Mesut Özil'de öğretmediyse…

Değerli okurlar, bugün bu köşede Mesut Özil’in Fenerbahçe’de neden oynayamadığını yazacak değilim. Çünkü Mesut’un kimseyi mutlu edemeyeceğini Fenerbahçe ile sözleşme imzaladığı gün yazmıştım. Bu köşenin takipçileri o yazıyı anımsayacaklardır.

Amacım “ben demiştim” gibi basit bir yaklaşımın peşinden gitmek değildir. Futboldan ve futbolcudan anlamayan yöneticilerin “uzman insanlara” danışmadan yaptığı transferlerin kulüpleri nasıl ekonomik çıkmaz içine soktuklarını bir kez daha gündeme getirmektir.

Bizim ligimiz Mesut’a göre değildir

Herkes tarafından çok iyi bilinir ki, bir zamanlar çok üst düzey takımlarda futbol oynamış oyuncuların bir zaman sonra aynı performansı göstermesi olanaklı değildir. En üst düzey rekabet içinde bulunup birçok başarının ortağı olmuş oyuncular son dönemlerine geldiklerinde gerek fiziksel gerekse duygusal olarak gerilemiş olurlar.

Söz konusu Türkiye Ligi ise bu noktaya özellikle dikkat edilmeli. Avrupa’nın en sert ve hatta oyun kuralları örselenerek oynanan liginde top tekniğinden çok fiziksel dayanıklılık önceliklidir. Dolayısıyla bizim ligimiz Mesut’a göre değildir.

Transferde ahlak-ekonomi ilişkisi

Bir futbolcunun transferi sadece onun geçmişteki başarılarına bakılarak gerçekleştirilemez, gelecekte neler üretebileceği de göz önüne alınmalıdır. Hatta gelecekteki konumu daha da öncelikli hale gelir.

Dolayısıyla transfer edilen oyuncunun takıma katılımı sırasında diğer oyuncularla kuracağı takımsal ilişkilerin ahlaki yanı işin ekonomik boyutlarını da ilgilendirir.

Fenerbahçe’nin Başkanı Ali Koç da çok iyi bilir ki piyasa sadece maaş derecelerinden ibaret değildir. Yöneticiler futbolcu ya da kulüp çalışanlarının maaş derecelerini saptarken ahlaki değerleri de hesaba katmak zorundadır.

Yöneticiler neden tarihten ders almazlar?

Kulüp yöneticileri kulüpte kullanılacak araç gereç satın alırken garanti belgeleri isterler. Ancak futbolcu transferinin hiçbir garantisi yoktur. Menajerler size oyuncunun geçmişte ortaya koyduğu performansı garanti olarak gösterebilirler.

Ancak geçmişte yapılanlar hiçbir zaman maliyeti haklı çıkarmaz. İşte bu nedenle yönetim sanatının içine ekonomi ile ahlaki değerleri sarıp sarmalayarak yerleştirmek gerekir.

Mesut Özil geldi geçti. Kim bilir daha nice Mesut’lar ve transfer hızlarına yetişemediğimizden isimlerini telaffuz etmekte zorlandığımız yabancı sönmüş yıldızlar gelip geçecektir.

Mesut bile mutluluk anlamında yöneticilere bir şey öğretemediyse bunun nedenini ben değil Alman filozof Hegel söylesin: “Tarih yöneticilere bir tek şey öğretir, yöneticilerin tarihten ders almadığını…”