Arkasında bir büyük takım lobisi yoktu, sıradan bir isimdi ama Denizlispor'da başlayan başarı öyküsüyle futbolumuza damgasını vurdu. Trabzonspor ve milli takım deneyimleriyle de yükselişini sürdürdü ve aranılan istenen bir aktör oldu her zaman.

Beğenirsiniz beğenmezsiniz ama her gittiği takıma bir Ersun Yanal ekolü monte etti ve izlediğimiz zaman "Bu Yanal'ın ekibi" dedik. Göze hoş gelen, iyi hücum yapan, gözü kara takımlar oluşturdu. Zaman zaman sezon bütünülüğü açısından inişli çıkışlı takımlar oldu Ersun Yanal'ın ekipleri. Hatta en çok eleştiriyi de bu noktadan aldı. Genelde "İyi başlar ama sonunu getiremez" dendi Yanal'ın takımları için. Geriye dönüp baktığımızda bu eleştiriler pek de haksız sayılmaz. Ancak şu bir gerçek ki bazı kesimler alaylı bir gülümsemeyle karşılasa da, futbola bilgisayarı sokan isimdir Türkiye'de Ersun Yanal.

Gelelim Fenerbahçe olayına... Bu satırları yazarken veya bu yazı gazetemizde çıktığında bir ihtimal Fenerbahçe teknik direktörlüğü açıklanmış olabilir. Benim asıl üzüntüm, Fenerbahçe yönetiminin böyle kıymetli bir teknik adama yapığı muamele. Başkan Aziz yıldırım biliyor ki hoca Fenerbahçe'ye gelmek için can atıyor ve kulağı telefonla gelecek bir çağrıda. Çünkü kendine güveniyor ve bu bilgi birikimiyle bu enerjisiyle ve büyük takım çalıştırma özlemiyle ve arkasına alacağı büyük taraftar gücüyle Fenerbahçe'yi büyük hedeflere uçurmanın sabırsızlığı içinde. İşte benim de takıldığım nokta bu ve bunu benim gibi Fenerbahçe yönetimi de çok iyi biliyor. Bence Yanal'a bu muamele yapılmamalı, yapılmamalıydı.

Bir anlamda hocanın zaafından yararlanmaktır bu "Sen nasıl olsa ceptesin, biz biraz daha yabancı isimler üzeride dolaşalım, olmazsa anlaşırız" muamelesidir yaşanan. Bu gerçek, Fenerbahçe için de, Ersun Yanal için de daha işin başında doğru bir duruş değil. Sen daha sezon başında hocana bu muaemeyi yaparsan işin sonu pek güzel bitmez. Örnek mi! Samet Aybaba... Beşiktaş bir sürü adayı dolaştı ve en sonunda "nasıl olsa gelmek için can atıyor" diye bildiği Samet Aybaba ile anlaştı. Ne oldu sezon sonu? Çok önemli başarılı işler yapmasına rağmen çok kolay harcadılar Aybaba'yı.

Sözün özü; Benim bildiğim Ersun Yanal her ne olursa kulübün ismi ne olursa olsun kendini ezdirmez ve ezdirmemeli. Fenerbahçe'nin başına gelecekse ya da gelmişse böyle gelmemeli...

Bence güvendiği dağlara karlar yağdı. Özellikle tecrübeli isimlerini takıma katkısı minimum düzeyde oldu. Bir de resmi maçların başlangıcında yarattığı gereksiz Selçuk polemiği yıpranmayı hızlandıran faktörlerdi. Ben her zaman iddia ettim Abdullah Avcı iyi ve donanımlı bir teknik adam ama radikal olamadı ve bu yüzden de bu noktaya gelindi. Asıl işi olan A Milli Takım’dan ziyade uzun vadeli planla uğraşmayı denedi. Oysa burasının Türkiye olduğu gerçeğini unuttu. Çünkü ne yaparsanız yapın üst düzeyde lokomotif bir başarı yakalayamazsanız işiniz zordur. Abdullah Avcı Bence bunu göremedi ya da görmek istemedi.

