Yazık bu stada

Galatasaray’ın geçtiğimiz hafta Gaziantepspor’a 1-0 kaybettiği maçı doğru ve objektif analiz edemediğim ve “Böyle oyna canımı ye!” şeklinde bir yazı yazdığım için siz okurlarımdan özür dilerim. Söz konusu maçı daha sonra bir kez daha izlediğimde gerçekten de çok yanlış bir değerlendirme yaptığımı anladım ve üzüldüm. Hem kendi adıma, hem de Galatasaray...
Eskişehirspor maçında sergilenen futbolun ve alınan galibiyetin yalancı bahar olduğu, ardından oynanan iki karşılaşmada apaçık ortaya çıktı. Devre arasında yapılan transferlerin yalan olduğu da... Şu bir gerçek ki, Galatasaray ligin en kötü futbol oynayan iki üç takımından biri. Eğer bugün ligde küme düşme korkusu yaşamıyorsa bunu formasının ağırlığına borçlu.
Bucaspor ligin mütevazı ve toplama takımlarından biri. Sezon başında ve ortasında yaşadığı kadro sirkülasyonu nedeniyle ligde bir türlü dikiş tutturamamış bir ekip. Küme düşme korkusunu iliklerine kadar hissediyor. Ve Galatasaray bu takım karşısında bile sahaya futbol adına herhangi bir şey yansıtamıyor. Orta alandan ileriye doğru dürüst bir top çıkmıyor. Sabri topları eziyor, yanlış paslar, gelişi güzel şutlar atıyor. Neil baskıyı yiyince geriye ve yana oynuyor. Culio da onlara ayak uyduruyor. Kanatlardan orta yapılamıyor, Baroş güçsüzlükten stoperlerin arasında kayboluyor. Gol umudu olarak milyonlarca Euro’ya alınan Stancu sol kanada, Yekta kulübeye hapsoluyor, ucuz (!) diye alınmayan Cenk Tosun Gaziantep’te harikalar yaratıyor. Velhasıl neresinden tutsanız elinizde kalacak bir durum söz konusu. Ne yönetimi yönetim, ne kulübesi kulübe, ne de takımı takım. Büyüklüğünü kaybetmiş, mazisini arayan, gelecek adına da hiç bir umut ışığı vermeyen bir Galatasaray var karşımızda. Yazık, bu muhteşem stada da, her şeye rağmen umudunu kaybetmeyen coşkulu taraftara da...