Ülke futbol vasatı o kadar düşük ki, kimin ne kadar iyi kimin ne kadar kötü olduğunu tespit etmek deveye hendek atlatmak gibi! İlk devre boyu ya defans arkasına atılan uzun toplar ya da ortalarla gemisini yürütmeye çalışan Beşiktaş, ‘’kaderin cilvesi’’ bu ya golünü kornerden buldu. Omar Colley’in kafa vuruşunda Sivas savunmasını duruşu ve kalecisi Ali Şaşal Vural’ın reaksiyonu da bu yazının ilk cümlesinin ispatı sayılabilir. Devamında zaten topu ve oyunu elinde tutan Beşiktaş rakip tehdidini de bertaraf edince güle oynaya rakip alana geçti. Ve Muleka, Aboubakar, Rashica iş birliğiyle bir de boş kale golü attı!

Beşiktaşlılar sevindi

Maçın ikinci devresi de ilkinde farklı akmadı. ‘’Ayrıntı’’ları belirleyeceği düşünülenlerden Alex Oxlade Chamberlain neredeyse hiç, Milot Rashica ise gol dışında bol bol orta çalışınca oyuna fark koyamadılar. Gerçi onlar çıkana kadar 50’den fazla ‘’uzun top’’ oynamıştı Beşiktaş. Yani onların da işi ‘’şansa kalmıştı’’!. 75’te Sivas üst üste iki pozisyon yakaladı. Esasen bu iki pozisyonun merkezinde Colley vardı. Girişimlerden birini Mert savuşturdu diğerini Modou Barrow kullanamadı ve sıradan oyun ilk yarı golleriyle Beşiktaş lehine nihayet erdi. Bu maç için tribüne gelen Beşiktaşlılar da televizyon başındaki Beşiktaşlılar da kuşkusuz sevinmiştir. Ancak onca zahmete katlanıp stada gidenlerin izledikleri oyun karşısında sevinçlerinde bir miktar burukluk epeyce de şaşkınlık olduğu tahmin edilebilir. Maraton alt tribündeki boşluklar da bir şeyler anlatıyor olsa gerek.

Adalet tecelli etti mi!

Son olarak bir not... Başından beri, ‘’VAR oyuna adalet getirdi’’ diye özetlenebilecek tutarsız bir önerme vardır. Dakika 45’te Colley rakibi Rey Manaj’a fauller dahil etmediğini bırakmadı. Ancak görüntülerle de sabit ki, Manaj ayağa kalkıp kendine temas etmediği halde kafa travması geçirmişçesine yerde çırpındı ve rakibine sarı kart verdirdi. Bu hakemi aldatmaya yönelik tavır VAR’daki ekranlar dahil hepimizin gözü önünde cereyan etti. Şimdi sorarım; ‘’Adalet sizce tecelli etti mi?’’ Yoksa ‘’VAR sarı karta karışmıyor’’ diyerek işin içinden çıkacak mıyız? Bir soru daha; ‘’Bu gibi durumlarda VAR hakeme yardımcı olsa daha doğru olmaz mı?’’

Tipik bir Beşiktaş ilk devresi!Savunmada dengeli kalmaya çalışıp rakip alanda ağırlığını hissettirmeden fırsat kollayan bir anlayışta devreyi tamamlamak. ‘’Topu tut, yakalarsan at ama gol yememek öncelik’’! 18 ila 22. dakikalar arasındaki gol girişimleriyle sınırlı kalmanın en önemli motivasyonu sanırım tam da önceden belirlenmiş olan bu anlayıştı. Dinamo Kiev de bu dengeye uyup onlar da işlerini ikinci devreye bırakınca seyre değer bir oyun izlemek mümkün olmadı. Evet, Beşiktaş avantajlıydı ve hedef gruplara kalmaktı ama en azından stadyuma gidenler biraz daha fazlasını hak ediyordu. İkinci devre beklendiği gibi Beşiktaş tempoyu yükleyip öne çıkınca ortalık karışmaya başladı. 51’de süratle çıkan Kiev gole yaklaştı ama 53’te Vincent Aboubakar golü haniyse yoktan var etti. Ardından tempo ayarlamayı ele alan Beşiktaş maçı istediği gibi yönlendirip gruplara kalmayı başardı.

