Bu tip maçları erken koparmak kolay olmuyor. İtalya'daki ilk iki maça çok benzer bir senaryo vardı yine parkede. Milano, Efes'i yenebilmek için ona önlem almak, rakibini düzenden çıkarmak zorunda. Bunu yaparken de çok yıpranıyor, çok efor sarfediyor. Efes de, rakibin değişmeli adam adama sonrası alan savunması gibi yerleşmesini bir şekilde geçmenin yolunu arıyor. 120 dakikadır bu basketbolu izliyoruz. Efes'in kısaları ile rakibin uzunu tepede baş başa kalıyor. Larkin ve Miçiç ya adamanı geçip alternatif pozisyon yaratmaya çalışıyor, ya da üçlük deneyip skor üretmeye, ya da ilk yarıda olduğu gibi uzunları ters eşleşmede değerlendirmeye... Efes savunması 3 maçtır neredeyse kusursuza yakın.. Dün iyi savunma sonrası hiç alışık olmadığımız şekilde rakibe çok fazla hücum ribaundu verilince, oyun biraz strese girdi ama son 4 dakikada gelen 11- 0'lık seri Lacivert-Beyazlılar'ı öne geçirdi. Beaubois ve Simon'un yokluğunda Efes ilk yarıda ihtiyaç duyduğu üçlükleri Pleiss ve Buğrahan ile buldu. Miçiç ve Larkin de ikinci yarıya nispeten çok yıpranmadan çıktı.

Öldürücü yumruk

İlk yarıda çeyrekte hiç saha isabeti bulunmayan Larkin, ihtiyaç duyulan öyle bir anda sahne aldı ki, iki dakikada maçı bitirdi. Milano, geriden gelip 63-61 öne geçtikten sonra sorumluluğu alan Larkin, son bölümde 2'si üçlükten 8 sayı bulurken, bir de Miçiç'e üçlük attırdı, ayakta durmak için son enerjisini kullanan Milano'ya öldürücü yumruğu vurdu. Efes artık Final-Four'a çok yakın. Beaubois ve Simon olsa işler biraz daha rahatlayacak ama Milano'nun da eksikleri var. Sadece savunma yaparak, Efes'i ritm bulmamasını sağlayarak kazanmaya çalışıyorlar. Efes'i yarın yine sert bir maç bekliyor ama bu kadar zorlanmayabilirler...

Play-Off ilk maçında Milano'yu deplasmanda devirip saha avantajını eline geçiren Anadolu Efes, 2. maçta istediğini bulamadı. İlk maça benzer bir senaryo vardı sahada. Rakibi çok iyi analiz eden ve birbirine önlem alan iki takım. Burada farkı biraz da bireysel yetenekler belirleyecekti. Son ana kadar kafa kafaya giden maçta Shields'ın ekstra performansı galibiyeti Milano'ya getirdi. Delaney'den sonra Rodriguez'in de sakatlanması maçın dönüm noktası oldu bence. Son 5 dakikaya 55-55 berabere girildekten sonra sahanın en iyilerinden Rodriguez de sakatlanınca, salonda birden sinerji oluştu. Kalanlar ekstra performans sergileyip, sahaya karakter koyup, çok iyi savunma yapınca Larken ve Miçiç önderliğindeki Efes hücumları o duvarı aşamadı.

Kolay olmayacak

Efes'in burdaki iki maçtaki gözle görünen en büyük sorunu Miçiç ve Larkin dışındaki isimleri oyunun içine sokamaması oldu. Dün de bu ikili 66 sayının 37'sini atarken kalan 8 oyuncu 29 sayıyı paylaştı. İstanbul'da işler farklı olacaktır. Simon'un, Beaubois'in, Moerman'ın da işin içine girip, Efes'in normal hücum performansına yaklaşacağını düşünüyorum. Tabii ki işler kolay olmayacak. Ama görünen o ki, Milano'nun kazanabilmesi için çok ekstra efor sarfetmesi gerekecek. Sadece savunma yaparak nereye kadar ilerleyebilirler? Sonuçta Efes, İtalya'dan istediğini aldı, 1-1'lik eşitlik gayet iyi. 2-0 olsa iş çok erken bitecekti belki ama sonunda Lacivert-Beyazlılar'ın Final-Four hedefine ulaşacağını düşünüyorum...

