Kimi zaman stres için "Yaratıcılığa yardımcıdır" denir. Ya da buna benzer bir şey! Son maçın ardından eleştiriyi de aşan bir taarruza maruz kalan yüksek stres altındaki Fenerbahçe ve Jorge Jesus, bu maçta acaba neler yapacaktı? İlk gole kadar, üstelik golcüsü Enner Valencia’yı kaybeden Fenerbahçe, neredeyse sahada ancak rakibi kadar göründü. Ne var ki, rakibi de sahada görünmemeye ant içmiş gibi olunca Diego Rossi, gol atmanın çok da marifet gerektirmediği yurdumuzda yürüye yürüye gol atınca, kapı aralandı ve ardı geldi. Başka ne oldu derseniz, "İrfan Can sahne aldı" derim. Ne gereği varsa kaldırdı tabanı ve kendini attırdı. Peki değişen ne oldu? Hiçbir şey. İkinci devre 0–3 başlayınca Sivas oyunu hatırlamaya başladı. Ancak bu kez diğer İrfan Can ancak Eğribayat olanı çıktı sahneye. Birkaç kritik hamle, bir iki kurtarışla takımını ayakta tuttu. Sivas uzun süre denediyse de güzel oyun futbol, sürprizini başka yere saklıyormuş! Ve bu oyun denemeyi sürdüreni ödüllendiriyor ama enteresan olanı, ayağına top ilk değeni de ödüllendiriyor olması! Ödül bu maçta Jordy Caicedo’ya vurdu ve girer girmez kendisinin bile inanmakta zorlanacağı bir vuruşla golü yaptı.

Enteresan oyun

Ama Sivas için olan biten bundan ibaret kaldı. Öte tarafta, bir önceki maçta skoru tutamamakla suçlanan Fenerbahçe, ikinci devre pozisyona girme tasası yaşamadığı gibi pozisyon verse bile maçı kazanmayı bildi. Lakin bu yeter mi, bence yetmez. Galatasaray gerek oyun gerek moral gerek üstünlük açısından önde görünüyor. Denklemi bozacak olan ise son Beşiktaş maçı. Futbol bu, sonuç şimdiden kestirilemez elbette. Yine de bu bir oyun ve bu tarz Fenerbahçe’nin ligi şampiyon bitirmesine yeter gibi görünmüyor. Ancak az önce belirttiğim gibi futbol "enteresan bir oyun". Ne olacağını buradan öngörmek hayli zor.

‘Kazanma’ ile ‘sürdürülebilir kazanç’ arasındaki farka kafa yormayanların ülkesinde ‘gelişim’in ön koşulunun ‘birikim’ olduğunu kim kendine dert eder ki? Tam da bu nedenle ülke futbolundaki felaketlerin en büyüğü ‘ikincilik’tir. Gerçi birinci/şampiyon da bir önceki sezonu tarumar eder ama ikinci olanda taş taş üzerinde bırakılmaz! Yerle bir edilir... Fenerbahçe’nin epeydir durumu bu ve hatta ilerliyor. ‘Kazanmak’ için biriktirmek yerine başarıyı ısrarla ‘parıltılı belirsizlik’te arıyor ve bu durumu satın alıyor. Jorge Jesus da bunlardan biri. Adı da büyük, birikimi de lakin bu ülkede ‘birinci’ değilsen ‘hiç’sin!

Çok gol yediler

Malum, Fenerbahçe oyunu Dünya Kupası arasının ardından gözle görülür biçimde akamete uğradı. Örneğin, kendi sahasında tahminlerin üzerinde gol yediler. Hem de stoper ve bek mevkiine ‘takviye’ yapmış oldukları halde. Bunun birkaç nedeni olabilir! Takımla antrenman sayısı az olan oyuncuların uyum etkisi, takım savunmasına olumsuz etki eden ancak becerili oldukları için ‘mutlaka oynasın’ baskısı, ‘Fenerbahçe iç sahada hep baskılı oynar’ dayatmasına boyun eğmek gibi faktörler teknik ekibin planlamasını etkiledi diye düşünüyorum. Bu da oyun düzeninde karmaşaya yol açıp, akışkanlığı bozmuş görünüyor. Elbette diğer takımların sezonun belirli periyotlarında toparlanmış olduklarını da ihmal etmemek gerek...

