Sonuç değil oyun endişe vericidir

İtalya ile oynadığımız maçın üzerinden üç gün geçmesine karşın Ulusal takımın görüntülerine ilişkin sağlam veriler bulmakta zorlanıyorum. 37 yıldır futbol üzerine yazılar yazıyorum hiç bu denli zorlandığımı anımsamıyorum. Cumhuriyet tarihinin en iyi Ulusal takımı 8-0’lık yenilgiler dönemindeki gibi çaresiz kaldı İtalya karşısında.

Yanlış anlaşılmasın, derdim 3-0’lık sonuçta değil, geleceğe yönelik hiçbir ışık vermeyen oyun anlayışı ile ilgilidir. O çok abartılan, “Mancini devrimi” olarak nitelendirilen İtalya Ulusal takımı görkemli organizasyonlarla atmadı golleri. Yediğimiz üç gol de kendi basit hatalarımız sonucunda oluştu. İkinci ve üçüncü bölgede top tutamamak yüzünden maç bizim kalenin önünde oynanınca hatalarda oluştu.

Takımların tamamı birbirine benziyor

Üç gündür oynanan bütün maçları izledim. Biz hariç oyun anlayışı bakımından hemen hemen bütün takımlar aynı kurgu ile oynuyorlar. Turnuvanın favorilerinden Belçika ile finallere ilk kez katılan Kuzey Makedonya’nın taktik anlayışlarında pek bir fark yok.

Bütün ülkeler pas oyununa dayalı oynuyorlar. Pas trafiğini hızlı yapanlar ve futbolcu kalitesi yüksek olanlar, dolaştırılan topla rakip savunma arasında gedik açmayı başarabiliyorlar. Demek ki UEFA’nın önerdiği standart yerli yerine oturuyor.

Futbolcularımızın faklı ülkelerde oynaması…

Acaba oyuncularımızın farklı ülkelerde oynaması belli bir standardın oluşmasına engel mi oluyor? Sözgelimi, 2010 Dünya Kupası şampiyonu İspanya’nın o günlerde oluşturduğu 23 kişilik kadronun 20’si İspanya Ligi’nde top koşturuyordu. Dışarıda oynayan üç kişiden biri golcü Torres’di, diğer ikisi de turnuva boyunca görev almamışlardı.

Mancini’nin oluşturduğu İtalya takımının da tamamına yakını Çizme’de oynuyorlar. Kuşkusuz artık dünya küçük! Oyuncular birbirlerini her yerde gözleyip, izleyerek tanıyabiliyorlar. Ancak aynı ortamda rekabet etmenin bir avantajı olmalı ki İtalyanlar da kendi liglerine görev yapan oyunculara döndüler.

Futbolcu kalitesi ve birbirlerini anlamak…

Artık futbol düşüncede ve eylemde önceleme yapabilen oyuncular üzerine kuruluyor olsa gerek. Top rakibe geçtiğinde düşünce ve eylem birliğine engel olabilmek için futbolcu kalitesi kadar onların birbirlerini anlamaları da önemli hale geldi.

Bizim kaliteli kadromuzun futbol alanında anlamsız bir uygulama içinde olmalarını başka nasıl açıklayabiliriz? İtalya’nın bizi oynatmadığı düşüncesi doğru olabilir ama karşılaşmanın tamamını açıklamakta yeterli değildir…