Kadıköy’de ilk yarı golsüz biter derken Fenerbahçe adeta şok gollerle soyunma odasına gitti. Maç öncesi böyle bir Eskişehirspor bekliyorduk açıkcası. Transfer rekortmeni bir ekip karşısında Skibbe’nin orta alanı çok adamla tutup bol pas ile Fener-bahçe’nin tempo yapmasını önleme planı 45 dakika tuttu.

Ancak 3 dakikalık uzatmayı hesaplamamıştı konuk ekip. Fenerbahçe gibi kadro olarak çok yetenekli ve kaliteli bir takım karşısında asla disiplinsizlik yapamazsınız. Orta alanda Lawal tribüne oynamaya başlayıp kritik top kayıpları yapınca, eksik yakalanan rakibi karşısında Fenerbahçe de istediği hızlı hücumlarla cezayı kesti.

Oysa Skibbe, kalecisi Ali Şaşal’ı da oyuna sokarak orta alanda kaleye geri paslarla top çevirmeyi denedi. Sadece tek forvet Gekas’ı bırakıp savunma ve orta alanı yakın oynatarak Fenerbahçe’yi hem ortadan hem de kanatlardan büyük ölçüde durdurdu; yani taktik tutmuştu. Ama rakip Fenerbahçe ve asla havaya girmeyeceksiniz. Nitekim biraz oyundan düşüş, biraz orta alanda topu ayağında tutma isteği ve baskı ile kapılan top sonrası 2-0 soyunma odasına giren bir evsahibi izledik.


İkinci yarı Skibbe iki değişiklik yaptı ama çıkması gereken isim Lawal’ken Onur’u alması hataydı. İkinci yarı beklenti Fenerbahçe’nin farkı artırmasıydı. Üstelik rakip 59’da 10 kişi kaldı ama Vitor Periara perşembe günü Yunanistan’da oynayacağı maçı düşünmüş olsa gerek skora razı bir taktikle oynattı takımını. Daha ilk maçta ahkam kesmek haksızlık olur naçizane fikrim Mehmet Topal da, Alper de kadroda varsa bu takımın 11’inde rahatlıkla oynarlar. İki isim de yabancı serbestliğinin kurbanı olmuşlar gibi geldi bana... Eskişehirspor için yenilenmiş kadroyla Kadıköy’de bu skor iyi bir sonuç, üstelik 10 kişi ve ilk yarıda yenilen 2 golle mağlup oldular, zamana ihtiyaçları var...

Başakşehir, Avrupa’daki ilk sınavında Alkmaar karşısında oyuna rahat başladı. Aslında ev sahibi ekibin genel oyun stratejisi erken bir baskı ile rakibi demoralize edip pozisyon bulmaktı. Bizim dikkat etmemiz gereken ise hızlı hücumlara fırsat vermemekti. Ta m oyun kontrolümüzdeyken yediğimiz bir hızlı hücumda rakibi kaçırınca hem kırmızı kart gördük hem de penaltı oldu ve yenik duruma düştük. Hesap etmediğmiz bir oyun başlangıcıydı bu tablo.

Hamle gecikti

10 kişiyle en azından bu skoru koruyup ikinci maça şansımızı bırakmak istiyorduk. Abdullah Avcı ileride tek forvet Sokol’u bırakıp rakibinin tempo yapmasını önlemek istedi. İkinci yarıda ra kibin ilk maçta işi bitirme ve farkı artırma çabalarına karşı koymak zorundaydık. İlk 15 dakikasında baskı yedik ve bir türlü istediğimiz oyunu kuramadık. Alkmaar bol pas yapıp set oynayarak sabırla organize ataklar denedi. Başakşehir her şeye rağmen iyi savunma yaptı. Avcı’dan bu dakikalarda bir oyuncu hamlesi bekledik. Çünkü Visca ve Doka gibi ofansif isimlerin savunmaya yardımı yeterli olmadı, zor duruma düştük ve kalemizde 2. golü gördük.

Haftaya daha farklı

66’da Emre girdi. ‘Belki biraz rakibin temposunu düşürebiliriz’ hamlesiydi bu değişiklik. Dün, evdeki hesap çarşıya uymadı. Maçın başında eksik kalmamız Avcı’nın planlarını alt üst etti. Haftaya İstanbul’da bol risk alarak tüm ofansif gücümüzü kullanarak turu zorlayacağız, başka çaremiz yok.

