Bu maç öncesi tam 10 eksik olduğunu düşünürsek, Şenol hoca en doğru kadroyu sahaya sürdü Mersin’de. Solda Nwakaeme’nin yokluğunda Draguş’u tercih etmesi, ‘sana güveniyorum’ mesajıydı. Topa hakim fakat coşkusu düşük şekilde başladı Bordo-Mavililer maça. 14. dakikada ise Hatayspor ilk şutunda golü buldu. Pozisyonda ne asisti yapan Aboubakar’a ne de şutu çeken Görkem’e en ufak bir şarj vardı! Sadece izlediler. 25. dakikadan sonra biraz kıpırdandı Trabzonspor, 40. dakikada ise en net fırsatı yakaladı. Bardhi, Lundstram’ın pasında kalede kalecinin olmadığı pozisyonda topu Kilama’ya nişanladı ve devre arasına Trabzonspor 1-0 geride girdi.

Oyun yine problemli

İkinci yarıda orta sahada hiçbir şey yapmayan Okay çıktı, Cham girdi. Banza’nın golüyle de eşitlik geldi. Artık maç yeniden başlamıştı. Draguş çok uğraştı, sağ tarafta Visca tutuktu. Banza ise en önde istediği topları almakta zorlandı. Kulübede zaten az hamlesi bulunan Şenol Güneş, 73’te Orsic’i de sahaya attı. Fakat pek bir şey değişmedi. Açıkçası Trabzonspor kazanmak için son bölümlerde pek bir şey göstermedi. Hatta Uğurcan’ın kurtarışları olmasa Hatayspor kazanabilirdi. Evet bu takımın oyuncu eksiği var ancak oyun eksiği de var. Milli ara bazı şeyleri toparlamak için yeter mi, göreceğiz

Trabzonspor’da daha maçın başında bazı şeylerin değişir gibi olduğunu gördük. Önde oynayan, presle atak sürekliliği yaratmaya çalışan Bordo-Mavili takım, belli ki ‘ilk 20 dakika hızlı başlıyoruz’ diyerek hazırlanmıştı maça. Bu bölümde Visca’nın golü de ekstra özgüven getiren faktördü. Fakat geri dönüşlerdeki fiziksel zaafiyet, rakibi karşılamadaki sorunlar da yine dikkat çekiciydi. Nitekim skor üstünlüğü çok sürmeden, 24’te Konyaspor durumu 1-1’e getirdi. Devreye girmeden Banza’nın penaltıdan attığı gol, ikinci yarıya yine moralli başlamak adına kıymetliydi.

Stresli kapanış

Günün iyilerinden Ozan Tufan’ın sakatlanıp çıkması sonrası Cham’ı oyuna alan Şenol Güneş, ikinci devrede orta sahanın daha da kırılabileceğini hesaplayarak BardhiLundstram değişikliği yaptı. Banza’nın 54. dakikada attığı goldeki takipçiliği ve dar alanda yaptığı şık vuruş muazzamdı. Konyaspor, üst üste değişikliklerle direnç kazanmaya çalışırken, Nwakaeme’nin kaçırdığı yüzde yüzlük pozisyon ve devamında Denswil’in sorumsuzca hareketi sonrası yaptırdığı penaltı tribündekilere ‘eyvah’ dedirtmişti ki, Umut Nayir beyaz noktadan topu direğe nişanladı. 89’da ise Keyta’nın skoru 3-2’ye getiren golü, uzatmaları Bordo-Mavililer için stresli geçirdi. Nihayetinde Trabzonspor’un çok ihtiyacı olan o galibiyet geldi. Bazı sekanslarda da olumlu sinyaller ve pozitif değişim emareleri verildi. Fakat takım savunmasında, temaslı oyunda ve hatta saha içi uyumda hala önemli aksaklıklar var.

Organize bir atağı geçtim isabetli tek şutu dahi olmayan Trabzonspor’un ilk yarıda rakip ceza sahasında topla buluşması sadece 6 ve gol beklentisi ise 0.09’du. Mendy’nin stoperde başlaması, takımın üretkensizliği derken sanki kulübede Abdullah Avcı’yı görür gibiydik! Nadir de olsa ön alanda basmaya çalışan, fakat kalesindeki tek net pozisyonu da baskıyı doğru yapamadığı için hızlı hücumdan veren Trabzonspor adına şans anı 17. dakikaydı. Okereke’nin net pozisyondaki vuruşu direkten döndü.

