Lefter'e vefasızlık!

Ben de Lefter ve Metin Oktay efsaneleriyle büyüyenlerdenim. Çocukluğum ve gençliğim bu iki fenomenin hikayeleriyle geçti. Kulaktan kulağa anlatılan, nesilden nesle aktarılan destansı kahramanlarımızdı onlar. Tüm toplumu büyüleyen, sadece büyük futbolculukları değildi; büyük insanlıklarıydı aynı zamanda... Birini kaybedeli 20 yıl oldu. Diğeri ise meydan okudu, yıllara ve hayata. Çekildi kendi yalnızlığına. Sığındı ıssızlığına. Çok sevdiği adasında münzevi bir hayatı tercih etti. Ortalarda pek görünmedi. Zaman zaman hatırladı sevenleri onu. O ise hiç dert etmedi, unutulmuşluğunu. Ve sessizce yürüdü kendi ölümüne de... Bir asilzade gibi. Başı dik ve mağrur.

Hayatı nasıl onurlu yaşadıysa, ölümü de öyle karşıladı. Veda etti sevenlerine ve pek sek sevdiği başkanına. Gelgelelim, böyle mi olmalıydı bu yüce insanın son yolculuğu? 55 bin kişilik stadın ancak 5'de biri mi dolmalıydı? Ey Fenerbahçeli! Kusura bakma! Bu konuda sınıfta kaldın. Lefter Küçükandonyadis gibi bir değerini hak ettiği, layık olduğu şekilde uğurlamadın. Hani neredeydi o pazar sabahı 25 milyon Fenerbahçeli? Yarın bir gün, misal; Musa Sow'un imzası olduğunda o statta; tribünleri daha fazla dolduracağınıza eminim! Velhasıl kelam; Çok ayıp ettiniz, çok...