FIBA Europecup'ta finalin ilk maçıydı. Bahçeşehir belki şampiyonluğu daha ilk maçtan ilan edecekti ama final İstanbul'a kaldı. Kupanın iki favorisi finaldeydi. Reggio Emilia deplasmanında maçı o kadar domine etti ki, 20 farklı galip dönmek işten bile değildi.

Ama yine de 3 sayılık galibiyet rövanş için büyük avantaj.

Bahçeşehir maça çok iyi hazırlanmış. Rakibi iyi analiz etmiş. Zaten üç periyot sahadan sildiler evsahibini.

Smith, Dekker, Jones, Kartal ve Solomon hücumda harika oynadı. 4. periyodun başında Dekker'ın sayısıyla fark tam 19'a çıktı: 47-66...

Burdan sonra Bahçeşehirli oyuncular biraz rehavete girdi. İtalyan ekibi de inatçı. Oyunu bırakmadı. Savunma sertleşti, hakemler de buna izin verdi ve Emilia 21-3'lük seriyle skoru 68-69'a getirdi. Tam maç gitti derken Muhammed'in kritik üçlüğü ile Bahçeşehir salondan 72-69 galip ayrıldı.

Maçtan sonra İtalyan taraftarların yenilgiyi hazmedeyip oyuncularımızın üzerine yabancı maddeler atmaları son yıllarda bu seviye basketbolda görmeye hiç alışık olmadığımız bir şeydi...

Bahçeşehir, rakibinden daha kaliteli bir takım olduğunu ispatladı.

Yeter ki İstanbul'da son periyottaki gibi rehavete kapılmadan güçlerini sahaya yansıtsınlar.

Türkiye'ye bir kupa daha geliyor. Son dönemde ciddi ve planlı bir yatırım yapan Bahçeşehir'e de bu şampiyonluk yakışır.

Bizler İtalya'da salonda bu heyecanı yaşarken, aklımızın bir yanı da Belgrad'daydı.

Son dönemde büyük işler yapan Frutti Extra Bursaspor Eurocup'ın en büyük şampiyonluk adaylarından Partizan'ı Belgrad'da müthiş bir maç sonrası uzatmada devirdi.

Bu yılın uzak ara en büyük zaferlerinden ve sürprizlerinden biri....

Tüm oyuncuları, coach Alimpijeviç'i, menacer Nedim Yücel'i, Frutti Extra'yı ve Bursaspor camiasını gönülden kutlarım...

Milano'ya biraz da çekinerek gelmiştik. İki yıldır yenemediğimiz Milano, iyi savunma yapan, sert, hücumda ise Rodriguez, Delaney, Hall, Shields gibi Efes'e benzer kısa rotasyonuna sahip bir takımdı. Efes ise bu zamana kadar bir hücum takımı olarak anıldı, başarılarını hep böyle kazandı. Ama savunma yapmadan şampiyon olunmuyor. Efes de boşuna şampiyon olmadı geçen sene. Ergin Ataman, harika bir savunma stratejisi hazırlamış. Keza Messina da. Maç adeta satranç mücadelesi gibi geçti. Bir tane kolay baskete izin verilmedi. Tam bir savaş vardı sahada.

