Sahada Mourinho’nun sürpriz 11’i vardı. Tadiç, Dzeko ve Djiku kulübede, Mert Müldür, Talisca, Osayi ve Fred (Fark yaratıyor) sahadaydılar. Kısacası Portekizli hoca dirençli bir takım yapmıştı. İlk maçta yakaladığı skor avantajından Rangers defansif bir futbol oynuyor, ani atak kovalıyordu. Oyunu önde kuran Fenerbahçe ise baskılı futbolu ile rakibin etkili ayaklarına (Dessers, Cerny, Diomande) topu kullanmalarına izin vermiyordu. Fenerbahçe devre biterken sahanın en iyilerinden Kostiç’in soldan ortaladığı topa gelişine vuran Szymanski’nin müthiş golüyle öne geçiyor ve inanılmaz moral motivasyon yakalıyordu.

Tek söz sahibiyken...

Moralli Fenerbahçe ikinci yarının tek hakimi oluyordu. Ev sahibi baskıdan nefes alamıyor, pozisyon bile bulamıyordu. Fenerbahçe inanılmaz oynuyor; Kostiç, Yusuf Akçiçek, Amrabat ve Fred yıldızlaşıyordu. Beklediğimiz gol yine Szymanski’den geliyordu. Tadiç ve Dzeko hamleleriyle artık sahada tek söz sahibi Fenerbahçe oluyordu.

Gel de yanma!

Son bölümde kale önü cömertliği maçı uzatmalara taşıdı. Fenerbahçe’nin cömertliği devam edince iş penaltılara kaldı. Mourinho penaltıları fazla düşünmediğinden Talisca ve Szymanski’yi dışarı almıştı. Usta denilen Tadiç, Fred ve Mert Hakan penaltı kaçırınca, hakettiğiz çeyrek finali çok ucuz kaybettik. Gel de yanma...

Kadıköy’deki avantajını kullanamayan Fenerbahçe zoru başarmak için sahaya çıkıyor. Rangers’ın evinde oynadığı son 3 maçı kaybetmiş olması, elbette ki Mourinho’yu iştahlandırıyor.

İlk maçta gördüğümüz gibi rakip ayağa iyi pas yapan ve hızlı hücuma çıkan bir takım. Fenerbahçe öncelikle iyi savunma yapmaya mecbur. Çünkü erken yenilecek bir gol, tur şansını mucizelere bıraktırır. Ayaklarına çok hakim ve çabuk adam eksiltebilen Dessers, Cerny ve Diomande’ye özel tedbir almak gerekiyor. Bilhassa oyunu çok yönlü oynayan Cerny’ye dikkat şart.

Zor ama imkansız değil

İlk maçta önemli kurtarışlara imza atan kaleci Butland da çok formda. Mourinho bu tür rövanşları şüphesiz çok yaşadı. Sarı-Lacivertli oyuncuları mutlaka çok iyi motive edecek. Avrupa arenasında önemli maçlara çıkmış oyuncular (Talisca, Tadic, Fred, Dzeko, En Nesyri, Skriniar, Amrabat) ile sahne alacak Fenerbahçe’nin ümidi ve tur şansı her şeye rağmen devam ediyor. Fenerbahçe’nin kaliteli ayakları gerçek performanslarını göstermek zorundalar. Bunu yapacak kalite ve kapasiteleri var. Rövanşta turu geçmek ‘Zor dostum zor’ ama imkansız da değil.

CV’si tartışılmayacak olan Mourinho’yu sezon sonunda nasıl bir son bekliyor? Bu soruya bugünden kimse net cevaplar veremez. Göreve geldikten sonra Fenerbahçe’nin beklenenin aksine sıkıntılı günler geçirmesi, Galatasaray’ın gerisinde kalışı Mourinho’ya sıkıntılar yaşatıyor. Lider ile 8 puanlık farkın 4’e inişi her Fenerbahçeli’yi şampiyonluk için ümitlendiriyor. Ligin yanı sıra camia ve taraftarlar, Avrupa Ligi’nde de Mourinho ile büyük hedefler kovalanacağının hayallerini kuruyorlardı. Ancak Rangers maçının Kadıköy’de beklenmeyen skorla kaybedilişi hayal kırıklığı yarattı. 3 kulvarda yarışan Fenerbahçe’nin en büyük güvencesi ve ümidi Mourinho. Sarı Lacivertli taraftarlar Portekizli hocanın takımlarına da önemli kupalar kazandıracağını bekliyorlar.

