Süper Kupa için kapışan iki ezeli rakip Konya’da dolu tribünler önünde kıyasıya bir mücadele sergilediler. Süper Lig öncesi gerçekten iki takımın da son durumunu merak ediyorduk. Çünkü hazırlık kampları ve hazırlık maçlarından sonra Süper Kupa maçı bir anlamda bize bir fikir verecekti. Geçen sezonun şampiyonu Beşiktaş’ı izlerken sadece bu sene ne yapar diye izlemedim. Şampiyonlar Ligi’nde bu kadro ne yapar? diye baktım. Tamam fizik güç, kondisyon yerinde de, bu her takımın elde edebileceği özelliklerdir. Önemli olan fark yaratabilmek deyince gözler Gomez’i, Sosa’yı hemen aramaya başladı. Yani güç mü kaybettiniz, güç mü kazandınız? Bu hesabı iyi yapmak zorundaydı. Şu bir gerçek ki Beşiktaş geçen sezona oranla güç kazanmamış, eksikleri tamamlamak zorunda. Bu yazımı skora göre değil futbola göre yazdığımı da belirteyim.

Ayakta kalmak zordu

Galatasaray’a gelince; transferde boş durmadılar ama bunların katkılarını bu maçta görmek için daha zaman erken. Açıkcası taşların yerine oturması için daha zamana ihtiyaçları var. Her ne kadar geçen sezonki takım savunması zaafını gidermeye çalışan bir sistem içinde gözükseler de, üstüne gidildiğinde hastalığın devam ettiğini gördük. Tabii ki Bruma performansı,
Galatasaray için önemli bir şans ama Bruma’nın, Eren ve Sinan Gümüş ile entegre olması gerekir. Bu hücum gücüne eski formunda bir Sneijder eklenirse, Galatasaray önümüzdeki sezon rakip savunmalar için korkulu rüya olur. Beşiktaş cephesinde tabii ki bu kadroya Gökhan Gönül ve Sosa’nın katılmasıyla artılar çoğalır, ofansif zenginlik daha da güzelleşir. Ama bütün bunların iyi olması için Beşiktaş’ın olmazsa olmazı, Gomez ve benzer bir forvet. Uzatmalar da sıcak gece ayakta kalmak kolay değildi. Sonunda penaltılarda kazanan Galatasaray oldu. Bence bu gece kazanan da kaybeden de, bardağın yarısı boş diye baksın, çünkü eksikler çok gözüküyor.

Fransa’da peri masalı devam ediyor. İzlanda 350 bin nüfuslu ülke. Futbolda neler yapıyor neler! Vikingler çeyrek finale kalırken İngiltere’yi saf dışı bırakmakla kalmayıp, Hogdson’u da istifa ettirdiler. İzlanda ile elemede aynı gruptan gelmemiz bizim tesellimiz ama 2016 Fransa’da aynı gruptan bir çeyrek finalist çıkmaması da bizim hüznümüzdür.

Madalyonun bir yüzü böyle. Veda eden A Milli Takımımız’ın durumuna gelince; gerçekten garip bir ülkeyiz. İstifa müessesesinin hiç kimsenin aklına gelmediği bir ülke olarak farkımız bu olsa gerek. Oysa başka ülkelere bakıyoruz. Milli takıma veda edenler, istifa edenler, açık açık başarısızlığını söyleyenler.

Paranın peşinde

Bizde ortalık toz duman olmuş. Prim meselesi, alınanlar, verilenler listeler halinde yayınlanıyor. Kısaca herkes paranın peşine düşmüş, milli başarıyı düşünen yok. Varsa; ‘sen ne kadar aldın, kaç maç oynadın, ben ne kadar almam lazım, niye verilmedi?’ muhabbetleri. Sonuç ortada; bu kafayla bir yere gidilemeyeceği, gidilse de mucizevi bir şekilde gidilip ikinci mucizeyi beklemek olacağı belliydi ve o mucize de olmadı.

Hesap sorulmalı

Aslında burada altını çizmek istediğim nokta şu. Fatih Terim ve futbolcuları bu kadar ortada eleştiri yağmuru altında yıpratılırken, parasal meseleler bu kadar net bir şekilde yazılıp çizilirken futbolun patronu nerede? Yıldırım Demirören’den bahsediyorum. Gerçekten daha bir yıl evvel tek aday olarak seçilen ve çok kısa bir süre önce mali konuda da ibra olan bir başkan bunca hengameden sonra niye çıkıp birkaç söz söylemez.