Etkisiz hale getirdiler

Ama Efes, savunmada 40 dakika ısrarlı bir şekilde oynayıp, rakibin kısalarını etkisiz hale getirirken, Milano da aynı şeyi düşündü ama farkı daha akıllı oyunculara sahip olan temsilcimiz yarattı. İlk periyot 16-11 sona erdikten sonra Efes, kısalarına önlem alan rakibi karşısında pota altını Dunston ve Pleiss ile kullandı. Buradan ürettiği skorlarla oyunda kalırken, 2. periyotta tam 6 dakika sayı yemeyip, 12-0'lık seriyle öne fırladı. Devre bittiğinde Larkin 6, Micic ise 2 sayıdaydı. İkinci yarı bu kez 5 dakika sayı yemeyen Efes'te Micic ve Larkin de devreye girdi, bu kez 9-0'lık seri ile skor 26-38 oldu.

Bambaşka bir hikaye olur

Lacivert-Beyazlılar, bir daha da rakibine yakalanmadı. Sinir bozucu bir savunma yaptı Efes. Delaney 1, Rodriguez 2, Grant ise 0 sayı atabildi. aresizlikleri yüzlerinden okunuyordu Milanlı oyuncuların. Efes'te Singleton'ın rakip tam yakalamaya çalışırken attığı 2 kritik üçlük, Moerman'ın 7 ribaundu, Dunston-Pleiss ikilisinin pota altında hakimiyet kurması, yani takım oyunu galibiyeti getirdi. Hedef Milano'dan en az 1 galibiyet çıkarmaktı. 2 neden olmasın? Ama yarın bambaşka bir hikaye yazılacak. Milano, planlarındaki bir çok şeyi değiştirmek zorunda kalacak. Mükemmel bir Play-Off maçı izledik. Yarın yine bir savaş var. Umarız kazanan yine Efes olur...

Son şampiyon bu yıl çok inişli çıkışlı bir grafik çizdi ve normal sezonu 6. sırada tamamladı. Son ana kadar rakip belli olmadı ve sezon bitimi Efes, Milano ile eşleşti. İki yıldır iki takım arasında oynanan 4 maçı da Ettore Messina'nın çalıştırdığı Armani Milano kazanıyor. Bu psikolojik üstünlük gibi gözükse de, Play-Off'un havası her zaman farklı olur. Rakipte Datome sakat. Ben Bentil'in durumu belirsiz.

Uzun bir seri olacaktır

Efes'te ise uzun süredir oynamayan Miçiç ve Beaubois iyileşti. Pleiss dahil tam kadro olarak maça çıkacaklar. Milano, sert ve iyi savunma yapan bir takım. Efes'i bozmaya çalışacaklardır. Pota altında denge olacağını düşünüyorum. Efes'te topa yön veren 4-5 oyuncu var. Aynı Milano gibi. Burada, biraz da bireysel performanslar ön plana çıkacak. Uzun bir seri olacaktır. Efes'in 4 maçtır yenildiği rakibi karşısında deplasmandaki iki maçtan en az birinden galibiyet çıkarıp saha avantajını eline geçireceğini düşünüyorum. Coach Ergin Ataman da özgüvenli ve iddialı. Bu güveni oyuncularına yansıtıyor. Bütün takım sezon boyunca bu günleri bekledi. Haydi Efes. Daha önce yaptın, yine yaparsın.

İmza töreni Cumartesi günü düzenlenecek, coach Ergin Ataman'ın 1. A Milli Takımı dönemini yazarımız Gökhan German değerlendirdi:

A Milli Basketbol Takımımız’da yeni bir dönem başlıyor...Dünya Kupası Elemeleri’nde kritik iki maç ve Avrupa Şampiyonası öncesi göreve Türkiye’nin en başarılı coachu Ergin Ataman getirildi. Baştan söyleyeyim. Türkiye Basketbol Federasyonu, bu dönemde alınabilecek en iyi kararı aldı ve sorumluluğu Ataman’a verdi...