Gol VAR’a takıldı

İkinci devreye Şenol Güneş’in hamleleriyle başladı Trabzonspor. Okay yerine Lundstram merkeze, Draguş da forvet arkasına geçti. Ancak ilk 10 dakika takım reaksiyon göstermedi. 59. dakikada ise Nwakaeme’nin servisinde Draguş’un kaleciden dönen şutunu Banza tamamladı. Hakem, pozisyonun 80 metre gerisine gidip VAR aracılığıyla golü iptal etti. Faul var veya yok. Sorun o değil. Sorun, pozisyonu 5 metreden görüp ‘devam’ diyen hakemin, üzerinden bir sürü aksiyon geçmesine rağmen bu golü iptal etmesi!

Vasat bir oyun

Zaten geçen sezondan beri kırılganlığın ve kolay pes etmenin kitabını yazan Trabzonspor, golü sayılmadıktan sonra iyice vasatlaştı. Şenol Güneş’in tüm hücum hamlelerine rağmen hasta yine reaksiyon vermedi ve Bordo Mavililer tatsız beraberliklerine bir yenisini ekledi!

Trabzonspor’un ilk yarı performansı için ‘facia’ bile demek az kalır! Birbirinin kopyası kendi sol tarafından üst üste pozisyonlar verdi takım. Denswil çıkıp basmaya gittiği her topta arkada telafisi olmayan boşluklar bıraktı. Kalecin maçın daha başında penaltı kurtarıyor ama 2 dakika sonra golü yiyorsun. Daha da entresan tarafı; sanki daha fazlasını yemek için uğraşıyorsun. Tamam arkadaki görüntü berbat ama önde de hiçbir şey yok. Biraz Cihan hareketli, Bardhi’nin direkten dönen topu o kadar... Orta saha zaten temposuzluktan dökülüyor. Orsic, Draguş gibi ayağına baktığın oyuncular da hayalet gibi sahada geziyor. Açıkçası tüm bunlara bakınca, böyle bir ilk 45’i sadece bir gol yiyerek kapatmak Trabzonspor’un en büyük şansıydı.

Nwakaeme böyle istedi

İkinci yarıda Trabzonspor gol için risk aldı ve arkayı boşalttı. Kayserispor da rahat rahat ikiyi attı. Bazı sekanslarda tüm yük o kadar Mendy’ye bindi ki; geride kademeye de o girdi, topu da oyuna o soktu, rakip ceza sahasının çevresinde pas dağıtımını yapan da oydu. Ozan Tufan ise ortada yoktu! 2-0’dan sonra maç artık koptu derken Nwakaeme devreye girdi. Saha içi liderliğini tek başına üstlendi, herkesin ayağının titrediği anlarda ince işler yaptı. 89’da Umut Bozok geri dönüşün ateşini yaktı, uzatmalarda Nwakaeme’nin asistinde günün kötüsü Denswil golü attı. 2-0’dan maçı çevirmek elbette kıymetli ancak Trabzonspor’da takımın ve oyunun değişmesi için çok ciddi dokunuşlar gerekli.

İlk yarıdaki oyunu anlatmak için Trabzonspor’un gol beklentisine (0.14) bakmak yeter! Ne bir organizasyon, ne bir iştah görebildik bu bölümde. Gol yedikten sonra dahi reaksiyon göstermeyen, topa sahip olamayan, rakibini de kesinlikle ısırmayan Bordo-Mavililer ikinci devreye çok başka başladı. Elbette Enis Destan’ın kornerden gelen topta attığı golün etkisi bunda büyüktü. 1-1’i bulunca momentumu da yakalayan Trabzonspor, rakip kaleye çok daha bilinçli ve ısrarlı gitmeyi başardı. Özellikle Pedro-Cihan ikilisinin atletizm noktasında sağladığı katkıyı es geçmemek gerek. İki dinamik isim enerjiyi yükseltti fakat özellikle 65-70’e kadar oynanan doğru oyun 2. golü getirmeyince fiziksel dalgalanmalar baş gösterdi.

Risk pahalıya patladı

Maçın ikinci devresinde biraz sertlik biraz atletizm, çoğu defoyu kapatmaya yetmişti Trabzonspor’da. Ancak uzatma bölümünde atmaktan ziyade yememeyi önceleyen bir görüntü vardı takımda. Trezeguet’nin direkten dönen frikiği dışında çok ciddi bir tehlike yaratamadı Bordo-Mavililer. Penaltılara işi bırakmak riskti. Ve bu risk pahalıya patladı. Trabzonspor, tarihinin en pahalı kadrolarından biriyle Avrupa’ya kalamadı, üstelik de St. Gallen gibi sıradan bir rakibe karşı!