Adı sanı meşhur…

Bu arada… Maçı stadyumda izlemek elbette bambaşkadır ama televizyonun olanakları da göz ardı edilmemeli. 75. dakikadaki Muleka/ Rebiç değişikliği öncesi yardımcısı Burak Yılmaz’ın ‘’Bence Muleka hocam’’ önerisine kulak vermiş olmalı Şenol Güneş. Çünkü, yardımcısı ‘’Bence’’ dediğine göre Güneş’in ilk oyuncu değişikliği için düşündüğü isim başkası olmalı. Ancak ekip çalışması tam da böyledir, birbirini dinlemekten geçer. Burak Yılmaz’ın önerisini dile getirmesi de Güneş’in bunu uygulaması da önemli! Eğer görüntü olmasa bu ayrıntıyı fark edemeyebilirdik. Ve son bir not; futbolun antrenörlük kanadından gelen İbrahim Kemal Menderes hatırlattı. 12 sezonda yolu Beşiktaş’tan geçen, aralarında adı sanı meşhur, taraftarın el üstünde tuttuğu kimi şöhretlilerin de olduğu 84 Türk futbolcu oldu. Onlardan sadece biri kalıcıydı. O da ‘’baba evinden yetişme’’ Necip Uysal! Har vurup harman savrulan paralar mı, Necip’e yapılan haksızlık mı, şöhretli oyuncu merakı mı?.. Varın gayrısını siz düşünün!

Savaş nedeniyle evinden yurdundan olan Kiev, onca yoksunluğa rağmen maçın hemen başında oyunu Beşiktaş alanına yıkmayı başardı. 20. dakikalara doğru Beşiktaş yavaş yavaş baskıyı kırıp Gedson/Salih Uçan merkezli organizasyonlarla karşı alana sızmaya başladı. Savunmadan pasla çıkışlar gittikçe olgunlaşınca oyun önce dengeye geldi ardından Beşiktaş ağırlığını her dakika daha da hissettirmeye başladı ve nihayet penaltı golü geldi. Ancak Kiev ikinci devreye de ilki gibi başlayıp topu kaleye de gönderdi ama karar VAR’dan döndü. Beşiktaş’ın orta saha direnci düşünce Kiev bu alanı kolay geçip ağırlığını gittikçe hissettirmeye başladı. Bir duran top golüne karşın iki organizasyon golü yedi Beşiktaş.

Bu kopuşlar İstanbul’da olmamalı

Sakatlanan Masuaku’nun çıkışının ardından Beşiktaş sol kanadı ikinci devre rakibin ev verimli kullandığı kulvar oldu. Yine de 80’e doğru değişikliklerin de oyuna ısınmasıyla Beşiktaş oyuna yeniden döndü. İki kez öne geçmesine rağmen oyunu ve skoru kontrol etmekte zorlandı Beşiktaş. Yine de onca git gel içinde tıpkı bir gece önce Norveç’te olduğu gibi uzatmada Rashica ile Bakhtiyar Zaynutdinov iş birliğiyle turun kapısını Bükreş’te araladı. Tahminim o ki, İnönü’deki rövanşta tıpkı buna benzer bir maç izleyeceğiz. Beşiktaş’ın gol atma sorunu yaşayacağını düşünmüyorum ama bu maçtaki kopuşları İnönü’de kesinlikle göstermemeleri gerek

Zaman zaman tempo kazansa da ilk yarısı ülke normallerinde bir maç. Topu elinde tutan Fenerbahçe hücum denemeleri yapmadı değil ancak ağırlıklı olarak Cengiz Ünder/Edin Dzeko bağını zorladıklarından Samsun savunmasının önlem alması da kolaylaştı. Birkaç kafa vuruşu girişimi dışında pek de varlık gösteremediler. Kendi ceza sahası önüne kümelenen Samsun ise fırsat kolladı ancak çıkışlarında iki oyuncudan fazlasını ön alana atamadığından önemli sayılabilecek bir tehlike de yaratamadı. Gol atmak için kendi yapacaklarından çok Fenerbahçe’nin yapamayacakları üzerine kurulmuş bir oyunu vardı Samsun’un. Ancak Fenerbahçe arka alanı boşaltmayınca bekledikleri alan da oluşmadı. Samsun bu kadar kabullenmiş oynayınca da maçın başından bu yana mermeri aynı noktadan delmeye çalışan Fenerbahçe Ünder/Dzeko ikilisi üzerinden tahmin edilebilir, beklenen golünü buldu. Dzeko da tıpkı İcardi gibi özel golcü, kabul. Lakin savunma merkezindeki Alim Öztürk ile diğer savunmacı Zeki Yavru’nun bitişiklerinde gol atmayı bekleyen Fenerbahçe’nin kaleye ve gole en yakın oyuncusu savunamamaları ihmal mi edillmeli?