Bu görevi en iyi yapacak kişi

Kariyerinde tam 22 kupa bulunan, Siena, Beşiktaş, Galatasaray ve Anadolu Efes’le 4 ayrı Avrupa Şampiyonluğu elde eden Ataman, aynı zamanda son üç yıldaki formuyla da bu görevi en iyi yapacak kişi konumunda... Tabii ki her karar, herkesi memnun edemiyor. Çatlak sesler mutlaka çıkıyor ve çıkacak da. Ama Türkiye’deki son dönemlerde siyaset alanında yaşanan kutuplaşma artık hayatın her alanında yer almaya başladı. Milli Takım’da bile fazlasıyla kulüpçülük yapılıyor. Futbol takımı iki yıldır ‘kalede niye Altay oynadı, ya da niye Uğurcan oynadı. Taylan niye ilk 11’de başlamıyor. Şenol Güneş ya da Fatih Terim varsa ben Milli Takım’ı tutmam’ vs vs gibi saçmalıklarla uğraşıyor, doğal olarak bir arpa boyu yol kat edemiyor.

Seveni de çok nefret edeni de

Milli Takım nasıl gelişir kimsenin umurunda değil. İnsanların tek derdi kendi kulübünde oynayan futbolcunun Milli Takım’da forma giymesi. Yok oynamıyorsa, herkes kendi kulübünün düşmanı!!! Enteresan ve sığ bir bakış açısı... Ergin Ataman sıra dışı bir karakter. Seveni de çok, nefret edeni de... Ataman’ı sevmeyenler diyor ki ‘Milli Takım’ın başında Ergin Ataman olmamalı’ Neden? ‘Çünkü ben istemiyorum. Onu sevmiyorum’. Gayet mantıklı!!! Öteki de başkasını sevmiyor, ben de bundan nefret ediyorum. Federasyon herkese teker teker soracak, icazet alacak ve kim uygun görülüyorsa o takımın başına geçecek! TBF kulüplerden icazeti zaten Genel Kurul’da aldı. Hem de yüzde 80’in üzerinde destekle... Sonra da Milli Takım için tercihini yaptı.

Türkiye’nin takımıdır

Şurası bir gerçek ki, Milli Takım ne Hidayet Türkoğlu’nun, ne Ergin Ataman’ın, ne kulüp taraftarlarının, ne senin, ne de benim takımıdır. Türkiye’nin takımıdır. Ve Türkiye’nin başarısı için en iyi oyuncular ve en iyi antrenörler çağrılır. Şu an için de bulunduğu her kulvarda şampiyonluk hedefleyen, her zaman iddiasını ortaya koyan, hiç geri atmayan Ergin Ataman, Milli Takım için biçilmiş kaftandır. Kendisi de Milli Takım’da bir madalya kazanmayı çok istiyor. Kariyerinde bir çok şampiyonluk var. Tek eksiği Ay-Yıldızlı forma altında bir başarı...

NBA ve Euroleague oyuncularını harmanlayacak

Alperen Şengün, Cedi Osman, Furkan Korkmaz, Ömer Faruk Yurtseven gibi NBA oyuncularını, Shane Larkin, Sertaç Şanlı, Melih Mahmutoğlu, Şehmuz Hazer, Metecan Birsen, Buğrahan Tuncer gibi Euroleague oyuncularıyla harmanlayıp, onları en iyi yönetebilecek kapasitede olan Ataman’la beraber Avrupa Şampiyonası’nda uzun süre sonra tekrar Milli heyecanı yaşayacağımızı düşünüyorum...

Futboldan sonra derbi heyecanı Ataşehir'de yaşandı, gülen taraf konuk ekip Galatasaray NEF oldu. Ülker Arena taraftarı, kadınlar Euroleague finalinin ardından, bir gün sonra bir hayal kırıklığını daha bu kez erkek takımıyla yaşadı... Fenerbahçe Beko'nun normal sezonu lider bitirip, finale kadar saha avantajını eline geçirmesi açısından son derece önemli bir maçtı. Oyuna da hücumda iyi başladılar ama kontrolü hiç ellerine alamadılar. Galatasaray, Melo'nun üçlükleri ile öne fırlarken, ona Blackshear, Bost ve Kravish destek oldu.

