Kazanarak başlamak gerekiyordu. Kazanmasını da bildiler. Öyle ya da böyle. Rakip kendi kalesine attı. Trabzonspor kazandı. Ancak oyun hiç memnun etmedi. Bu oyunun daha çok gelişmesi lazım. Üzerinde çok çalışılması lazım. Trabzonspor’un alacak çok yolu var önünde. Seçenekler içinden en ideal olanı seçmiş Abdullah Avcı. Kadro bu. İdeali bu olan, taraftarın da beklediği kadro dizilimi ile başladı oyun. Abdullah Avcı oyuncularını tıpkı o dönemki şampiyonluğun fabrika ayarlarına döndürmesi hayli zaman alacak gibi. Bu kadro ile devre arasını görmek için; bu kadroya iyi bir orkestra şefi katana kadar portföyünden seçimlerle orta alanda arayışlar izlemeye devam edeceğiz. Görünen o ki bu takım hızlı oynayamıyor. Hızlı karar veremiyor. Yardımlaşmayı çok da bilmiyor. ‘Top rakipteyken’ eğitimi ile ‘top kendisindeyken’ eğitimlerine sıfırdan başlamak gerekiyor.

Onuachu’ya uygun değil

Onuachu’lu oyunun gerekleri bence yerine getirilmiyor. O halde Enis tercih edilebilir gibi duruyor. Benim özellikle dikkatimi çeken en önemli eksik; top Trabzonspor’da iken pas opsiyonlarının sıfır ya da kaleci Uğurcan olması haliydi. Elbette abartıyorum ancak Abdullah Avcı’nın özellikle bu hususu çözmesi aciliyet içeriyor. Erzurum maçıyla başladığı şampiyonluk yürüyüşünde bundan farklı değildi Abdullah Avcı. Zaman onun da hakkı. Yeni gelmedi geri geldi ama kucağında düzelteceği çok şey var şimdi.

Trabzonspor, yenilediği ‘teknik bakış açısıyla’ sahneye çıkacak bugün... Değişimin ayak izlerini daha ilk maçtan itibaren kenardan saha içine, oradan da tribünlere doğru bir hat boyunca göreceğimizi düşünüyorum. Başarı denen şeyin ofsayt çizgisi gibi düz, kalabalıklarla horon oynar gibi de dik ve senkronize davranışlarla geleceğinin herkes farkında. ‘Yeni gelmedim, geri geldim’ diyen şampiyon teknik adamı var artık Trabzonspor’un. Bildiği, içselleştirdiği, aidiyet hissettiği camiasına bir kez daha gelmenin avantajları olacak şimdi cebinde... Yan pas, geri pas devam mı sorusuna ‘elbette’ cevabı verecek kadar oyununa özgüvenli, o soruda tribünlerin ve camianın beklentilerini not edecek kadar da deneyimlerle dönüyor olacak.

Kadro ilk geldiğinden iyi

Abdullah Avcı Trabzon’a ilk geldiği o dönemde daha kötü günlerden geçiyordu Trabzonspor. İlk işi ‘takım savunması’ olgusunu takımına ve camia belleğine yerleştirmek olmuştu. Bunu yaparken sabır konusunda koca bir camiayı ikna etmişliği asla unutulmamalı. Nenad Bjelica’nın bıraktığı takım topla az oynarken, Abdullah Avcı’nın takımı ise çok oynuyor diye eleştiri alıyordu.

Orta sahaya çare şart

Bugün rakip Alanyaspor karşısında sonuç odaklı, topa daha çok sahip olan, topu daha hızlı dolaştıran bir ilk oyun planı izleyeceğimizi düşünüyorum. Avcı geçmiş doğrularını ileriye taşıyacak, geçmiş hatalarını daha da minimize etmiş olarak geri dönecektir. Bunun yanı sıra, özellikle Trabzonspor’un en zayıf yeri, dikiş tutmayan, çare üretilemeyen yeri olan orta alandaki üçlü için tercihin de kimler olacağı sorusunun yanıtını alacağız. Sanırım Mendy ve diğer iki tercihle değişimin de startı verilecek gün olacak bugün.