16 futbolcusu gitmiş, sadece 4 transfer yapmış bir Sivasspor vardı dün. Trabzonspor böyle bir rakibe karşı ne üstünlük kurabildi ne de kazanmayı haketti. 10 tane yeni oyuncu gelmiş bir takım, geçen sezonun dahi nasıl gerisinde olabilir anlamak mümkün değil. İlk yarıya bakıyorsun, tek isabetli şutu var Bordo-Mavililer’in; o da Bardhi’nin frikiği. İkinci devrede Trabzonspor reaksiyon gösterir diyorsun, isimler değişiyor, formasyon değişiyor ama temposuz, ruhsuz oyun değişmiyor! Evet sezonun başı, doğru organizasyonu kurmak zaman alıyor. Fakat mücadele etmek, istemek, sahadaki gidişata isyan göstermek için zaman gerekmiyor. Trabzonspor ne yazık ki çok uzun bir süredir vasatı, normali olarak benimsemiş bir takım imajı çiziyor.

Normal sonuç Dönelim maça...

İkinci yarıda Sivas’ın da Trabzonspor’un da direkten dönen topları, cılız diyebileceğimiz pozisyonları vardı. Fakat illa biri kazanacaksa, 3 puana biraz daha yakın olan ev sahibi taraftı. Adil olan ise birer puandı, öyle de oldu. Abdullah hoca güzel günler için ‘biraz sabır’ diyor fakat sabır istemek için bile ufak da olsa sahada umut verecek bir şeyler göstermek gerekiyor.

Ruzomberok maçlarına göre keskin bir değişim yaptı Abdullah Avcı ilk 11’de. Trezeguet’nin yerine Cihan sol kayarken, merkezde 3 net isimle başladı; Mendy, Lundstram ve Ozan. Kağıt üstünde bu üçlü çok baskın gözüküyordu fakat uygulamada pek öyle olmadı. Ozan’ın ayağına gelen her topu geriye vermesi, Mendy’nin temassız oyunu derken Bordo-Mavililer ilk 45’te rakibini tempo bakımından zorlayamadı. Visca takımın en iyi ismi olarak gözükse de, onun yarattığı bir kaç fırsat sonuçlandırılamadı. Rapid Wien’in ceza sahası dışından yaptığı denemelerde ise Uğurcan Çakır başarılıydı.

Hiç domine edemedi

İkinci yarıda aynı şablondan üretkenlik çıkmayınca, 60’ta Nwakaeme ve Trezeguet hamleleri geldi. Fakat bir türlü oyunu domine edemeyen ve set hücumuna geçemeyen Trabzonspor için olabilecek en kötü senaryo yaşandı. Korner sonrası savunma dengesi bozulmuşken, Rapid Wien golü attı. Devamında konsantrasyonun kaybedilmesiyle rakip 2 önemli fırsat daha yakaladı. Trezeguet ile 3 önemli pozisyona giren fakat bir türlü golü atamayan Trabzonspor, ahlar vahlar eşliğinde maçı bitirdi. Özellikle son 15 dakikalık bölümde 1-0 geride olan ve keni taraftarı önünde oynayan Bordo-Mavililer’in çok daha baskın, iştahlı ve tehditkar bir görüntüde olması gerekirdi.

Trabzonspor başlangıç senaryosunda, Slovakya’daki maça göre çok daha hareketli, atak ve dominant gözüktü. Önemli fırsatlar da yakaladı. Ancak final noktasında bazen yanlış tercihler bazen de acele kararlar, golün önündeki engeldi. Ruzomberok ise rakibi atamadıkça cesaretlendi, neredeyse her kenar ortada tehlike yarattılar. Hatta 35. dakikada Uğurcan Çakır yine karşı karşıya pozisyonu çıkardı. Mendy’nin stopere geçişi ne oyun kurulumunda ne de rakibi savunmakta pek bir şey değiştirmiyor. Denswil de şaşırtmadan aksamaya devam ediyor! Trezeguet ise ön tarafta sanki A takıma yeni çıkmış tecrübesiz bir genç oyuncu gibi davranıyor!

Kaptan yine devrede

İkinci devrede Trabzonspor yine pozisyonlar bulmasına rağmen bu maçın hikayesini Uğurcan Çakır’dan bağımsız yorumlamak pek mümkün değil. Slovakya’da galibiyetin 1 numaralı mimarı olan kaptan, dün de önemli kurtarışlar yaptı. Draguş’un şık golü hem takımı hem tribünleri rahatlatırken, genç Cihan’a ayrı bir parantez açmak gerekiyor. 61 numarasıyla adeta parlıyor. 2-0’ın rövanşında yine galip gelerek tur atlamak elbette değerli fakat bu oyun mutlaka gelişmeli. Abdullah hoca, böylesine kalite farkı olan bir takıma karşı dahi bazı noktalardaki yetersizliği sadece oyuncu eksikliği üzerinden değerlendirmemeli.