Buranın diline uydu

Nihayetinde Fenerbahçe’nin aldığı sonuçlar en azından bu belirlemeleri yanlışlamıyor. Hâl böyle olunca da lider kulüple dilsel münakaşa bir ülke geleneği olarak hemen su yüzüne vurdu. Bu gerilimden buralı ya da yabancı, herkes nasipleniyor! Son olarak Jesus, sonunda nedamet getirse de tribünlerine parmak sallamaya kadar vardırdı işi. Oysa başta Altay ile Arao olmak üzere bazı futbolcular protesto edilirken süreç daha doğru yönetilir ve tribün öfkesi olumlu yöne kanalize edilebilirdi. Bu başarılamayınca Jesus’un da buranın hakim diline kendini uymuş olmasına ben şaşırmadım.

Artılardan birikim oluşturulmalı

Sezon başındaki ‘babacan, bilge futbol adam’ından o tanıdık ‘mağdur ve şikayetçi’ye evrildi o da. Ola ki, Galatasaray, Beşiktaş engelini aşarsa Fenerbahçe’yi hem teknik hem yönetici ekip açısından daha zor zamanlar bekliyor gibi görünüyor. Ve doğru bulmamama rağmen, yine bir yol ayrımına doğru son hızla gideceklerini tahmin ediyorum. Bence işin doğrusu, dört başı mamur bir özeleştiri ile bu sezonun artılarından birikim oluşturmaya gayret etmektir. Bu, şampiyon olunsa dahi bir zorunluluktur. Ve bu sadece Fenerbahçe için değil tüm takımlar için elzemdir...

İzlediğimiz ilk yarıya 'Vasat altı ligin vasat altı maçı’ desem kızacak o kadar çok insan var k! Öfkelenip, burun kıvıran sayısının çokluğu ne yazık ki gerçeği değiştirmez. Öyle şeyler oluyor ki, şaşırmak ile 'Yükselmek' arasında gidip geliyor insan. Örneğin, Beşiktaş’ın 'Büyük golcüsü' karşı karşıya iki basit pozisyonu gol yapamıyor ama 'Top taca çıktı mı çıkmadı mı?' konusunda hakeme itiraz konusunda memleket vasatından özel örnekler veriyor! Ve bu garip durumu haklı bulan o kadar çok insan var ki! Ve yine çok az insan 2015 yılından bu yana ülkemizde oynayan 'Süper Lig stoperi' Tomislav Glumac’ın 'Bileşik hata' yapıp, Redmond’a gol attırmış olmasına şaşırıyor! Yine aynı oranda insan Aboubakar’ın ilk yarı 'Görünmezliği'ne dikkat etmiştir. Elbette bu sadece futbolcuyla değil takımın oynadığı oyunla doğrudan ilgili ama galibiyet sonrası buna da takılacak insan sayısı azdır!

Ortalama oyunla kazandı

İkinci devrede ilkinden farklı değil, 'Vasat altı ligin vasat altı maçı!' Maç başlarken iki takım arasında 36 puan fark vardı ama sahadaki oyun bunu doğrular nitelikte miydi, tartışılır. 'Golcü' yine karşı karşıya pozisyonda atamadı ama diğer golcü (Aboubakar) bir kez göründü ve yürüyerek attı. Bu tür goller yiyen takım ligde kalamaz ama atabileceklerini atamayıp bu tür goller atan takım golcülerine dünyanın parasını verir, orası kesin! 0-2’nin ardından oyuna bir de top tutucu Ghezzal girince Beşiktaş zaten rahat götürdüğü maçı tamamen kontrolünde götürmeye başladı. Sonunda da sürpriz beklenmeyen bu sıradan maçta Beşiktaş, ligin en dibindeki takımı kendi ortalama oyunuyla yenerek 'İlk üç'teki pozisyonunu korudu. Onlar için bundan sonrası, oyuncu ve teknik heyet için 'Kazanmak'/'Prim'/'Sözleşme' sarmalında devam edecek! Sorun, yönetimin neye, nasıl karar vereceği?