Trabzonspor bir teknik direktör değişikliği arefesinde... Nenad Bjelica iyi adam, güzel adamdı ama 4 galibiyet 4 mağlubiyetle bu iş daha fazla yürümezdi. Bu sonuçlara, istikrarsızlığa yönetiminden taraftarına kadar hiç bir büyük takım katlanmazdı. Trabzonspor’da da yaşanan bu oldu. Teknik adama sabır gösterilse şöyle olurdu, böyle olurdu diyenlerin de kendilerine göre haklı gerekçeleri olsa da Bjelica’yı inatları bitirdi diyebiliriz. Şimdi yeni bir teknik adamla yeni bir sayfa açılmak üzere. Yeni teknik adam Abdullah Avcı olacak. Yeni ama eski. Yeni ama daha iyi tanıyan... Daha fazla gözlem yapmış, taraftarın, yönetimin ne istediğini daha iyi bilen biri olarak geliyor. Bu durumu geliyor değil, geri dönüyor şeklinde tanımlamak daha doğru.

Her hedef yakalanabilir

Açık konuşmak gerekirse matematik müsaade ettiği sürece her hedef yakanabilirdir ligimizde. Abdullah Avcı ilk gelişinde de olduğu gibi ‘takım savunması’ ihtiyaçlı bir ekip alacak. Sanıyorum ilk işi bu kırılgan, bu topla az oynayan takımı normal değerlerine kavuşturmak olacak. Ekibi de bildiğimiz kadarıyla son derece güçlü. Egemen Korkmaz ismi başlı başına ‘güç’ zaten. Daha da demlenmiş bir Abdullah Avcı izleyeceğimize eminim. Uzaklaştı ve geliyor şimdi. Zemine yeniden ayak basma vakti onun için.

Güzel mesajlar verilmeli

‘Kah çıkarım gökyüzüne, seyrederim alemi; kah inerim yeryüzüne, seyreder alem beni’... Türküde olduğu gibi. Uzaktan izledi. Hatalarını, doğrularını tarttı. Elbette gül bahçesine gelmiyor Abdullah Avcı onu da baştan belirtmiş olalım. Ahmet Ağaoğlu şampiyon başkandır. Ertuğrul Doğan şampiyon asbaşkan. Abdullah Avcı da şampiyon teknik adamdır. Tarih böyle yazıldı çünkü. Araları bozuk şimdi. Camiada da isimler üzerinden bölünme herkesin malumu. İster misiniz güzel mesajlar gelsin imza aşamasında. Ben isterim. Hem de çok.

Nenad Bjelica mecburiyetler nedeniyle ortada ve defansta değişikliklere gitti. Denswil ve Berat tercihlerinin anlaşılır tarafları vardı, ancak sağ tarafta Larsen tercihinin anlaşılır yanı yoktu. Haftalardır iyi işler yapan Mehmet Can bu kez kenardaydı. Teknik adamın elbet bir bildiği vardır diye düşündüğümüz bu kaçıncı hafta oldu, hatırlamıyorum. Ancak rakibi iyi analiz yaptı ve görülemeyeni gördü diye de düşündük. Ve o gözle bakıp karşılaşmaya odaklandığımızda, geçen haftadan bu maça bir arpa boyu ilerleme kaydedilmediğini anlamamız güç olmadı. Evet Trabzonspor son performans verileriyle bakıldığında Adana Demirspor karşısında zorlanacaktı. Maçın favorisi ev sahibiydi. O nedenle de başka şeyler yapılmalıydı. Aynı şeyleri yaparak bir ileri bir geri giden takım görüntüsüne büründü Trabzonspor.

Mesela Umut Güneş...

Değişim, gelişim, maalesef söz konusu bile değil. Adana Demirspor karşısında “başka şeyler denenecek miydi?” sorusuna cevap; kocaman bir “hayır” oldu. Adana Demirspor oyunu istediği gibi yöneten takım olarak da ilk bölümü attığı golle süsleyen taraf oldu. Oyunun ikinci bölümünde önde baskılarla oyun üstünlüğü kurmaya çalışsa da geçişlerle kalesinde yine tehlike gören taraf Trabzonspor oldu. Bardhi tercihi de arızalı bir tercihti. Açık konuşmak gerekirse... Trabzonspor’un ne oynadığına dair konuşmak ve yazmak hiç bu kadar zor olmamıştı. Yumuşak bir orta saha. İşe yaramayan bir ilk kurgu. Hamlelerin gecikmesi ve tuhaflığı... Dakikalar 52’yi gösterirken bir türlü başlamayan oyun! Balotelli’nin yay üzerinde özene bezene rahat rahat attığı şut... Maça dair benim aklımda yer edenler bunlar. Son not: Bu orta sahaya ihtiyaçtan alınan yüksek maliyetli Umut Güneş nerede mesela... Radikal kararlar şimdi değilse ne zaman?