Bu saatten sonra ciddi bir kredi sorunu yaşayacak bu görevi sürdürmede. Bu krediyi federasyondan alsa bile kamuoyunda çok çok azaldığı kesin. Benim tanıdığım bildiğim Avcı küçük hesaplar yapmaz, tazminatını almak için onlar beni göndersin demez. Çünkü kişilikli ve prestijini para için harcayacak bir adam değildir. En iyisi “Olmadı” deyip inadı bırakıp, bu hedefe daha güçlü bir şekilde dönmenin planlarını yaparak ayrılması daha iyi olur diye düşünüyorum.

Gerçekten Letonya maçındaki futbola razı oldum dün geceyi gördükten sonra. Tamam kolay goller yiyoruz, bu bizim tedavi edemediğimiz hastalığımız. Hücumda durum ne derseniz hiçte iç acıçı değil manzara... Tarihimizde ilk defa oynamış Slovenya ile ve rakibimiz gayet ciddi. Bizim cephede bitireyim de tatile çıkalım havası hakim. Slovenya belki hakemin de müsamahasından yararlanarak sert ama kazanmak için oynadı. Rakibin adeta resmi maç, puan maçı havasındaki mücadelesinden ders çıkarmak gerek.

Benim gördüğüm Abdullah Avcı’ın bel bağladığı gurbetçilerden hayır yok. Bence Avcı yeni ve etkili gurbetçi tercihleri yapmalı. Yani ‘bu oyuncuları oynatacağım’ diye yerli bir çok ismi kadroya çağırmadı teknik patronumuz. Gökhan Töre, Mevlut ne iş yapar, niye ısrarla milli takıma çağrılır anlayabilmiş değilim. Abdullah Avcı’ın artık futbolcu havuzu saplantısından vazgeçmesi gerekli.
Eğer takımın en önemli gol pozisyonlarını stoperimiz Ömer Toprak ile yakalaması gecenin özetidir.

Benim gördüğüm, daha doğrusu göremediğim bizim futbol anlayışımız. Kanatlar kullanılmıyor, orta sahada kısa ve çabuk pas ile hücuma geçiş yok, uzun topla havadan mı oynuyoruz, hayır! Kısaca, Avcı eğer göreve devam etmeyi düşünüyorsa bu kafa ile işi zor hem de çok zor...

Teknik direktörümüz Abdullah Avcı aslında grup maçlarına başlarken bu anlayışla bir kadro tercih etseydi belki de şu anki puan durumumuza kimse tepki göstermezdi. Hepimiz birçok genç ve yetenekli oyuncu bulunduran bu kadroya daha hoşgörülü olurdu. Bu kadronun içinde Selçuk İnan gibi Arda Turan gibi Mehmet Topuz gibi genç ağabeyler olacak ve onların organizasyonlarıyla güzel işler çıkabilir. Açıkçası Avcı boşu boşuna zaman kaybetti. Letonya önünde zorlanmadık ama rakip kalemize 3 kere geldi, ağlarımızda 3 gol gördük. Bu kronikleşmiş zaafımızı gidermezsek işimiz zor.

Dün gece rakibe değil, elimizdeki kadronun kalibresine baktığımızda gördüm. 2002 ve 2008 kadroları gözümün önüne geldi ve karşılaştırma yaptım. Benim kişisel fikrim bu kadronun o kadrolara göre çok önemli artıları var, eksik olan ne derseniz 2002 ve 2008 kadrolarında ruh vardı, savaşıyorlardı. Asla pes etmediler başarı da ondan geldi. Sözü fazla uzatmayayım bu kadronun sorunu olmaz, yeter ki gerekli ruh enjekte edilsin.
Başarı için saydığım faktörler önemli ancak dünyada zirveye çıkan ekiplerin ortak ozelliği iki yönlü oynamaları. Maalesef biz bu dengeyi hala kuramadık. Endişeliyim çünkü dün gece yediğimiz goller beni bu kötü düşüncelere yöneltti.