Eğer futbolun başındaysanız bütün bu karmaşık ortamda bilgi kirliliğine mahal vermeden masaya yumruğunuzu vurmanız gerekir. Sonuçta paralarını ödediğiniz bu insanlar görevlerini profesyonelce yapıyorlar, yani gönüllü değiller. O halde başarıda nasıl ödüllendiriyorsanız başarısızlığın da hesabı sorulmalıdır.

Toz pembe mi!

Tamam, 2016’ya gitmek bir başarıdır. Olaya böyle bakarak, ‘ortada bir başarısızlık yok ki, neyin hesabını sorayım!’ diyebilirsiniz.
O zaman da sormak lazım.
Ortam bu kadar toz pembeyse nedir bu çıkan haberler? Birisinin bunların cevabını vermesi gerekir. Bana göre de o birisi sayın Yıldırım Demirören’dir.

Bu çocuklar bize acı çektirmekten zevk alıyorlar herhalde... Tribündeki herkes oynanan futbola bakınca, ‘ilk iki maçta neredeydiniz?’ diyordu. Tabii ki kadro değişikliği önemli bir etkendi ama her şeyden öte koşan, savaşan bir takım gördük sahada. Emre Mor’u izlerken bizim de bir Ribery’imiz var dedim. Kolay değil bu kadar ağır baskı altında ilk 11’de oynayıp asistiyle takıma katkı vermek. Bir kere Fatih Terim sol kanattaki arızayı halletmiş, belki o bölgeden akın yedik ama çizgiye indirmedik. Orta alana geçen Arda, Arda gibi oynayınca fabrika ayarlarını yakaladık ve çok da şık bir Burak golüyle ilk yarıyı 1-0 önde bitirdik.

Ateşleyici Emre

Bu maçı izlerken zoru seven bir takım olduğumuzu bir kere daha gördüm. Ama bunu söylerken de değişen oyun kurgusu ve takıma bir ateşleyici oyuncunun ne kadar ihtiyacı olduğu gerçeğini de gördük; Emre Mor gibi...İkinci yarı rakibin de kazanma zorunluluğu 1-0 önde bir Türkiye için bulunmaz bir fırsat oldu. Terim 60’ta çok kritik bir değişiklik yaptı ve Volkan Şen’in yerine tam bu maçlık bir oyuncu Oğuzhan’ı aldı.

Çünkü rakip risk alınca ara topları atacak bir ayak lazımdı. 64’te hakemin, Arda’nın pozisyonunu kesmesinin ardından Ozan’ın nefis golüyle tribünler adeta yıkıldı.

Ozan’a ayrı tebrik

Oyunun geri kalan bölümünde ipler bizim elimizdeydi, skoru korumak için kontrollü savunma futbolunu denemek zorundaydık. Artık tempoyu ayarlayıp maçı böyle bitirmek için saha içi varyasyonlarını uygulamaya koyduk. İkinci yarıda aradığımız golü bulurken ilk yarının aksine rakibe neredeyse pozisyon vermedik. Tabii ki bu zafer ‘bir takım ruhu’nun eseri ama Ozan Tufan’ı ayrı bir yere koymamız lazım hakkaniyet adına.

Artık gereken yapıldı. Bu geceki sonuçları bekleyip kaderimize razı olacağız. Önemli olan heyecanı buraya taşımaktı. Umarım bu heyecan sürer, 2008 ruhu geri gelir. Haydi çocuklar güveniyoruz sizlere...

Buraya büyük umutlarla gelirken aslında çok güçlü bir gruba düştüğümüzü de biliyorduk. Fatih Terim basın toplantısında ısrarla buraya gelebilmenin keyfini sürelim derken olası bir başarısızlığa karşı da mesaj veriyordu. Çünkü turnuva tecrübesi zayıf bir oyuncular topluluğu ve içsel sorunların milli takıma yansıması elimizi zayıflatmıştı. Ama bizim bütün bu endişelere rağmen en büyük kozumuz Fatih Terim’in takım üzerindeki mutlak otoritesiydi. Nasıl olsa motivasyonu her zamanki gibi yapar ve sahada herşeyimizi ortaya koyarız diye düşünmüştük. Ama iki maçlık performansta gördük ki işler düşünüldüğü gibi değil. Gerçekçi olmak lazım bizim bu iki maçta aldığımız yenilgi çok normal. Çünkü rakipler bizden daha iyi takımlardı. Peki niye bu kadar tepki oldu futbolculara ve milli takıma derseniz yanıtını vereyim...