Sezon başında yazdığım küçük bir not gözüme ilişti: ‘Genel bir uzun oynama sorunu var. Bu durum atak yönünü değiştirmek için olumlu gözükse de sıklıkla sorunlu!’. Şimdi bakıyorum da değişen pek bir şey yok Trabzonspor’da. Notu yazdığım dönemde Onuachu yoktu. Şimdi uzun oyuncusu var ama nitelikli orta atma konusunda büyük eksiklik yaşanıyor. Ne sağdan ne de soldan çizgiye inip orta yapılmıyor mesela. Uğurcan’dan itibaren uzun oynanıyor. Ve ayağa, kısa, şiddeti de iyi ayarlanmış hızlı paslarla organize bir hücum da çok fazla gerçekleşmiyor Trabzonspor’da. Kısa yollar deneniyor. Nenad Bjelica direkt rakip kaleye, sonuç odaklı oyun oynatıyor Trabzonspor’a.

Şampiyonlardan eksiği yok

Adana Demirspor bu ligin en göze hoş gelen futbol üreticilerinden hafta itibariyla. Şampiyon adayı takımlardan hiç bir eksiği yok. Coşkulu bir taraftar ve oyuncu grubu var. Sahada keyif aldıkları belli. Trabzonspor mevcut oyun ve koşullar ele alındığında hayli zor bir deplasman maçı oynayacak. Her iki takım da attıkları gol sayıları ve yedikleri ile birbirlerine benziyorlar. Oyun bu anlamda izleyenlere güzellikler vaad ediyor. Trabzonspor bu durumu kontrollü bir kapanma ve geçiş oyunuyla lehine çevirmek isteyecektir. Kora kor oyunda ise orta sahalar hızlı geçilir diye düşünüyorum.

Trezeguet’nin maçı olabilir

Bol gol beklenen maçların gizemli bir kısırlığı da geçmişte sıkça yaşanmıştır. Bu da olabilir. Mendy yok. Özellikle Eren Elmalı-Yusuf Sarı eşleşmesinin sonuçları maçın da sonucunu etkileyecek gibi. Topla az oynamanın anlaşılır ve kabul edilebilir olduğu nadir karşılaşmalardan biri diyebilirim Trabzonspor adına. Bu kadar git-gel yaşayan Trabzonspor için ‘yeter ki 3 puan alsın, oyun önemli değil’ denilen bir hafta bu. Defans arkası koşular için uygun atmosfer oluşursa, Trezeguet’nin maçı olabilir...

Oyun başta stadyuma gidenler olmak üzere izleyen hiç kimseyi mutlu etmedi. Hatay karşısında alınan mağlubiyetin izlerini silmek için çok daha iyi bir futbol ve sonuç bekliyordu herkes. 3 puana rağmen Trabzonspor’un oynadığı oyun mutlu etmek bir tarafa kaygıları daha da artıran durum oldu. Topu rakibe bırakmak diye ifade edilen şey büyük takımların arada bir kabullenebileceği bir durum. Bjelica ile bu sezona dair planlama topla az oynamak üzerine. Bu artık resmileşti, tescillendi Pendik maçıyla. Bjelica, Trabzonspor camiasına kabul ettireceğini zannediyorsa büyük hatalarına daha büyük bir hata daha ekliyor demektir. Pendikspor gibi saygıyı sonuna kadar hak eden, ligin yenisi olması hasebiyle de gücü ve deneyimi belli sınırlarda olan takıma karşı düşülen durum kabul edilebilirlikten uzaktı.

Hakemler kötü

Trabzonspor’un ilk maçına bakın. Ve son oynadığı bu maça bakın. Ve “arpa boyu” hesabıyla hesabınızı da sizler yapın. Yeni hocasını geçen yıl alırken; ligi, ülke futbol iklimini ve Trabzon dünyasını iyice bir ezber etsin, içselleştirsin de gelecek sezon zorlanmasın diye düşünen yönetimin bu düşüncesine saha içinden destek yok. Hiçbir gelişim, değişim emaresi ile karşılaşılaması eminim yönetimi de kara kara düşündürüyor. Bu kırılgan oyun yetmez. Trabzonspor taraftarını mutlu etmez. Stadyuma gidenler de gitmez olur. Ki en büyük tehlike de bu olur. Birkaç söz de hakeme. İzlerken kötü hakem dedim. Ki ben eskiden daha çok kötü niyetliler diye düşünürdüm. Artık onun da önüne geçtiler. Genel bir sorun olduğu kanaatindeyim hakem camiasıyla ilgili olarak.