Unutulmaz olabilir...

Bu kupalara ulaşmak kolay mı? İstanbul’da 3-1 kaybedilen Rangers maçının rövanşı çok zor. Fenerbahçe bu maçı döndüremez ise Avrupa defterini kapatacak. Sonra Galatasaray ile kupa ve lig kapışmaları başlayacak. Ezeli rakibi 2 kulvarda geçerlerse Mourinho krallığını ilan edecek ve Fenerbahçe tarihinin unutulmazları arasına girecek. Sezon sonunda zirvede yine Galatasaray olursa, o zaman Mourinho’nun ne havası kalır ne de 'Special One’lığı. Bakalım Mourinho’yu nasıl bir final bekliyor?

Çok bilmiş, yemiş yutmuş! yorumcularımız maçtan önce Glasgow Rangers’a “çantada keklik” diyorlardı. Karşısınızda kim ne derse desin ada futbolunun esintilerini taşıyan bu platformda önemli işlere imza atmış bir takım vardı. Buraya kadar alkışlanarak gelen Fenerbahçe bu önemli 90 dakikaya son haftaların en formda oyuncusu Fred’siz yakalanmıştı. Takımın önemli parçalarından Oğuz Aydın da yoktu. Maç başladı, oyuna ısınamadan rakip hemen golü buldu. Orta alandan çabuk çıkan rakip takımı kolay karşılayamıyor, kanatları kullanamıyor, golü daha çok duran toplardan arıyorduk. Aslında oyun “nerdesin Fred, nerdesin Oğuz” diyordu. Amrabat hücuma katkı yapamıyor, Szymanski ve Tadic sadece orta yapmaya çalışıyorlardı. Bir korner sonucu gelen Djiku golü hepimizi ümitlendirirken, rakip yine bir ani atağında Cerny (sahanının en iyisi) ile yine öne geçiyordu. Maçı döndürmek için Mourinho riskli hamleler yapmaya başladı.

Güzel bir ders...

Önce Yusuf’u dışarı alıp Talisca’yı (sadece şut attı) sonra da Szymanski’nin yerine Maximin’i aldı. Fenerbahçe’nin oyunu doldur boşalta dönerken rakip 3 gol attı, 2’si milim ofsayta takıldı. Rakip her atağında gol pozisyonu bulurken Fenerbahçe’nin futbolu çorbaya dönmüştü. Çabuk oynayan ani atağa kalkan takımlara karşı 3’lü defansın ne hallere düştüğünü gördük. Ne Skriniar ne diğer stoperler bir iş yapamadı. Rangers oynadığı futbol ile bizim futbol ulemalarına güzel bir ders verdi. Demek ki neymiş oynanmadan hiç bir maç kazanılmazmış. Hocan Mourinho da olsa, sahada Talisca da olsa bu değişmez. Fenerbahçe cephesi bu geceden itibaren Galatasaray kupa maçı muhabbetine başlayabilir. Çünkü bazıları gerçeklere değil, masallara inanır.

Livakoviç, Djiku, Yusuf, İrfan Can Kahveci, Mert Hakan, Talisca, Amrabat, Maximin, Cenk Tosun. Bunlar dün sahada değil, kulübede olanlar. Burak Kapacak ile Osayi’yi de sayarsak kenarda bir başka Fenerbahçe var. Kulübede bunlar varsa, sahadakileri hesap edin. Böylesine geniş kadrosu ve yıldızları olan bir takımla baş etmek mümkün değil. Maç başladı, rakip ne olduğunu anlayamadan 30 dakikada kalesinde 3 gol gördü. Sarı-Lacivertli takımda çok silah (Tadic, Dzeko, Szymanski, Fred, En Nesyri) var. Dzeko adeta ikinci baharını yaşıyor. Kostiç ve Oğuz Aydın iki kanadı ofansta ve defansta mükemmel kullanıyorlar. Takım oyunu istediği zaman hızlandırıyor, önde baskıyla rakibe pozisyon bile vermiyor. Szymanski ve Fred enerji küpü. Maçın ilk bölümünde, İrfan Can Eğribayat tek kurtarış yapmadı.