Fenerbahçe ilk 15 dakika topu elinde tutsa da tempoyu yükseltemediği için işi oyuncu becerisine terk etmiş görüntüdeydi. Bir iki çalım, marifetli bir ayak içi pas ya da şut! Beklenen buydu, çünkü o ritimdeki pasların Başakşehir’i yerinden oynatıp, şaşırtarak alan yaratması mümkün görünmüyordu. 30’lu dakikalara doğru top kullanımı Başakşehir’e geçti. Önce oyun yönünü sık sık değiştirerek Fenerbahçe’yi yerinden oynatıp huzursuz ettiler, ardından tehditkar pozisyonlara giriştiler. Golü her ne kadar rakip stoper hatasından bulmuş olsalar da girişimleri her defasında gol çağrıştırıyordu. Fenerbahçe ise en ciddi pozisyonunu rakibin kornerinde ceza alanı önüne üç oyuncu çıkararak buldu. Dönen topta İrfan Can fırladı, Rossi kaçırdı! Bir kez daha gördük ki, korneri 11 oyuncuyla altı pas üzerinde beklemeye gerek yok!

Tempo yapamadı...

Maçta ilk devrenin yarısında yüksek efor harcayan Başakşehir ikinci devre durağana dönünce Fenerbahçe yeniden topu aldı ama tempo yapamadığından verimlilik sorunu sürdü. Böyle sürüp gidiyordu maç. Kenardan gelenler çıkanları taklit edip, onlar ne yaptıysa benzerini yaptıkça Fenerbahçe’de telaşla panik iç içe geçti. Ancak sakin kalan Başakşehir yeniden adım adım ilerlemeye kalkışınca devrenin neredeyse tamamını kendi sol kanadından oynayan Fenerbahçe, ilk golünü rakibin onardığını düşündüğü bu kanattan buldu. Yetmedi, aynı yerden ısrarla yüklenip galibiyeti buldu.

Galatasaray’ın gerisinde!

Bu maçı da kazanmasına kazandı Fenerbahçe ancak genel olarak oyunları her maçını güle oynaya kazanan Galatasaray’ın gerisinde... Yine de futbol enteresan bir oyun. Kazanan gerilimi rakibine yüklüyor. Yine de Fenerbahçe bu oyun ve bu galibiyetle şimdilik kaydıyla sadece yarışa tutunmuş oldu.

‘’İlk devre hiçbir şey olmadı’’ diyen birine karşı çıkılamaz sanırım. Benim açımdan ise ‘’Ne yazacağım acaba?’’ durumu ağır bastı… Bunun adı ne ‘’sabır oyunu’’ ne de ‘’temkini elden bırakmamak’’! Bunun adı olsa olsa, fiziksel düşüklük nedeniyle gücü ikinci devreye saklamak olur. Öyle bir oyun ki, ülkenin çok sevdiği iki davranışı dahi gösteremedi takımlar; şut da yoktu orta da! Eskilerin deyimiyle ‘’orta saha mücadelesi şeklinde geçen bir maç’’! Buradaki ‘’mücadele’’ ifadesini de yanlış anlaşılmasın, ‘’Maçın yoksa futbolun hatrı var’’ nedeniyle kullanıyorum. Onca harcama, onca transfer derken ortaya çıkan tablo bu. Yani ‘’oyunsuzluk’’… Peki antrenman nerede? Plan nerede? Koca devre boyu benim hücum diye adlandırabileceğim tek iş 40. dakikada sonuçlandırılamayan Ghezzal/Maxim ikili oyunuydu, o kadar.

