Hırvatistan maçı öncesi son hazırlık karşılaşmasını Slovenya ile oynadık. Aslında Fatih Terim, bu mücadelede son ayarları yapmak istedi. İlk yarıya baktığımızda daha oyunun başında bir duran toptan erken bir golle öne geçtik. Ancak bu golün etkisi mi yoksa rakibin son 8 maçta 6 yenilgi, 1 beraberlik ve 1 galibiyet almasından mı bilemem, anlamsız bir şekilde oyundan düştük. Halbuki bu kategorideki bir rakibe İngiltere maçının küçük bir bölümünü oynasak, rahatlıkla farka gidebilirdik. Özellikle Caner’in savunduğu sol kanattan etkili ataklar yedik. Kısacası ilk 45’teki futbol bize yakışan bir oyun değildi. Sanki futbolcularımızın aklı şimdiden Hırvatistan maçındaymış gibiydi. Oysa Fatih Terim, 115 km. ve üstü koşmamız lazım derken herhalde bu tempoyu söylemedi. Şu bir gerçek ki hazırlık maçı da olsa yaratıcı özelliğe sahip yıldızlarımız, oyunun içinde daha öne çıkmalıydı. Biliyoruz ki Fransa’da, Slovenya’nın kat ve kat üstünde takımlarla mücadele edeceğiz. İlk yarıda gördüklerimiz bunlardı, umarım muhtemelen Hırvat maçındaki ilk 11 bu kadro olacağına göre, kendilerine o maça saklamışlardır.

İyi anlamalıyız

İkinci yarıda Emre Mor ve Volkan Şen’in girmesi takıma hareketlilik getirdi ve pozisyonlar bulduk rakibin savunma dengesini bozduk. Özellikle Emre Mor çok genç olmasına rağmen müthiş özgüveniyle, eğer oyun içinde iyi kullanabilirsek katkısı çok yüksek olur. Fatih hoca haklı olarak ilerleyen bölümde İsmail, Nuri gibi hamle oyuncularını da görmek istedi. Özetle bu maçtan çıkaracaklarımızın başında bir kere hakemin faul standardını turnuva öncesinde iyi anlamalıyız. Volkan Şen’in Braga maçından ders çıkarmamış olduğunu gördük. Israrla itirazını sürdürdü ve sarı kart gördü aslında söylemek istediğimizde buydu; bizim için en büyük tehlike. Gecenin ayakta kalanları bana göre başta kalecimiz Volkan Babacan, Hakan Balta, Selçuk ve Gökhan Gönül’dü. Hani şu kafamızda çok soru işareti yaratan savunma hattı. Sonuçta hatasıyla, sevabıyla bu milli takım bizim, Fransa’da Allah yollarını açık etsin, ülkemizin yüzünü güldürsünler.

Başarılar Fatih Terim ve öğrencileri...

Önümüzde iki hazırlık maçı var, biri bugün diğeri de 5 Haziran’da Slovenya ile deplasmanda. Son oynadığımız İngiltere maçında kaybetmemizi rağmen çok olumlu eleştiriler aldık. Kısacası bu yenilgisizlik seriden sonra kaybettik ama moralimiz bozulmadı. Peki neden bozulmadı neydi bizi umutlandıran faktörler?

Daha yaratıcıyız

Bence en önemlisi özgüvenimizin olması. Düşünsenize yıllarca gol bile atmamadığınız bir takım karşısında daha maçın başında gol yemenize rağmen oyun planınız aksamadan sahaya yansıdı. Oysa geçmişte böyle bir golle yenik duruma düşsek hem hezimet hem de kırmızı kartlarla maçı tamamlardık. Bir kere Milli Takımımız, bir çok futbol otoritelerinin deyimiyle çekinilen farklı bir kadro. 2008’de yarı final oynayan takım bize büyük heyecan yaşatmıştı ama bu milli takımı kıyasladığımızda çok daha yaratıcı özelliği sahibiz.

Belki de gruptan çıkamayız

2008’de konjöktür ve gidip gelen maçlar, oynadığımız futbolun çok üstünde bir yerlere taşıdı bizi. Bireysel yetenekler sahne aldı ve yarı final oynadık. Bu şampiyonada ne olur bilinmez belki gruptan çıkamayız. Ancak hafızalarınızı bir zorlayın 2008’de gruptan çıkmayı zafer olarak görmüştük haklıydıkta çünkü beklentimiz çıtamız oydu.