Tavrı şaşırttı

Sahadaki mücadele gücü ve yetersizlikle birlikte, bir türlü oyunun içine giremedik. Parça parça kısa süreli performanslarla bir yere gelmeniz, gol atmanız ve puan almanız mümkün değil. Dolayısıyla sempatik olmayan mutsuz bir milli takım vardı 2008’in aksine 2016 Fransa’da... Arda olayına gelince; Arda bu ülkenin yetiştirdiği en kariyerli oyuncu. Bu bir gerçek. Peki bu çocuk ne oldu da bu hale geldi, bu kadar küskün ve bitik. Bence söylediği nedenler bu küskünlüğün bir kısmı. Bunun bir perde arkası mutlaka vardır. İspanya maçını izlerken protestolar karşında oyunu bırakan tavrı oldukça şaşırttı. Niye derseniz biraz empati yaptım ve Arda bunu Barcelona’da oynarken yapar mıydı? diye sorguladım. Kendi kendime yapamazdı dedim. O zaman niye böyle davrandı bu kadar mı kötü durumda, geçmişinde kendisiyle bu kadar barışık bir oyuncu.

Akılcı davranmalıyız

Gerçekten ciddi bir travma yaşadığı kesin ve Arda’yı linç edip kaybetmek çok kolay ama bizler sanki her sezon Arda’lar çıkaran bir ülke değiliz ki. Bu değeri kazanmalıyız, tekrar eski haline döndürmeliyiz. En azından bir Dünya Kupası ve bir Avrupa Şampiyonası’na kadar ondan yararlanmalıyız. Kişisel duyguları bir kenara koyup akılcı davranmalıyız.

Gruptaki şansımıza bakarsak, tabii ki çok az ama umutlar tükenmedi. İkinci maçlardan çıkan sonuçlar bizi biraz daha heveslendirdi. Ama biz değil, milli takım oyuncuları bu havayı yakalamalı. Aynı gruplardaki gibi biz kazanıp diğer sonuçlar istedimiz gibi olursa gruptan çıkıyoruz. O nedenle Çekler karşısında son kozumuz önce kazanmak, sonra beklemek. Yani ipler bizim elimizde değil ama futbol böyle bir oyun ve bundan pozitif anlamda en çok yararlanan takım biziz, neden olmasın!...

İspanya karşısında ilk 30 dakikada tam istedimiz gibi oynadık. Rakibin kalibresi yüksekti ve ‘zor oyunu bozar’ mantığıyla o dakikaya kadar alanları iyi kapattık. Ama herkesin bildiği fakat bir türlü önleyemediği bir oyuna sahip İspanya. Turnuvanın en kısa iki takımının maçında orta alan mücadelesinde hata yapmak olmaz. Böyle bir rakip hemen cezayı keser. Nitekim savunmanın arkasına, topun dibine girilerek atılan paslar tehlike yarattı.

Gol atmadan olmaz

Böyle anlarda ister istemez hatasız oynamanız lazım. Ancak Hırvat maçının başarılı ismi Mehmet Topal zamanlama hataları yapınca kalemizde ilk yarıda 2 gol gördük. Aslında bu tür rakiplere karşı bir puana oynuyorsanız gol atmadan bu sonucu almak çok zor çünkü size mutlaka gol atarlar. İkinci yarıya Hakan Çalhanoğlu’nun yerine Nuri Şahin ile başladık. Ancak aradığımız hamle gücünü bulamadan kalemizde 3. golü görünce umutlarımız da hepten kırıldı.

Arda’ya bu yapılmaz!

Dün gece Çekler’in de bir puan almasıyla ince hesaplar yaparak çıkmıştık sahaya. Gol ve gollerin önemi büyüktü bu turnuvada. Buraya en iyi 3. olarak geldik, ilk iki olmasa da, ‘Neden 4 en iyi 3. içine girmeyelim!’ dedik. Şunu gördük ki 24 takım içinde sezon bitimi transfer haberlerinden en çok etkilenen takım biziz. Bir de buna Arda’nın moralsizliği eklenince başarısızlık kaçınılmaz oldu. Zaten ilk basın toplantısında Fatih Terim satır aralarında sinyalleri vermişti. Öte yandan her ne olursa olsun bu ülkenin gururu olmuş Arda’ya taraftarın yapmış olduğu kötü tezahürat yakışmadı.

62 yıllık özlem

62 yıl evvel yendiğimiz İspanya bugün dünya futbolunun patronu. Bugünlere bir günde gelmediler. Önemli olan turnuvalarda devamlılık ve tecrübe, maalesef ikisi de bizde yok. Dolayısıyla bu işte başarı ince bir yoldan, sabırdan geçiyor...