Dün gece maça erken bir golle başladı Konyaspor. Murat Akın’ın serbest vuruşunda kaleci Volkan’dan dönen topu Recep ağlara göndermekte zorlanmadı. Tabii ki, böyle bir final maçında erken golle öne geçmek Konyaspor’u oldukça rahatlattı. Şu bir gerçek ki, ilk yarıda Kahe’nin pozisyonu hariç Manisaspor çok etkisizdi. Konyaspor da çok pozisyon zengini değildi ama daha etkiliydi ve oyunun hakimiydi.

İkinci yarı yine bir Konyaspor golüyle başladı. 2-0 öne geçen Konyaspor karşısında, Manisaspor teknik direktörü Reha Erginer acilen ofansif hamlelerini yaptı. Zaten başka da çaresi yoktu genç hocanın... Murat Gürbüzerol ve Murat Tosun’un oyuna girmesiyle üst üste mutlak pozisyonlar yakaladı Manisa. Özelikle Cem Sultan biraz motive olsa Konyaspor filelerini havalandırabilirdi. Bu arada dakikalar 56’yı gösterirken Manisaspor’un mutlak penaltısını Bülent Yıldırım ‘es’ geçti. Erdinç’in, ceza alanı içinde Murat Gürbüzerol’a yaptığı hareket penaltıydı. Kritik bir karardı. Çünkü o dakikada skorun 2-1’e gelmesi dengeleri değiştirebilirdi. Oyunun son 30 dakikası 2-0 yenik duruma düşen Manisaspor’un baskısı altında geçti.

Konyaspor haklı olarak 2 farklı skoru yakalamanın avantajını korumak için oyunu ağırlaştırıp maçı sonlandırmak ve mutlu sona ulaşmak istedi. Uğur Tütüneker’in öğrencileri bunu da 90 dakikanın sonunda başardılar ve Süper Lig’e çıkan 3. takım oldular.

Konyaspor’un bundan önceki Süper Lig’e cıkışı da Play-Off’tan olmuş ve yine bir Ege takımı Altay’ı finalde yenmişti. Hoşgeldin Süper Lig’e Konyaspor, tebrikler. Uğur Tütüneker ve öğrencilerini de ayrıca kutluyorum. Bu başarı Torku Konya camiasına hayırlı olsun.

Zaman zaman bu tür karşılaşmalara damga vuran isimler ortaya çıkar. Hiç unutmam; Konyaspor bir önceki Süper Lige çıkışında Olimpiyat Stadı’nda oynadığı final maçında Ramazan Kahya sahneye çıkmıştı. Eski Altaylı olan Ramazan, Altay karşısında Konya’yı Süper Lig’e taşımıştı. Konyaspor Teknik Direktörü Uğur Tütüneker’in ilginç bir özelliği var. Tecrübeli hocanın yakın geçmişte sezon başı aldığı iki ekip Orduspor ve Kasımpaşa’yı sezon bitmeden Metin Diyadin’e teslim etmiş ve iki takım da Diyadin’le Süper Lig’e çıkmıştı. Tütüneker bu hazzı, bu kez kendi tatmak istiyor sonradan göreve geldiği Konyaspor’un başında...

Manisa cephesinden bakarsak; oldukça güçlü isimlere sahipler. Aslında Manisa’nın ilk 2’den bu işi bitirmesi gerekirdi. Ancak öyle kötü bir sezon sonu yaşadılar ki, bir anlamda Erciyes ve Rizespor’a Süper Lig’i ikram ettiler. Ege ekibi açısından bugün yara sarma günü. Reha Erginer genç bir teknik adam; hedefleri var ve kariyer yapmak istiyor takımının başarısıyla. Genel olarak iki ekibin de önemli hücum silahları var. Az gol yiyen özelliklere sahip olmaları ve öncelikle savunmayı daha iyi becerebilmeleri sanki uzatmalara kalma ihtimalini yükseltiyor. Finalde sürpriz beklemiyorum. Çünkü iki takımın da şansını eşit görüyorum. Klasik olacak belki ama inşallah hakeden kazanır. Çünkü futbolda bazen kötü de oynasanız kazanabiliyorsunuz. O nedenle kazanan iyi oynayaraka kazanırsa daha mutlu oluruz bir futbolsever olarak...