Trabzonspor istikrarsız bir takım görüntüsünde. Altı maç oynuyor… Yarısını kazanabiliyor sadece. Diğer yarısını da kaybediyor… Kaybetmek var, kaybetmek var üstelik. Puanların tümünü bırakıp sahadan çıkıyor olmak da bu stratejik oyunun en yanlış kurgularından biri.

Radikal karar gelir mi?

Futbolda ya hep, ya hiç diye bir şey yok. Trabzonspor ne kazanmaya alışıyor ne de tam kaybetmeye. Hâl böyle olunca da teknik adam konusunda “tamam mı devam mı” diyemiyor. Hatay önünde alınan mağlubiyetin izahı yapıldı yapılmasına ama kabul gören açıklamalar değildi bunlar. Nenad Bjelica sezona Umut Bozok inadıyla başladı. Sonuçları ortada. Şimdi de inatları isim, şekil ve boyut değiştirmiş gözüküyor. Bardhi, Bakasetas ve Abdülkadir Ömür üçlüsünde; yer, konum, zaman, mekan tercihleri ile kaybettirmeye devam mı edecek yoksa radikal kararlar mı alacak birlikte göreceğiz.

Sol açık Trezequet’dir

Kimse kusura bakmasın bu takımın sol açığı bellidir. O da Trezeguet’dir. Trezeguet’yi stratejik bir uygulama ile kenarda tutmaya saygı duyuyorum. Ancak oyuncuyu 83’te oyuna almak, strateji yok demektir. Geçen maç bu anlaşılmış oldu. Beşiktaş’ı yenip, Hatay’a 2-0’dan maç vermek taraftarları üzmenin de ötesinde bir durumdu. Pendik önünde iyi bir galibiyet bile o maçın etkisini kolay kolay azaltmaz. O nedenle yüksek performans beklentisi iyi bilinmeli. Trabzonspor’un artık iyi ve alternatifleri bol bir kadrosu var. Mazeret asla kabul görmez. Benden söylemesi.

Skor üstünlüğünü eline alıyorsun ama oyun üstünlüğü sende değil. Bunu kenar yönetimi olarak fark etmen gerekiyor ama öyle olmuyor. Öne geçmenin öz güveniyle birlikte Onuachu’yu oyundan alıyorsun. Abdülkadir’i oyundan alıyorsun. Seni öyle ya da böyle 2-0’a taşıyan ilk kurguyu bozuyorsun. Sonrası çorap söküğü gibi geliyor. Nenad Bjelica, Beşiktaş maçının övgülerini ne kadar hak ettiyse, Hatay maçının da yergilerini bir o kadar hak etti dün gece. Trezeguet gibi bir hücum silahını oyuna neden bu kadar geç aldı izah etmesi gerekiyor. Hocaya güven azalır. Oyunun akışını bu kadar terse döndürüp kazanmayı beklemek güçtü. Öyle de oldu. Trabzonspor dün gece sadece 3 puan kaybetmedi. Hocasına olan güveninde de azalmalar yaşadı. Bekleri Mehmet Can ve Eren’in üst düzey performansları ile bir yere kadar yürüyen takım, neredeyse kalesine gelen her topu gol olarak izletti.

İzahı hakikaten zor

Birbirinden kopuk, yardımlaşmanın zayıf, bireysel performansların düşük kaldığı bir karşılaşmada hakem ve VAR uygulamaları da geceye damga vurunca kazanmak için çok bir neden kalmamıştı. Ele temasın olduğu bir pozisyonda VAR devreye girdi. Hakem izledi, iptal etti. Ele çarpan ve gol olan pozisyonda hakem golü verdi. Bu kez VAR devreye girmedi. Bu durumun izahı hakikaten çok zor. Trabzonspor bir ileri bir geri performansıyla, hakemlerin çelişkileriyle ama en çok da Nenad Bjelica’nın hatalarıyla taraflar nezdinde kabul edilmesi zor bir mağlubiyet almış oldu. 6 haftada 3 mağlubiyet çok şey düşündürür bundan sonra.