Hırvatistan yenilgisi sonrası bakıyorum, herkeste bir karamsarlık hakim. Aslında skordan çok, oynanan futboldan kaynaklanan bir karamsarlık bu. Çünkü maç öncesi zaten Hırvatlar karşısında favori olan rakipti ve alınan 1-0’lık yenilgi planları alt üst etmez. Geneldeki endişe, ‘bu futbolla kalan iki maçta ne yaparız?’ endişesi. Şöyle bir maçı analiz yaptığımızda sıkıntı futbolcularda mı, dizilişte mi yoksa sistemde mi!

Bu hava değişmeli

Bence sorgulanması gereken, çözümün bir an evvel nasıl bulunacağı. Fatih Terim lig bitiminden beri bu futbolcu topluluğu ile haşır neşir. Bizler tribünden canlı izlerken pek
farkına varamadık ama antrenman ve televizyon görüntülerinde takımın içinde bazı futbolcuların vücut dillleri ve yüz hatları oldukça mutsuz oldukları şeklinde.

Hırvatistan maçına bakıyorum rakibin iki yıldızı Modric ve Rakitic 90 dakikayı sanki ilk defa milli olmuş gibi büyük bir hırs ve coşkuyla oynuyor. Bizim yıldızlarımıza bakıyorum “Ne yapalım elimizden gelen budur, bitse de gitsek” havasındalar. Aslında son iki hazırlık maçında bazı sinyaller aldık ama turnuvayı düşünüyorlar deyip eleştiri konusu yapmadık. Slovenya maçına bakın; erken bir gol ve son 8 maçta bir gol atmış rakip karşısında zora düşen bir milli takım.

Hatırlayın 2008’i...

Şimdi gelelim bugüne... Bundan sonra ne yaparsak ne olur; bir kere bu kötü futbola rağmen grupta en iyi 3.’lük kovalayan bir takım olarak alınan 1-0’lık sonuç sevindirici. En azından son maçta belki de bir galibiyet bizi gruptan çıkarabilir. Hatırlayın 2008’i... Portekiz yenilgisiyle başlamıştık ve sonrasında neler olmuştu neler; yarı finale kadar gittik. Bu takımda neleri yapamadığımız ortada. Yetenekli oyunculardan kurulu ve en iyi olduğumuz yer dediğimiz bölge orta sahamız, Hırvatistan karşısında gerçeklerle yüzleşti.

4-1-4-1 oynamalıyız

O halde bu oyuncu topluluğuyla kalan iki maçta bu işi götürmek zor gibi. Şimdi herkes “Hoca çek Mehmet Topal’ı savunmanın önüne, hem orta saha güçlensin hem de savunma
rahatlasın” diyor. Çok yanlış bir fikir değil ama işte Hakan Balta’nın yanında Semih performansı muhtemelen hocayı düşündürüyor. Kişisel fikrim bu milli takım, şu anda
4-1-4-1 düzeninde daha başarılı olur. Ama orta alanın daha savaşçı bir kimliğe bürünmesi lazım, çünkü savaşmadan olmuyor.

Arda toparlanmalı

Forvete gelince... Bir kere Arda’nın kendini oyuna vermesi ve takımı ateşlemesi yani tempoyu yükseltmesi lazım. Milyonlarca Türk’ün gözünün üzerinde olduğu oyuncular, kişisel sorunlarını bir kenara bırakmalı ve bırakmak zorunda. Hırvatistan maçında bakıyorum, Volkan Şen sanki 2016 sonuna kadar UEFA’dan ceza alan oyuncu değilmiş gibi anlamsız agresiflik içinde.

Son söz; önümüzde İspanya maçı var, puan veya puanlar almak lazım. Yani ‘biz bitti demeden bitmez’ sözünün içini dolduralım. Hadi çocuklar bizi mahcup edin, nasıl ki gruplarda bir mucize gerçekleştirdiniz, Fransa’da da bir dejavu yapın...

Bu turnuvaya gelirken en büyük gücümüz orta alanımızdı, ama iyi oynarlarsa... Çünkü gruptan çıkarken gerçekten parmak ısırtan bir performans sergilediler. Ama turnuvada olmak yetmiyor, turnuvanın kalitesine ulaşmak lazım. Çünkü buraya gelen takımların hepsi başarılı olmuş ki buradalar. Hırvatlar’a karşı ilk yarıda görülen eksikliğimiz rakibe orta alanı teslim etmek oldu. Ozan’ın yüzde yüzü hariç pozisyonumuz yoktu. Rakibin de belki çok pozisyon bulduğunu söylemeyiz ama genelde oyun bizim sahamızda oynandı ve özellikle Slovenya ile oynadığımız hazırlık maçındaki gibi Caner’in olduğu sol kanattan geldiler. Bu bölgede bir zaaf olduğu kesin ve bizim yan top zaafımızdan yararlanmak istediler ama başarılıydık pozisyon vermedik.