Ekol yaratıldı

Oysa şimdi müthiş bir orta saha zenginliğiyle, rakibe göre Fatih Terim’in elinde önemli enstrümanlar var. Muhtemelen ilk maçta alacağımız sonuç diğer maçlardaki oyun sistemimizi de belirleyecek. Ancak biz son maçlara baktığımızda şunu gördük ki artık Türk Milli Takımı, farklı bir yapıda kendine has stili olan bir kadro. Yıllardır da temennimiz buydu niye bizim bir ekolümüz yok diye. Artık bu oyuncu kadrosuyla bundan sonra geleceklerde Türk milli Takımı çabuk oynayan, isabetli pas oranına sahip.

Türk milletini ayağa kaldırırız

Eksiklerimiz yok mu var tabiiki ama kimin yok ki... Ben bardağın dolu tarafına bakıyorum artılarımız eksilerimizden fazla bu bir gerçek. Eğer bu şampiyonada takım savunmamızın zaaflarını en aza inderebilirsek 2008’i unutturan bir başarıyla Türkiye’yi Türk milletini ayağa kaldırırız. Bunun da yolu tabiki inanmaktan geçiyor. Eğer inanmazsanız hiç bir şeyi başamazsınız. Haydi gençler! biz inandık sizde inanın. Ee kolay mı Fatih’in aslanları olmak? Hadi bakalım...

PTT 1. Lig Play-Off’unda gecenin ilk maçında Alanya’da finale çıkabilmek için iki takım da büyük bir mücadele gösterdi. Balıkesir’deki ilk maçın 0-0 bitmesinden sonra Alanya’da iki ekip de golsüzlüğü bozmak için oyuna hızlı başladı. Daha maçın başında Zeeufik, Balıkesirspor adına golü kaçıran isimdi. Ancak konuk ekibin ilk yarıdaki tek pozisyonuydu bu. Sonrasında 5. dakikada Emre Akbaba’nın şutu direklerden geri geldi. 22’de savunmanın arkasına sarkan Emre’nin şutu az farkla dışarı çıktı. 30’da önce Sinan, sonra Emre golü kaçıran oyuncular oldu Alanyaspor adına. 38’de uzun topta Ayite geç kaldı ve takımını bir golden etti. 42’de Özgür’ün şutunu Vukovic kornere attı ve ilk 45 dakika 0-0 sona erdi. İkinci yarıda yine baskın olan taraf Alanyaspor’du. Ev sahibi ekip seyircisiz oynama cezasına rağmen maça daha motiveydi.

Nefis bir vuruş...

58’de Deniz sol ayakla nefis bir gole imza atarak Alanyaspor’u 1-0 öne geçirdi. Yenik duruma düştükten sonra Balıkesirspor Teknik Direktörü Reha Erginer, Ragıp ve Dilaver’in yerine Sankoh ile Berat’ı oyuna aldı. 89’da stoper Glumac soldan gelen ortaya kafayı kötü vurdu, Balıkesirsporlular kaçan gol karşısında adeta şok oldu. Alanyaspor tek farklı galip geldi ve finale çıktı, kutluyorum. Ancak maçı daha erken koparabilirdiler, önemli pozisyonları hovardaca harcadılar. Balıkesirspor ise futbol olarak kötüydü. Bu oyunla finali hak ettiklerini söyleyemem, öyle de oldu...

Bu maç bize gösterdi ki yavaş yavaş milli takım ekolümüz oluşmaya başladı. Son zamanların en formda İngiltere’si olsa da Türkiye isterse oyunu kendi elinde tutabiliyor. Belki bunu maçın belli bölümlerinde gerçekleştirdi ama bunu bütüne yayabilecek potansiyel bu kadro da fazlasıyla var. Bir kere bizim yapmamamız gerekenler öncelikle uzun topla ve havadan futbol. Dikkat edersiniz ne zaman bu tür aksiyonlara başvurduysak yetersiz kaldık. Oysa çabuk pas, bol pas ister istemez tempoyu bizim ayarlamamızı sağlıyor. Kadro kalitesi rakip kaleye bu oyunla kendinden emin inebiliyor. Hazırlık maçının amacı eksikleri görmek artılarımız belli. Yediğimiz gole eleştiri getirmek haksızlık olur çünkü bir metre ofsayt.

Cenk tek seçenek

20 gün sonraki ilk resmi maçımızda önceliğimiz savunma hattının alternatifli ve rekabetçi olması. Dün oynayanlar elinden geleni yaptı ama bu bölge bu yükü taşıma da zorlanır. Niye bunu söylüyorum yediğimiz 2. gol yaptığımız penaltı (gol olmadı ama) savunmadaki zaaflarımızı gösteriyor. Forvete gelince; Cenk Tosun bu formuyla tek seçenek gözüküyor elinden geleni yapıyor aynı Beşiktaş’ta ki gibi...