Futbol Federasyonu seçimleri Ankara’da yapıldı. Tek aday ile girilen seçimin kazananı Yıldırım Demirören oldu. Gönül isterdi ki, bu seçime başka adaylar da katılsın ve daha demokratik, daha çoğulcu bir yönetim oluşsun. Ancak sistemin buna izin vermediğini gördük. 60 ıslak imza şartı yüzünden adaylık mevcut başkan Yıldırım Demirören’e kaldı.

Sistem değişmeli

Tabii ki bu sistemi Yıldırım Demirören getirmedi, geçmişten gelen bir sistemin devamıydı. Oysa 60 ıslak imzayı getirdikten sonra başka adaylar da geride kalan delegelerin imzalarıyla aday olabilmeliydi. Böyle olsa bana göre daha şık bir seçim olur ve kazanan da daha huzurlu olurdu. O nedenle bu seçim geride kaldı ama sistem mutlaka revize edilmeli, tüzük değiştirilmeli.

Herkeste baskı vardı

Gerçekten seçim öncesi birçok kulüp başkanında ve delegede bir baskı vardı. Bu her iki taraf için de geçerliydi. Yani benim gördüğüm, birçok başkanla ve yöneticiyle konuşmalarımdan çıkardığım; veryansın ediyorlar, dertliler. Ama sonuca bakarsak herkesin memnun ve mutlu olduğunu gördük.

Yalan ya da korku

Bakıyorsunuz; ‘Türk futbolu 4. torbaya düştü, tribünlerde seyirci kalmadı, şampiyona kupa bile vermeye gitmeyen ya da gidemeyen bir başkan var’ diye şikayet eden bir futbol ailesinin içindeyiz. Ben tarafsız bir gazeteci olarak, ortaya çıkan bu sonuca baktığımda diyorum ki; ya ortada bir yalan var ya da korku. Şu bir gerçek ki herkes memnun ve mutlu her şeyden.

3 Temmuz bitti!

En başta Trabzonspor Yönetimi mutlu, hayırlısıyla 3 Temmuz da bitti. Galatasaray, Fenerbahçe, Beşiktaş mutlu, kupada finale kalamayan Sivasspor mutlu, kupa finalinde kaybeden Bursaspor mutlu... Anadolu kulüpleri 240 ıslak imza ile olağanüstü bir destek vererek, büyük bir güvenoyu vererek mutlu olduklarını kanıtladılar. Fazla söze gerek yok; bir seçim bitti, artık önümüzdeki maçlara bakacağız. Yeni sezonda beklentimiz sadece futbolun konuşulduğu bir dönem olması. Başkan ve yönetiminine başarılar diliyorum.

Berlin’de erken gelen Rakitic’in golü tempoyu da heyecanı da düşürdü. Cüneyt Çakır açısından bir şanstı. Finalde bizi temsil eden Çakır’a İtalyanlar yakın markaj denediler ama başarılı olamadılar.
Gerçekten Barcelona’nın orta alandaki baskısı-gücü, Juventus’u çaresiz bıraktı ve bol bol faul yaptılar. Bu faulleri de Cüneyt Çakır affetmedi. Cüneyt Çakır için bir tek 35’te Juventus hücumunda Mascherano’nun ceza alanına girme çabasında maruz kaldığı faule ‘devam’ kararı vermesi tek kusuruydu diyebiliriz ilk yarıda. İkinci yarı Juventus golü bulup beraberliği yakalayınca maça da tempo geldi. Barcelona golü yedikten sonra futbol olarak oyundan düştü ve Juve etkili ataklar yaptı. Ancak Messi baktı maç sıkıntıda, sazı eline aldı ve Suarez ile tekrar öne geçen taraf Barcelona oldu. Çakır tüm saha içi baskıya rağmen soğukkanlıydı.

Özellikle Neymar’ın attğı 3. golü yardımcısı Hüseyin Göçek’in uyarısıyla iptal etmesi itirazlara rağmen doğruydu. Barça’nın kalitesi ise bir başkaydı. 77’de İniesta çıktı, Xavi girdi. Luis Enrique ikisini de alkışlattı. Noktayı ise Neymar’ın golü koydu. Xavi’nin vedası da böyle bir finalde olmalıydı! Güzel bir futbol gecesinde dünyanın iki markası, ünlü yıldızlarıyla finale yakışan bir mücadele gösterdiler. Bu finale de, bizim yıldızlarımız Çakır ve yardımcıları başarılı yönetimleriyle büyük renk katıp, gururumuz oldular.