Atiba olmayınca!

Zaten yedimiz golde biraz Modric gibi kaliteli bir ayağa rast gelmesi şanssızlığımızdı. İlk 45’te gördüğüm Oğuzhan orta alanda Beşiktaş’takinden uzak verimlilikte çünkü yanında Atiba yok. Dolayısıyla rakibin orta alandaki gücünü de görünce yetersizdik ve 3. bölgeye, gole gitmekte zorlandık...

Vites yükselmedi

İkinci yarı ilk yarının etkisiz ismi Oğuzhan çıktı, Volkan Şen girdi. Ancak bizim sorunumuz topu rakip kaleye taşımaktı. Bunu da en iyi yapabilcek isim Arda gününde olmayınca Hırvatlar oynadı, biz de oynamaya çalıştık! Fatih hoca radikal bir değişiklik yapıp Arda’’nın yerine Burak ile çift forveti denedi. Ardından Emre Mor hamlesi geldi. Ancak rakibin iki direkten dönen topu, iki boş kaleye atamadıkları pozisyonlar izledik. Aslında hoca vites yükseltmek istedi ama teori başka gerçek başka. Açıkcası bu futbol puanı hak etmedi ve skora sevinmek lazım.

A Milli Takımımız’ın Marsilya kampı organizasyon açısından gerçekten iyi düşünülmüş. Üzüm bağları ve ormanlık bir vadide denize bakan bir yamaçta güzel bir ortamda millilerimiz. Bizler için kurulmuş medya çadırında da A’dan Z’ye her şey düşünülmüş gerçekten.

Gelelim takımın durumuna; son iki hazırlık maçında 45’er dakika oynayıp futbol kamuoyunun en çok konuşulan ismi Emre Mor’dan bahsedelim. Çünkü diğer oyuncularımızı hepimiz çok yakından biliyoruz ama genç Emre bir anda gündemi doldurdu. Bundan 2 ay önce küçük bir kutu haber olan bir oyuncu bugün
A Milli Takımımız’ın 23 kişilik kadrosunda yer aldı ve Dortmund ile 5 yıllık mukavele için aynı gün Almanya’ya gidip geldi.

Aklıma Sercan geldi

Aslında Emre Mor’u izlerken iki farklı düşünce kafamda oluştu. Önce Abdullah Avcı zamanıda milli takıma gelen Sercan Sararer geldi. Avusturya ve Almanya kamplarındaki hazırlık maçlarındaki formuyla 3 büyükleri peşini düşürmüş sonra da bir saman alevi gib sönmüştü. Tabii ki Emre daha farklı bir oyuncu bir kere çok genç ve çokta farklı özelliklere sahip. Herkes Messi gibi yakıştırmalar yapıyor ama bana Ribery’yi hatırlatıyor. Fransız oyuncu Galatasaray’a geldiğinde ilk izlediğimdeki hislerim Emre Mor ile aynı gibi. Şimdi kimse o kadar da abartma diyebilir. Ancak 3 büyüklerini transfer için sıraya girdiği bir ortamda elin oğlu çoktan iş bitirmiş. Yani demem o ki Dortmund bizim iki milli maçta 45’er dakika izleyip almadı Emre Mor’u takımına. Mutlaka uzun süredir izliyorlardı ve ellerini çabuk tutup 5 yıllık imzayı attırdılar.

İçimiz zaten rahat

Biz de iyi bir iş yaptık ve bu genç ismi yabancı bir ülkeye kaptırmadık. Fransa’da çok önemli yıldızlarımız vitrine çıkacak ama Fatih Terim sürpriz isimleri kadroya alıp şans veren gözü kara bir teknik direktör olarak, belki de hepimizi şaşırtabilir Hırvatistan maçında. Tabii ki böyle bir genç ismi kazanmak isterken çok dikkatli olmak lazım. Bu konuda Terim’in donanımlı ekibi mental olarak bu açığı kapatabilecek güçte. O nedenle içimiz rahat diyelim ve pazar günkü maç öncesi buluşmak üzere hoşçakalın diyelim.