Ayaklarınıza, ellerinize sağlık

Olursa olur, olmazsa onların canları sağ olsun. Şimdi içinde bulunduğumuz anın tadını çıkartma zamanı. Bir ömür boyu beklenen büyük hedefe çok yaklaşmış olmanın haklı gururunu yaşamanın tam zamanı. Şimdi daha sakin, daha moralli düşünmenin ve hazırlanmanın zamanı.

Biz bu satırları yazarken yarı finaldeki rakip belli oldu; Benfica. İnanın kim çıkarsa çıksın farketmezdi. Fenerbahçemiz ikinci maçın son saniyesine kadar tur ümidini taşıyacaktır. Bizim gözlemlediğimiz; takımın arkadaşlık ve takım olabilme ruhunu üst düzeye taşımış olduğudur. İnşallah bu hırs ve istek camiamıza hak ettiği başarıyı getirir.

Takımın son 90 dakikada ortaya koyduğu performans üzerinde psikolojik faktörler çok etkili oldu. Oyuncularımız ileriye giderken ya geride açık verirsek diye bir ileri iki geri gittiler. Allahtan korkulan olmadı ve son dakikalar sakin geçti. Bu maç bir kez daha gösterdi ki, Fenerbahçe bu sene defans özellikleri ağır basan iki ön liberosu ile kendine has bir saha içi kurgusu geliştirdi. Genelde Mehmet Topal ve Meireles‘in görev aldığı bu bölgede Selçuk Şahin verilen görevi başarıyla yerine getirdi. Hem Topal, hem Meireles ceza sınırında. Eğer sarı kart cezalısı olacaklarsa Cristian gibi yerinde ve doğru hamleyle kart görmeleri lazım. Ziegler’in gördüğü gibi sarı kart görmemeleri lazım. Çünkü her ikisi de mevkilerinin şu anda en iyilerinden ve takımın başarısında çok önemli rol oynayacaklar.

Son paragrafı Aykut hocaya ayıralım. Uzun yıllar sonra böylesine üst düzey bir maçta 19 yaşında bir gence şans verip ülkedeki diğer tüm genç futbolculara mesaj göndererek onlara “hazır olun” dediği için kendisine teşekkürler.