İzlenmesi zor oyun

Ülkemizde ‘Hata olmazsa gol olmaz’ gibi kabul gören yanlış bir önerme vardır. Futbolda hata olur elbette ama buradaki durum ‘Hata’dan çok ‘Savunma bilgisi’ eksikliğidir. Bu arada 71’de oyundan çıkan Emre Kılınç’in adını maç içinde duyan oldu mu acaba? Maçı izlerken sıkıldım mı yine sıkıldım... Ama kimin umurunda! Harcadığı paraya bağlı olarak kurduğu kadroyla maçı rahat kazanması beklenen Fenerbahçe ikide iki yaparak altı puana ulaştı ulaşmasına ancak izlenmesi zor bu oyun ciddi riskler de taşımıyor değil. Samsun bu riskleri ortaya çıkaracak bir oyun kuramadı diye o zafiyetler yok olmuyor değil mi?

Ligdeki takımlar arasındaki ‘güç farkı’ en çok da maç anlatan arkadaşlarımızın işine yarıyor! Golleri, ki çoğu ‘basit savunma hatası’, coşkuyla anlatabiliyorlar. Hatta hatayı bile ‘doğru’ diye görmemize yardım ediyorlar. Örneğin Masuaku soldan santrforunu gözleyerek orta yapmaya çalışıyor ancak o orta girişimi şuta dönüşüp direkten dönüyor. Ancak biz ortayı yapan oyuncunun sol ayağının ‘raket gibi’ olduğunu öğreniyoruz!.. Pendikspor lig seviyesinin hayli altında görünüyor. Buna rağmen golü atmış olsa bile Beşiktaş’ın maç boyu performansı nafile makamındaydı. Sahi ilk devre takımın golcüsü Aboubakar adını kaç kez duyduk? İkinci devre 60’a kadar Pendik’in öne çıkmasını izledi Beşiktaş. Hatta öne doğru tek hamle yapmadı demek yanlış olmaz. Sadece 58. dakikada bir pozisyon buldu. Onda da geçen sezon benzeri vuruşla yapmaması gerekeni yaptığı halde gol attığında ‘golcü vuruşu’ diye yere göğe konmayan Aboubakar daha kolay pozisyonu kaleciye nişanladı! Devamı da bu bölümden farklı değildi. Oynanamayan bir oyun. Tempo yok, pas bağı yok, bilgi yok, fikir yok… Peki ne var?

Yarısı boş tribünler

Sadece muazzam paralar kazanan tanıdık isimler, o kadar. Ve sonunda Beşiktaş’ın oynamaya niyeti de bilgisi de olmadığını gösterdiği maç, son dakika penaltısıyla berabere bitti. Olmadı ya, her şeye rağmen Beşiktaş kazansaydı sözleşmesinde prim yazanlar hak edişlerini alacaktı! Peki ya biz? Biz ne kazandık? Bir de şu konu var; Galatasaray tribünleri tıklım tıklım... Sahi yarısı boş olan Beşiktaş Maraton tribününün o halini nasıl açıklamak gerekiyor?

Öyle bir maç ki, dakika 60’a vardığında iki takım da yemin etmişçesine üst üste 6-7 pas yapamamış. Ancak biri, ev sahibi Galatasaray ülkede doğru bellenenlerin aksine iyi bir takımın yapması gerekeni bir kez yapabilmiş... Nedir o doğru bellenen yanlışlar; şut ya da orta yapmak. Oysa iyi bir takım ‘’boş kale’’ye gol atabilen organizasyona sahip olandır. Sergio Oliveria / Lucas Torreira ikili sıkıştırmasının ardından Kerem Aktürkoğlu aktarımıyla Mauro Icardi golünde olduğu gibi... Bunun tersine de izledik maçta... Oyunun ülkemizdeki halinin iyi örneklerinden biri yaşandı 16. dakikada. Dışarı çıktığı gibi derhal ülkeye davet edilen Mahmoud Trezequet, vuruşunu engellemek için bir stoperin yapacağı en son işi yapan, yani ceza sahası içinde kayarak gelen Abdülkerim Bardakçı’yı gözlemeyip şutu denedi! Böylece yapmaması gerekeni yapan Abdülkerim de golü engellemiş oldu. Yani, iki yanlıştan Galatasaray lehine bir ‘’doğru’’ çıktı.