Doğaçlama…

Tahmin ettiğim gibi ikinci devre hareketli başladı. Haliyle hareket olunca vara yoğa itiraz da arttı ve ülkenin en hoşuna giden atmosfer oluştu; her kararında hakeme itiraz. Penaltı aramalar, ‘’kornerdi, değildi’’ münakaşaları… Şenol Güneş 68’de ‘’görünmezler’’ arasındaki marifetine pek güvendiği Ghezzal’ı kenara alıp hakkında hayırlı düşünmediği haberlerini okuduğumuz N’koudou’yu sahaya gönderdi. Yani marifetle doğaçlama yer değiştirmiş oldu! Ancak maçın ‘’futbol böyle oynanır’’ dedirten en ciddi pozisyonu da bu aralarda Lazar Markoviç’ten geldi ve oynadığı her maç takımın en iyisi olan Mert Günok golü önledi. Bir benzeri 80’de yine Markoviç’le başladı ve bu kez OmarColley engeline takıldı. Son 10 -15 dakikayı iki kalecinin kurtarışlarını izleyerek geçirdik ve maç bitti.Her açıdan – sıkıcılık, izleme yorgunluğu, beceri (kaleciler) ve beceriksizlik vd. – denk bir mücadeleydi. Ben birinciliği, bu kadar harcamaya rağmen ‘’sıkıcılığa’’ verdim!

Beşiktaş’ta Trabzonspor mücadelesi öncesi Cenk Tosun sakat. Amir cezalı. Bu iki ismin yerine kimler görev yapmalı?

'İlk akla gelen Necip'

Amir’in bölgesi zor onarılır ve aklıma ilk gelen Necip Uysal ama bu ismi duyunca Beşiktaşlılar’ın tüyleri diken diken oluyor. Bu nedenle dörtlü savunmanın önüne Salih Uçan - Gedson Fernandes ikilisi en akılcı duruyor. Böylece Maxim’e de orta sahada efektif bir rol verilebilir. Cenk’in bölgesinin onarımı da ya sadece Aboubakar ya da Jackson Muleka katkılı bir ikiliyle mümkün sanki. Ama tekli ya da ikili olması büyük sorun olmaz. Çünkü ikinci devre çözümleriyle bilinen Beşiktaş bu maçta da çözümü oralarda bulacaktır ve elinde bu açıdan seçenekli oyuncuları var.

Beşiktaş’ın kalan haftalardaki realist hedefi ne olmalı?

En kolay yanıt üçüncülük’

Her koşulda şampiyonluk. Çünkü Beşiktaş, “Bitirdi” denilen sezonlarda şampiyonluklar kaybetmiş bir takımdır! Dolayısıyla futbolun türlü cilvelerini yaşayarak öğrenmiştir. Haliyle önündeki ikili de benzeri durumları pekala yaşayabilir. Ancak denilecek ki, “Bu gerçekçi değil!” Zaten, “imkansız görünen” için mücadele etmek değil midir “gerçekçilik!” Bu sorunun en kolay yanıtı, “Üçüncülük”tür ki bunu söylemeye gerek olduğu kanısında değilim...

Redmond’un sezon sonunda bitecek olan sözleşmesi uzatılmalı mı?

‘Redmond, makul olacaksa imzalanır

Bu konularda öncelik “para”nındır. Sezon sonuna doğru yükseliyor gibi görünen performanslara yapılan sözleşmelerin akıbeti bilinir! En yakını Ghezzal’dır. Ve bunlar say say bitmez. Redmond sözleşmesi de makul olacaksa imzalanır. Sonuçta vazgeçilmez bir oyuncudan bahsetmiyoruz.

Şenol Güneş, 5’te 5’le yoluna devam ediyor. Trabzonspor maçı öncesi Güneş’in oyun sisteminin en güçlü yönleri neler?

'Güneş'in tahmin gücü'

En önemli artısı rakipler! Örneğin Fenerbahçe maçı...Çünkü Beşiktaşlılar dahil çok insan olacakları tahmin bile edemezdi. İlk gole kadar görünmeyen takımın yarısı bir anda parladı. Elbette bunda Şenol Güneş’in “olabilecekleri tahmin gücü”nü de ihmal etmiyorum. Takımın enerjisini maçın hangi diliminde kullanacağını bildiği gibi bireysel oyuncu performanslarını yükseltiyor olması da teknik adamın hanesine yazılabilecek bir diğer artısı...