Her iki takım da maça kontrollü başlayacak. Teknik direktörler ilk kozlarını ikinci yarının hemen ortalarında yapacaktır. Antalya da Samsun da buralara kesinlikle hak ederek geldiler. Samsunspor savunmada zayıf, Antalyaspor ise hücumda... Her anlamda tansiyonu yüksek bir maç bizi bekliyor.

Play-Off’lar bu mevsimin vazgeçilmezidir her zaman. Kulüpler, kentler hatta bütün Türkiye futbolun finalini yapar. PTT 1. Lig’de her zaman söylediğimiz bir şey vardır; ‘Bu lig sürprizler ligidir’ diye. Ancak bu sezon bu söylem için geçerli olmadı. İlk ikideki takımlar sezon başı favorimizlerdendi ve çıktılar. Bugün Play-Off’ta final oynayan takımlara baktığımızda asla sürpriz değil. Antalyaspor, Süper Lig’den geçen sezon düşmüş ve yeniden çıkmak için yeni sezona başlamış bir takım. Samsunspor ise geçen sezon Play-Off finalinde Süper Lig şansını kaçırmıştı, yani tecrübeliler artık...

İstatistikler önemli değil

Kadrolar, analizler, istatistikler dahil her şeyi masaya yatırsanız da bana göre bu maç için geçersiz. Çünkü ne puan maçı, ne de iki ayaklı bir karşılaşma. Sadece tek maç ve futbolcular kendi kaderlerini kendileri belirleyecek. Belki 90, belki 120, belki de penaltılarla Süper Lig’e çıkacak takım belli olacak.

Kontrollü olacak

Ben bu maçta fazlasıyla kontrollü bir futbol bekliyorum her iki takımdan. İki teknik adam da özellikle ilk yarıda risk almadan, kontrollü bir futbolu tercih edecek ve ikinci yarıda hamlelerini yapacaklardır. Hücumsal anlamda önemli silahlara sahipler. Uzun süredir durgun olan Lamine Diarra, ‘acaba bu maça mı kendini sakladı?’ diye düşünmeden geçemedim. Emrah Başsan, Gökhan Karadeniz, Ahmet Aras, İsmail Berk hepsi golcü. Orta alanda dinamolar var Antalyaspor’da... Erman Kılıç gibi bir tecrübe de yanlarında. Savunma hattının da oldukça iyi olduğunu söyleyebilirim, bir tek kaleci Ozan’ın final heyecanı olabilir mi soru işareti...

Samsunspor’a gelince...

Ofoedu ve M’Billa’ya dikkat

Rakip kadar iyi savunmaya sahip değiller ama kalede tecrübeli Soner bir fark. Orta alan mücadeleci ve Mustafa Sevgi duran topların müthiş ismi... Taha ve Musa Aydın, Erhan Altın’ın vazgeçilmezleri. Ama bu maça damga vuracak iki isim ileride Ofoedu ve Mbilla olacaktır. ‘Peki ne olur bu maçın sonucu?’ sorusunun cevabına gelince; atan ile tutanı iyi olan ve gününde olan kesinlikle kazanacaktır. Sürpriz bir skorun çıkması çok zor. Yani final pasları ve son vuruşlardaki beceri oranı takımlarını kaderini belirler. İki takımın kontratağa fazlasıyla çıkacağı bir maç olacaktır.

Maç öncesi çok konuşulan iki takımın da savunma zafiyetleri maç sırasında kimseyi yanıltmadı. Gerçekten kupa finaline ev sahibi olarak çıkan Bursaspor’da sezon başına döndüğünüzde şimdi oynayan 4’lüden 3’ü yoktu. Galatasaray’da ise en büyük eksik kaleci Muslera’nın olmayışıydı. İki ekibin de sadece hücum düşünmeleri, oyunun savunma kısımını unutmaları bol pozisyonlu, bol gollü bir maç getirdi. İlk 15 dakikada 4 net gol pozisyonu yakalayan Bursaspor bunları cömertçe harcadı. Tribündekiler, “Maçın sonunda bunları çok arar” dedi adeta. Dün gece Bursaspor, Galatasaray’dan hücum yediklerinde tel tel döküldü, inanılmaz goller kaçtı, atılan gollerin yanısıra. Galatasaray şampiyon olmanın rahatlığıyla çok hata yapmasına rağmen panik yapmadı. Bursaspor ise kazanıp hem kupayı müzesine götürmek hem de Avrupa cezasını sildirmek hedefiyle bir baskı altında oynadı. Belki de bu baskı final vuruşlarındaki başarısızlıkta etkendi. Çünkü bu takım finale gelirken Fenerbahçe karşısında hem de dış sahada üzerinde baskı olmayınca neler yapabileceğini kanıtlamıştı.