Deniz Aytekin biraz abarttı

Genelde 90 dakikayı bölüm bölüm bakarsak çok iyi oynadığımız dakikalar da var mahkum oynadığımız dakikalarda. Ama takım olarak umut verdik mi! Bence milli takım daha fazlasını yapar duygusu bende oluştu. Uzun süreyi yenilmezliğimizin bu şekilde bitmesine de olumlu bakalım şampiyona öncesi. Çünkü takım üzerinde baskı kalkmış olur daha rahat oynar futbolcular bana göre. Bir kere maç eksiği olan Caner daha iyi hale gelir. Mehmet Topal stoperden orta sahaya geçerse savunmamız daha rahatlar. Bir de Arda ve Burak gibi isimlerinde hazır olmasıyla özgüveni daha da yüksek bir Türkiye izleriz Fransa’da. Karadağ ve Slovenya provalarında Fatih Terim son rötuşları yapıp zıpkın bir A Milli takım sahaya sürer, bizlere tekrar 2008 deki gibi bir dejavu yaşatır... Son sözümde macın hakemi Deniz Aytekin’e; Türk asıllı bir Alman hakem olarak tarafsızlık gösterisini biraz abarttı net bir ofsayt gole müsade ederek, yakışmadı...

Yiğido, Fenerbahçe karşısında mutlak 3 puan için çıktığı maçta belki de sezonun en iyi ilk yarılarından birini oynadı. Şimdiye kadar yapamadıkları hücum organizasyonlarını başarıyla yapıp 2 güzel golle de süslediler. Aatıf ve Beykan ikilisi ilk 45 dakikanın yıldızlarıydı. Ev sahibi ekip beklenenin aksine gergin değildi. Belki de kazanmaktan başka çarelerinin olmaması onları rahatlatmıştı. Fenerbahçe’nin sahaya çıkan 11’i de bir anlamda Sivasspor’u rahatlatmış olabilir. Nitekim rakip hücumlarda Fenerbahçe defansı oldukça zorlandı. Sadece Alper Potuk’un Fenerbahçe adına oyunu zorladığını söyleyebilirim.

Gaziantep atınca...

İkinci yarıda Mesut Bakkal ileride Teixeira’yı alıp Mehdi’yle orta sahayı takviye etti. Peirara ise Gökhan Gönül’ü sağ öne ve Meireles’i de orta sahaya alarak daha aktif bir kadro denedi. Aslında Fenerbahçe’de herkesin aklı kupa finalindeydi. Yine de Sivasspor karşısında kolay teslim olmadan mücadele edip prestijlerini korumak istediler. Tabi ki bir taraftan da Gaziantep’ten gelen sonuçlar, tribünleri ve de sahadaki futbolu etkiledi. Zaten Sivasspor’un özellikle Gaziantep’ten gelen gol haberinden sonra performansı dakikalar ilerledikçe düştü.

‘Bizden bu kadar’

Oyuna ikinci yarıda giren Meireles’in beklenmedik nefis golü bir anlamda umutları kırdı. Aslında 3 puanın kalmak için yeterli olmadığı bir 90 dakikada Sivassporlu futbolcular, “Bizden bu kadar, olmayınca olmuyor” der gibiydi. Süper Lig’e çıkıp 11 sezondur ayakta kalmak, önemli başarılar yakalamak göz ardı edilemez. Önemli olan düşüp, ayağa kalkmaktır. Sivasspor sağlam kulüp yapısıyla bunu başaracak güçte. Yeter ki inansınlar.

Kayseri’de maç öncesi nefesler tutulmuştu. Tribünler sadece bu karşılaşmanın sonucunu değil Eskişehir’den ve Rize’den gelecek sonuçları da merak ediyordu. Kayserispor’un bir beraberlik şansı vardı ama Sivasspor mutlaka kazanmak için sahaya çıkmıştı. Kayseri ilk hücumunda golü buldu. Savunmayı dengesiz yakalayan Biseswar, Setkus’un üzerinden topu Sivasspor ağlarına yolladı:

1-0. Yenik duruma düştükten sonra maç adeta Kayserispor sahasında oynandı. Özellikle Burhan’ın olduğu kanattan etkili ataklar izledik. İlk yarının son 15 dakikasında oyun dengelendi. 40’ta Diego Lopez ile tehlikeli olan Kayserispor’du ancak atak Sivasspor savunmasından döndü.

Yok böyle heyecan!

Risk alan ve yorulan Sivasspor karşısında ikinci yarıda Kayserispor’un tehlikeli ve hızlı hücumları vardı. Sivasspor baskısı 80’de beraberliği getirdi. Ahamada ilk topu çıkardı ama Aatif sert bir şutla çaprazda skoru 1-1’e taşıdı. 86’da kornerden gelen topa Sinan’ın kafasını Setkus kurtardı. Kalan bölümlerde heyecan tek kelimeyle doruktaydı. İki takımın da skoru değiştirme çabaları sonuca yansımadı. Bu sonuçla Kayserispor ligde kalmayı garantilerken
Sivasspor umutlarını son haftaya taşıdı. Çünkü Gaziantepspor’la ikili averajı iyi.