Hiç sürpriz olmaz

Maç 3-0 olmuş, Emre Belezoğlu kenarda çırpınıyor. Hocam sen önce bu amatör görünümlü takımına bir çeki düzen ver, yoksa gidişat iyi değil. Devre 3 farkla bitmesine rağmen Fenerbahçe’nin hamleleri son 20 dakikada yapıldı. Önce Talisca sonra da Amrabat ile Cenk Tosun oyuna girdi. İkinci yarıda pozisyonlar bulan Fenerbahçe kale önünde cömert olunca, fark artmadı. Konuk takımın bırakın gol atmayı, pozisyon bulma becerisi bile yoktu. Antalyaspor galibiyeti ile puan farkı 4’e indi. Liderin futbolu, “SOS” veriyor. Fenerbahçe’nin futbol görüntüsü ise alkışı hak ediyor. Bu takımı durdurmak zor. Fikstür avantajını da hesaba katarsak, Fenerbahçe’nin rakibini yakalayıp geçmesi hiç sürpriz olmaz.

Fenerbahçe’nin sıfır hatayla oynaması gereken maçlar başlıyor. Lider Galatasaray’ın 6 puan gerisinde olmasına rağmen küçümsenmeyecek fikstür avantajı Sarı-Lacivertli takımı ümitlendiriyor.

Antalyaspor’un başında güçlü rakibini çok iyi tanıyan bir teknik adam var. Ancak Emre Belözoğlu’nun saha içi planları Fenerbahçe’yi durdurmaya yeter mi? Moral ve motivasyonu üst düzeyde olan Fenerbahçe’ye Kadıköy’de kafa tutmak, durdurmak zor. Mourinho’nun tribünde olacağı maç yine “Kapalı gişe” oynanacak. 6 puanlık farka rağmen camia, Mourinho ile takımına güveniyor. Kaldı ki, liderin düşüşe geçen ve sonuç alamayan futbolu ümitleri daha da arttırıyor.

Yeni bir maraton başlıyor

Gelelim sahadaki ilk 11’e... Mourinho, kupa oyunundaki 11’i bozar. Bankolarından vazgeçmez. Skriniar, Çağlar, Yusuf, Fred, Kostic, Oğuz ve Szymanski sahada olurlar. Tadic, Talisca, Dzeko, En Nesyri dörtlüsünden bakalım kaçı sahada olacak? En Nesyri mutlaka oynar. Yanında Dzeko mu olur, yoksa Talisca mı? Tadiç ve İrfan Can hamle oyuncusu olabilir. Bu arada Sofyan Amrabat’ı da unutmamak lazım. Görüldüğü gibi böylesine geniş, iş bitirici ayaklara sahip bir kadro hangi teknik adamın elinde var. Onun için her Fenerbahçeli şampiyonluk ve kupalar istiyor. Antalyaspor maçı ile yeni bir maraton başlıyor. Maratonun ilk maçında da sürprize yer yok diyelim ve 90 dakikayı bekleyelim.

Mourinho’nun elinde öyle bir kadro var ki kim yedek kim as belli olmuyor. Sahaya çıkan 11’de ilk göze çarpanlar Talisca ve İrfan Can Kahveci idi.

Maç başladı, oyuna 10 dakika baktık ve ev sahibinin sahaya ‘bu maç da nereden çıktı!’ havasında olduğunu gördük. Fenerbahçe’ye karşı tedbir almazsan, sonuçlarına da katlanırsın. Gaziantep ilk 45 dakikada ne defans yapmayı becerebildi, ne de hücum. Rakibin silahlarını da (İrfan Can, En Nesyri, Oğuz, Talisca) kendi başına bırakınca maç 30 dakikada gelen goller sonrasında idman havasına döndü.

Talisca 11’in bankosu olur

İkinci yarı girdikleri pozisyonlar da göz boyama idi. Fenerbahçe’nin güle oynaya kazandığı maçta öne çıkanlara bir göz atalım. İlk golü hazırlayan, ikinci golün asistini yapan İrfan Can Kahveci’nin yeri kulübe olmamalı. Kafa golleriyle gündeme gelen En Nesyri’nin yarım vole ile attığı 2’nci gol tam jeneriklik idi. Talisca attığı gollere rağmen hala ısınma turlarında. Tam ısındığında ilk 11’in bankosu olur.