Damga vurdular

Bursa’da bir tarafta Süper lig şampiyonu bir tarafta da gönüllerin şampiyonu vardı. Birisi kazanıp kupayı alcaktı ve final vuruşlarında daha etkili olan Galatasaray sezonu iki kupayla kapattı, tebrikler. Bursaspor kaybetse de oynadığı güzel futbolla damgasını vurdu lige. Büyük bir tebrik de Şenol hoca ve öğrencilerine...

Harun Tekin: Şenol hoca güvendi, Harun da sezon boyu kaleyi korudu. Başarılı ekibin bir parçası olarak vasat bir performans gösterdi.
Şener Özbayraklı: Sağ bekte etkiliydi. Oyunun iki tarafını da başarıyla uyguladı ve orta kalitesiyle fark yarattı. Ödülünü de milli takımla aldı.
Ozan Tufan: Takımın değişmezi, Güneş’in jokeri oldu. Türk futbolunun parlayan yıldızı olarak iki ceza alanında dinamo görevi yaptı.
Şamil Çinaz: Bursa’nın kahramanlarından.Yüzde 100’le oynayan ve tekmeye kafaya sokan bir oyuncu. İhtiyaç duyulduğunda stoper de oynadı.
Emre Taşdemir: Çok genç olmasına rağmen büyük olgunlukla taşıdığı formanın hakkını verdi. Zaman zaman sol arka ve sol ön mevkiide oynadı.
Bekir Yılmaz: Tecrübeli oyuncu ilk 11’de fazla şans bulamadı. Şans verildiğinde her zaman hazırdı. Çalışkanlığıyla üzerine düşeni yapanlardan.
Fernando Belluschi: İlerleyen yaşına rağmen enerjisi ve kalitesiyle Güneş’in kozlarından. Uzaktan şutları ve saha içindeki pozitif tavrıyla fark yarattı.
Volkan Şen: Şenol hocayla yeniden doğdu. Şampiyon kadroda yer alan Volkan, müthiş bir dönüş yaptı. Kanatları uçurdu, takıma hayat verdi.
Josué Pesqueira: Batalla kadar olmasa da, orta alanda benzer futboluyla katkı yaptı. Gününde olduğunda Bursa’ya çok faydalı oldu.
Cedric Bakambu: Çok iyi maçlar çıkarttı. Ama maç seçen ve gününde olursa skorerliğini üste çıkaran bir isim. En büyük sorunu istikrarsızlık.
Jose Fernandao: Bursa ve Şenol Güneş’in olmazsa olmazı. Gol kralı olarak, fazla söze gerek bırakmadı. Önce golleriyle sonra futboluyla kendini tanıttı. Bir golcüden daha fazlası.

Süleyman Hurma’nın 10 yıla yakın bir Kayseri deneyiminden sonra gelmesi anlamlı. Kayseri’de pek dillendirilmedi ama kulübü kurumsallaştırma anlamında önemli işler yaptı. Herkes gibi onun da hataları olmuştur. Eğer objektif bir gözle bakarsak Kayseri’ye profesyonel disiplini uzunca bir süre sonunda oturtmayı başarmak kolay bir iş değildi.

Ama unutmayalım ki Trabzonspor, bir Kayserispor değil. Güçlü bir taraftara sahip ve eleştiri dozu da Kayseri’den ağır olur. Avantajı ise bunları biliyor olması. Eğer Başkan ve Ersun Yanal arasındaki köprü olma görevinde sorun yaşamazsa çok iyi bildiği genel menacerlik görevinde katkısı büyük olur. Tabii ki sportif başarı şart. Aksi halde ağzınızla kuş tutsanız sizi orada tutmazlar. Her şeye rağmen iyi bir seçim olduğunu düşünüyorum.