İlk golünü bulduğu penaltıya kadar Giresunspor tarafından sürekli geriye koşmak durumunda bırakıldı Beşiktaş. Giresun golü bulduktan sonra Beşiktaş şöyle bir silkindi ancak topu oynatmak yerine uzun süre isabetsiz orta ya da şut denemeye çalışınca oyununu akışkan hale getiremedi. Yine de ‘’öne çok koşan’’ rakibinin arkasına sarkıttığı Aboubakar ile devreyi önde kapatmayı bildi Beşiktaş. İlk 20 dakika oynamaya çalışan Giresun ise sonrasında sahneden çekildi. Gerisi Beşiktaş’a kalmış görünüyordu. Onlar da tribünlerinin beklentisini karşıladı. Öyle ki bunu, Rachid Ghezzal gibi bir görünmezin varlığıyla yaptılar! İki takımın kadrosu arasındaki farkı kapatabilecek yegane seçenek ‘’antrenman’’ken Giresun’un bu yönde çalıştığını gösteren emareler yoktu.

Üç takımı belli gibi

İkinci devre de ilki gibi Beşiktaş’ın aralıklarla örgütlediği hücumlarla geçti. Ligin ilk üç sıralaması değilse de, üç takımı belli gibi. Şenol Güneş sonrası Beşiktaş oyununu geliştiriyor görünmese de, skoru alma konusunda sıkıntı yaşamadan yükselişini sürdürüyor.

Rakibi Giresun’a gelecek olursak, deprem felaketine uğrayan Hatay ile Antep ligden çekilmek zorunda kalmasa bu oyunlarıyla ligde kalmaları hayli zor olacaktı.

Ve son bir not… Onca kamera yayında ve yayın kayıttayken hakemi aldatabilmek için sürekli sakatlanma taklidi yapmak nasıl bir yöntem? Ve dahası VAR gibi bir ‘’yardımcı’’ var iken bu aldatmacalar neden cezalandırılmaz?

Ülkenin davranış özeti gibi bir maç. Israrla, sürekli ve şiddetli biçimde hakeme itiraz. Çünkü... İki takım açısından da oyun planı ciddi sıkıntıda. Ev sahibi kendi sağ kanadını kapatamıyor, orta sahadaki gedik de sağ bek bölgesine binen yükü savamıyor. Sonuç, ilk devre yenen iki gol ve dahası az sayıda da olsa verilen pozisyonlar. Arkası da geliyor. Hücuma her çıktıklarında haniyse 2–7–1 gibi diziliyorlar sahaya ve kale ile en yakın ikili arası evlere şenlik. Böyle bir durumu sıradan bir Avrupa takımı yakalasa gözünüzün yaşına bakmaz. Başakşehir kapanırken daha derli toplu görünse de açılırken Galatasaray’ın bu zaafını kullanmakta zorlanıyor. Bunda da sorun 'kenar'da gibi görünüyor! Yüksek stres, daimi itiraz... Hem de vara yoğa! Oysa sıradan pozisyonlara itiraz etmek yerine sakin kalınsa ve Galatasaray’ın zaafları gözlense... Ve sonuç; Emre Belözoğlu yine oyun dışı! Kime yarıyor ki bu?..

İzin vermedi

İkinci devresinde iki golden gayrı pek bir şey olmadı. Dahası kendi alanına doğru kapanan Başakşehir buna izin vermedi. Peki bu duruma 'kenar yönetim stresi'nden uzaklaşma yol açmış olabilir mi? Sona doğru Galatasaray planlı görünmese de yüklendikçe Başakşehir alan buldu ancak topu verimli kullanamadı. Yani alan/zaman paradigmasının 'zaman'ı eksik kaldı. Haliyle skor 2-3’de 'dondu'! Sakin kalıp, bulduğunu gole çeviren Başakşehir maçı kazanıp turu geçti. İki takım açısından da gözle görülür oyun sorunları varsa da 'Kazanan haklıdır'cıların ülkesinde bu sorunları görenimiz kaç kişidir varın siz düşünün!..