Bir anlamda Play-Off şansını böyle yakaladı. Konya deplasmanında ikinci maç için avantaj yakaladılar ama 1-0’lık skoru rakip de elde edebilir. Çünkü kamuoyunda ilk maçlarda alınan sonuçlara bakılarak, “Finalin adı belli oldu” gibi bir hava estirildi. Bence Buca’nın Konyaspor karşısına skor 0-0’mış gibi çıkması lazım. Konyaspor ise Play-Off öncesi genelde Süper Lig’e en yakın takım olarak gösteriliyordu. Çünkü sezon bitimine doğru gösterdiği performansla iyi bir takım olarak dikkat çekmişti. Evdeki hesap çarşıya uymadı ama iki ayaklı Play-Off’ta, Konya’nın şansı sürüyor. Final bileti hâlâ ortada diyebilirim iki takım adına.

Tarzan finale yakın

Manisaspor şu anda 4 takım içinde finale en yakın olan ekip. Kadro olarak da tecrübe olarak da ev sahibi avanatajını kullanabilecek güçteler. İlk maçta Adana’da aldıkları 2-0’lık zafer büyük bir avantaj. Çünkü bu farkı kapatmak için risk alacak rakibi karşısında bol pozisyon bulacaklar. Adana Demir de tam tersi 4 takım arasında final şansı en az gözüken ekip. Ama futbolun en güzel tarafı sürprizleridir. Güney ekibi gününde olursa sürpriz yapabilcek bir kadroya sahip. Ancak ilk maçta aldıkları 2-0’lık yenilgi nedeniyle işleri oldukça zor. İlk yarıda gol yemeden öne geçmeleri dengeleri değiştirebilir. En azından bunu deneyeceklerdir.

Oyunun ilk 5 dakikasında Fenerbahçe kalesinde etkili gözüken Trabzonspor öyle bir gol yedi ki sezonun özetiydi. Musa Sow gol vuruşunu yaparken onu kovalayan Volkan Şen'di. Volkan Şen demişken oyundan çıkarken yaptığı tepkiler hiç de hoş değildi. Sanki bütün sezon harikalar yaratmış bir futbolcu edası ile "beni nasıl çıkartırsınız" tavrını Tolunay Kafkas sanırım bir kenara not etmiştir.

Karşılaşmanın genelinde orta alandaki etkinliği ister istemez Fenerbahçe'yi daha dominant yaptı. İyi pas yapan Sarı Lacivertiler, sağ kanattan Gökhan Gönül'ün de etkili hücumlarıyla Trabzonspor kalesinde tehlikeler yarattı. Ancak Trabzonspor'un kalesinde kaptan Tolga devleşti ve geçit vermedi.

İkinci yarıdada oyunda gel gitler izledik iki takım adına. Son 25 dakukeda risk alan Trabzonspor'un baskısı vardı. Skoru koruma duygusu ile savunmaya ağırlık veren Fenerbahçe karşısında Bordo Mavililer'in beraberlik golü arayışları vardı. Ancak bu baskının üretkenlik ve pozisyon zenginliği açısından Trabzonspor adına çok da iyi geçtiğini söyleyemeyiz.

Son 5 dakikadaki baskıyı Trabzonspor daha erken devreye sokmalıydı. Ancak şu bir gerçek ki sezon performanslarını karşılaştırırsak Fenerbahçe daha çok hak eden taraftı ve öyle de oldu. Avrupa kupası, Süper Lig ve kupada başarılı bir mücadele sergileyen Fenerbahçe için teselli oldu Ziraat Türkiye Kupası. Eğer günün başarılı ismi Trabzonspor kalecisi Tolga ise demek ki kupayı daha fazla hakeden kazanmış.