Kasımpaşa ayıp etti

Osayi-Samuel’in futbolu geri gitmeye başlamış. Gelelim yine Mourinho’ya... Maç farka gitmiş, 5 oyuncu değiştiriyorsun. Cenk Tosun’u oyuna almamak için yemin mi ettin? Neyse vardır onun bir bildiği! Not: Fenerbahçe farka gitmeyip averajla 2’nci olsaydı, grubun dengelerini bozan Kasımpaşa’ya ne yorumlar yapılacaktı? Olmadı Kasımpaşa. Kupaya ve katılanlara ayıp ettin.

Mesleğe başladıktan sonra yıllarca Fenerbahçe muhabirliği yaptım. Geçmiş dönemlerde kulüp içindeki grup çatışmaları ve kavgaları yüzünden çok fazla kongreler yaşadım. Geçen gün bir hesap yaptım, o günlerden bu günlere 11 başkan ile çalışmışım. Fenerbahçe Yönetimleri hep güçlü isimlerden oluşurdu. Başkanlık koltuğuna iki defa oturan (1981 ve 1995) Ali Şen’in yönetim kurulu arkadaşlarını unutmak mümkün değil. İki yönetimde yer alan isimlere arşivlerden bakın, içinden en azından 5 başkan daha çıkar. Rahmetli Ali Dinçkök, rahmetli Mete Has, Niyazi Önen (Dardanel), Şadan Kalkavan, Vefa Küçük, Nihat Özdemir, Mehmet Ali Aydınlar bu isimlerden bazıları. Fenerbahçe Yönetimleri hep güçlü olurlar ve kulübün haklarını sonuna kadar savunurlardı.

Güçlü duruş sergilenmiyor

Ali Şen’in 12 Eylül harekâtından sonra askeri yönetimlere bile Fenerbahçe için direndiği hâlâ hafızalarda. Kulübün Kalamış Tesisleri’nin yıkım kararına, o dönemde sıkıyönetime rağmen karşı durmuştur. Aziz Yıldırım’ın yönetim kurulları ve verdikleri savaşlar hâlâ hafızalarda. Bunları niye yazdım? Son yıllarda Fenerbahçe’nin gerek saha içinde, gerekse saha dışında haksızlıklara uğradığını kimse inkar edemez. Ancak gördüğüm kadarıyla Fenerbahçe’de yönetimlerin eski ağırlıkları yok. Bu sezon hakemler konusunda sürekli veryansın eden Sarı- Lacivertliler, dışarıya karşı çok güçlü bir duruş sergileyemiyorlar. Ben Fenerbahçe Yönetimleri’nde öyle Genel Sekreterler (Orhan Ergüder, Orhan Keçeli, Vedat Olcay) gördüm ki, bir açıklama yaparlar ortalığı ayağa kaldırırlardı.

Sadece Ilıcalı var

Şimdiki Genel Sekreter arkadaş ise sadece Divan toplantılarında etkisiz konuşmalar yapıyor. Kimsenin umurunda olmuyor. Bakın son dönemlerde sahnede hep Acun Ilıcalı var. Bu da doğru değil. Sevgili Ilıcalı, diğer camiaların hedefi haline geldi ya da getirildi. Ezeli rakip Galatasaray yeri geliyor, muhalefeti ile birlikte sert açıklamalar yapıyor. Fenerbahçe’de ise maç öncesi, maç sonrası açıklamalarda, televizyon kanallarının hepsine bağlanan Acun Ilıcalı. Etkili oluyor mu? Hiç sanmıyorum. Peki Fenerbahçe Yönetimi nerde?

Sahne sırası sizde başkan

Onlar sadece Divan toplantılarında ya da bayram kutlamalarında fotoğraf veriyorlar! Fenerbahçe bir savaş veriyorsa, bu savaşın baş aktörlerine önemli roller düşer. Eğer savaşı Acun Ilıcalı ile kazanacağını düşünüyorsanız yanılırsınız. Ne dersiniz sayın Ali Koç? Sahneye çıkmakta bazen geç kaldığınızı düşündüğümden bunları yazdım. Fenerbahçe geçmişte de çok zor günler gördü ama hiç bir zaman pes etmedi. Sahne ve söz sizin sayın başkan