Trabzonspor reaksiyon göstermeye, rakip sahaya sayıca fazla gitmeye başladı. Aranan pozisyonu da Berat yakaladı ancak şutunu kale önünde savunma çıkardı.

Müthiş hamleler

Abdullah hoca devrede hemen müdahale etti. Berat ve Siopis’i çıkartıp, Dorukhan ile Bakasetas’ı sokarak merkezi değiştirdi. Akabinde gol geldi. Bakasetas’ın müthiş asistinde, son haftaların yıldızı Cornelius aynı güzellikte bitiricilikle topu ağlara gönderdi. 3 dakika sonra Trabzonspor ikiye yaklaştı. Djaniny topu Abdülkadir’e verip, defans arkasına koşu gösterdi. Devamında Ömür’ün çok şık pasıyla Djaniny karşı karşıya kaldı ama atamadı. 58’de ise Poko’nun ceza sahası dışından çıkardığı müthiş şut, direkten dışarı çıktı.

Uğurcan yine devleşti

60’dan sonra oyun iyice hızlandı, Trabzonspor’un riskleri almasıyla Altay kontratak fırsatları kovaladı. 80’de ev sahibinin Bamba ile girdiği net pozisyonda, Uğurcan devleşti. 1-1’lik skor böylesine zor geçen bir deplasmanda belki kabul edilebilirdi ancak Abdullah Avcı, kazanmayı ne kadar istediğini cesur hamleleriyle gösterdi. Riskin boyutu o kadar büyüktü ki, Abdülkadir Ömür sol beke bile geçti. Hocanın bu cesareti, yine sonuç verdi. 88’de Djaniny-Koita-Cornelius işbirliğinde, ‘Kuzey’in Yeni Kralı’ 2’yi atıp, zaferi getirdi. Uğurcan, süper başladığı maçı çok kritik bir kurtarışla daha müthiş bitirdi. Ve Fırtına, tüm eksiklerine hatta ilk golü yiyerek kötü geçirdiği ilk yarıya rağmen bu sezonki müthiş geri dönüşlerine bir yenisini ekledi. ‘Lider olmak böyle bir şey...’ mesajını verdi.