Dee Bost - Canaan farkı

Oyun hep benzer tempoda geçti. Galatasaray kaçtı, Fenerbahçe kovaladı. Fark iki kez çift hanelere çıkmasına rağmen İsmet'in kariyer performansı Sarı-Lacivertliler'i skorun içinde tuttu. Geriden gelip Guduric'in üçlükleri ile iki kez öne geçen Fenerbahçe'nin, tam ivmeyi yakalamış, taraftar desteğini arkasına almışken bu maçı kazanamamasının iki nedeni var. Birincisi takım ritm yakalamışken, her zamanki gibi rakiple didişip salonun motivasyonunu başka yerlere çeken Vesely. Blackshear'ı oyundan attırabilmek için kendi de 2 faul aldı. Bir de bu kritik anlarda, soğukkanlılığını elden bırakmayan Dee Bost ve yeni transfer Canaan. En zor anda geri düşmelerine rağmen zor şutları sokan bu ikili, Galatasaray'ı krizden çıkarırken, Fenerbahçe'de sahanın yıldızı İsmet yerine potaya şut atmaktan korkan Henry olunca derbide zafer Sarı-Kırmızılılar'ın oldu...

Son 10 yılda 8 Final-Four ve 4 final oynayan Fenerbahçe Safiport, yine şampiyon olamadı... Kaderinde yok bu takımın final kazanmak. Oysa şartlar o kadar uygundu ki. Büyük favori Ekaterinburg'un ihraç edilmesinin ardından uzak ara favori konumuna Fenerbahçe Safiport geçmişti. Final-Four, Ülker Arena'da, tribünler coşkulu ve arzulu. Rakip ise normal sezonda 82-59 ve 73-47 yendiğimiz Macaristan'ın Sopron takımı... Şampiyonluk şartları fazlasıyla oluşmuş, takımın sadece çıkıp biraz basketbol oynaması gerekiyordu.

Finale alelade bir maç gibi çıktılar

Ama perşembenin gelişi çarşambadan belli olur derler ya, yarı finale de çok kötü oynayan, Amanda Zahui'nin karakter koyması ile maçı çeviren Sarı Lacivertliler, finale sanki alelade bir maç gibi çıkmıştı. Bu zamana kadar takımı sırtlayan iki yıldız Iagupova ve McBride'ın kafası yerde, yürüyerek top oynuyorlardı. Ellerinde gelen şutları deneme atışları olarak kullandılar. Zaten Fenerbahçe'nin sezon başından bu yana ne bir düzeni ne bir oyun planı var. Bu iki yıldızın bireysel performansına bakıyorlardı. Onlar da hep skor ürettiler, diğerleri Iagupova ve McBride'a uydu, arka arkaya galibiyetler geldi. 7.5 dakika sayı bulamadı Final maçı başladığında

7.5 dakika sayı bulamadı

Fenerbahçe. 12-0 öne geçen Sopron, bir daha da üstünlüğü bırakmadı. Iagupova 10'da 0 üçlük, McBride 10'da 1, Williams 8'de 2 şut isabeti ile oynadı. Aynı yarı finaldeki gibi Zahui'nin yanı sıra Olcay'ın gayretleri ile fark bir ara 1 sayıya 33-32 indi ama diğerleri yardım etmeyince bu büyük hüsran yaşandı.... McBride ve Iagupova'nın bu kadar vurdumduymaz oynamaları kabul edilemez. Resmen saklandılar, en ufak bir çaba sarfetmediler. Tabii coach Lapena... Takım Türkiye Kupası'nı kaybettiğinde de seyretti, dün de... Yıldızlar atarsa takım gibi o da kazanıyor. Atamazlarsa diğerleri gibi seyrediyor. Kapasitesi bu demek... Yazık oldu. Böyle bir fırsat daha kolay kolay geçmez...