Konya’da dün gece ev sahibi bir puanı alıp 3.’lüğü garantilemek için sahaya çıkmıştı. Nitekim ilk 45’te çok sıkıcı bir maç izledik. İki takım adına bir gollük pozisyon vardı ve 23’te Konyaspor kendi kalesine atıp, Kasımpaşa öne geçebilirdi ama Serkan topu kornere attı. 41’de ise Douglas’ın soldan yerden ortasında Omeruo’nun kendi kalesine attığı golle Konyaspor ilk yarıyı 1-0 önde bitirdi. Rıza Çalımbay’ın cezası nedeniyle tribünde olduğu maçta Kasımpaşa’da Bozikov sakat, Adem Büyük kart cezalısıydı. Konyaspor’da ise Meha kadro dışı, Sissoko sakattı. İkinci yarıya Kasımpaşa, sakatlanan Eren’in yerine Koita ile başladı. 51’de Konya savunması ofsayt diye durdu, Koita bomboş gitti ama Serkan geçit vermedi. Hemen ardından Titi’nin yakın mesafeden kafa şutu dışarı gitti.

Hak ettikleri gibi

58’de Ömer Ali Şahiner’in kullandığı kornerde Traore nefis bir vuruşla skoru 2-0’a taşıdı. Son bölümde, Kasımpaşa savunma disiplinini kaybedince Konyaspor’un boş alanlar bulup önemli ataklar geliştirdiğini gördük. Bu sezonu bu galibiyet sonrası 3. sırada bitirmeyi garantileyen Konyaspor gerçekten bu unvanı fazlasıyla hak etti. Aykut Kocaman ve öğrencileri sezon başından beri bir istikrar abidesi olarak sezona damgasını vurdu, kutluyorum. Kasımpaşa adına dün gece hiç de iyi geçmedi. İstediler ama etkisizdiler...

Arena’da ilk yarıyı izlerken bütün hafta konuşulanların ne kadar boş olduğunu gördük. Genelde Fenerbahçe’nin şampiyon olmasını istemeyen Galatasaray camiası bu maçta Beşiktaş’ı zorlamaz görüşündeydi. Ancak taraftarı bilmem ama Galatasaraylı profesyonellerin böyle düşünmeyeceğini düşünenlerdendim, nitekim ilk yarıda müthiş bir hırsla rakiplerinin üzerlerine gittiler. Aslında son iki maçlarına baktığımızda Galatasaray’da bir kıpırdanma olduğu aşikardı. Beşiktaş ise gergin ve ‘ya şampiyonluk kaçarsa!’ duygusu futbollarını kalitelerine göre aşağıya çekiyordu. İlk yarıda Galatasaray’da aksayan isimler Sneijder ve Denayer’di.

Yanlış strateji

Beşiktaşlı bazı oyuncuların rakip sahada oyunu gerginleştirecek hareketler yapması doğru bir strateji değildi. Nitekim bu tür hareketler sonrası taraftarla birlikte hırslanan bir Galatasaray izledik. Özelikle Galatasaray’ın en büyük kozu olan pas yapma özelliğini yine aynı silahla vurmayı denedi Beşiktaş. Özellikle Sosa ve Quaresma Kartal’ın kötüleriydi.

İkinci yarıda Beşiktaş daha etkindi. Çünkü Galatasaray üstüne gidildiğinde rahatlıkla gol pozisyonu veren bir takımdı. Özellikle kötü gününde olan Sosa net gollük topları harcayan isimdi. Şenol Güneş; klasik Cenk Tosun-Gökhan Töre hamlesini yaparak oyuna hareket getirmeyi denedi. Riekerink ise Donk’u sokup Sneijder’i alarak orta alandaki üstünlüğünü rakibine kaptırmak istemedi. Ancak Güneş’in hamlesi çabuk cevap verdi.

Donk tercihi yanlış

Herkes sahaya giren seyirciye bakarken tribünler Gomez’in attığı golü bile görmedi adeta. Bu golde Riekerink’in payı büyüktü! Niye derseniz çabuk ve etkili bir Olcan yerine Donk gibi sorumsuz bir oyuncuyu oyuna alarak Galatasaray adına iyi giden işleyişi bozdu. Dün gece Beşiktaş kazanarak şampiyonluk yolunda önemli bir engeli daha aştı. Aslan yenildi ama elinden geleni yaptı. Ancak bu sezon kaybedenler kulübünün üyesi olarak iyi oyun yetmedi...