Telaşlı ve öfkeliydi

Lakin ‘’Galatasaray makinası’’ 60’dan sonra işlemeye başladı. Oyunu Trabzon ceza sahası çevresine yıktı. Tuhaf olan şuydu; Trabzonspor haniyse rakip kaleye ulaşmamıştı ancak maçı önde götüren Galatasaraylı oyuncular gereğinden fazla telaşlı ve öfkeliydi. Oysa maç biteli çok olmuştu!... Nihayet Icardi, penaltı noktası üzerinden bir de kafa golü attı. Türkiye’de bu gol ‘’muazzam’’, ‘’şahane’’, ‘’inanılmaz’’, ‘’uzun yıllar unutulmayacak’’ vb. türü tanımlarla süslenir. Ancak çok az insan Galatasaray’ın gole en yakın oyuncusunun kafayı vururken Trabzon savunmasından iki oyuncunun o ara ne yaptığını, nerede durduğunu soracak. Galatasaray başından sonuna pozisyon vermediği değil, kaleyi göstermediği rakibini rahat yendi. Maçı kazanırken attıklarından çok rakibine savunmasıyla ablukaya almasıydı belirleyici olan. Mauro Icardi de maçı süsledi...

Kocaman iddialar, iri iri konuşmalar, borç batağına rağmen ‘Rakiplere transfer çalımı attık’ propagandası ve ülkenin en büyük kentinde onca zahmete katlanıp stadyuma gelmiş onca insana şu ilk devreyi reva görmek. Bir takım elbette gol yer hatta yenilebilir de ancak futbol denen oynamayı unutmuş olamaz... Gerçi bilinir Beşiktaş epeydir ilk devreleri çoğunlukla ‘Boş geçer’ ama şu maç için bu da bir gerekçe olamaz sanırım. İkinci devresinde gelen gollerle bu maç elbette kazanılırdı! Sözleşmelerinde galibiyet primi yazılanlar hak edişlerini de alacaktı. Ancak stadyumda ya da televizyon karşısında onca insan sadece galibiyet için mi var? Ya da bu oyunsuz oyunu takımın kilit karakteri Necip Uysal ile iki genç oyuncuya mı bağlamalı? Yine de tüm bunlardan bağımsız olarak doğru yönetilemeyen borca batık ülke futbolunun Avrupa’da bazı engelleri geçmiş olmasını hayra yoralım!

Parayı kazanan seviyor!

Şu maçı izledikten sonra insanın eli daha fazlasını yazmaya varmıyor. Parayı kazananlar haklı olarak seviniyor, parayı sürekli kaybeden takımlarını para harcayarak destekleyenler de seviniyor. Parayı bu yöntemlerle harcamadan da kazanmanın mümkün olduğunu savunan bizler de neticede bir galibiyete ve Avrupa’da bir basmak ilerlemeye seviniyoruz... Demek ki sevinçte sorun yok. Bakalım kayıplarda kim, kimi, nelerden sorumlu tutacak?

İki takım da ‘Böyle boş tribünlere böylesi boş bir ilk yarı yakışır’ diye düşünmüş sanırım, boş boş bakıp durduk sahaya! Oraya buraya koşanlar, top kapıp hemen kaptıranlar… Hepsi bu. Bilen bilir, ben ‘orta’nın da ‘şut’un da abartılmasını doğru bulmam. Ama öyle bir ilk yarı ki, bu ikiliyi bile mumla aradı severleri! Tempo ve ritmin düşüklüğünü gösteren bir başka veriyi de korner kullanımı gösteriyordu. Devrede tek korner vardı onu da Karagümrük kullandı. Anlayacağınız duran top sevdalıları, spikerlerin sıklıkla kullandığı o afili tanımla söylersem, ‘Duran top organizasyonu’ da izleyemedi. Kısaca, futbol namına hiçbir şey yoktu ilk yarıda. Sadece koşan birileri, o kadar... İkinci yarı Beşiktaş önce kıpırdandı ardından hadiseyi ciddiye aldığını gösteren işler kurgulamaya başladı. Kaçan penaltı, direkten dönen toplar derken oyunu Karagümrük alanına yığdı. Ancak yakalanan o tempo 70’e doğru, elbette Karagümrük’ün de izin vermemesiyle, yeniden ilk devre normallerine döndü. Gerisi, yedekten gelen oyuncuların bireysel etkisine muhtaçtı. Aslında o da olmadı ya, nihayet 85’te ilk devre yapılamayan gelişigüzel ortalardan birinde Onur Bulut indirdi, ceza yayında bomboş kalan Gedson Fernandes şutladı… İzleyene acı veren maç Beşiktaş’ın ilk hafta kazanımı olarak sona erdi… Yine de belirtelim, sadece bu maç özelinde değil genel olarak bu ülkede bu oyunu, şu oynanan haliyle çok az insana izlettirebilirler diye düşünüyorum. ‘Takım kimliği’ konusunu dışarıda tutalım, olan biteni disiplinle izlemeye kalkmak izleyen açısından gerçekten büyük acı!