İstikrar

Oysa Ankaraspor’da da, Gaziantepspor’da da spektaküler oyuncular mevcut. Ev sahibi ekipte Bilal, Jaba, Volkan, konuk takımda da Diawara ve De Nigris’i bu tip futbolcular arasında gösterebiliriz. Ancak ne var ki, tümü yoğun baskı altında yeteneklerini sergileyemediler. Modern futbolun vazgeçilmez unsuru pres, ne yazık ki, güzel oyunun bir numaralı düşmanı haline geldi. Yukarıda ismini saydığımız futbolculardan Bilal’in 59. dakikadaki hareketlenmesi bile gözlerimizin pasını silmeye yetti. Şık hareketlerle Gaziantep ceza sahasına sokulan genç futbolcunun gol vuruşu da, hareketleri gibi şıktı. Büyük takımların neden transfer etmediğini bir türlü anlayamadığım futbolculardan biri de Bilal’dir. Ankaraspor, kadro istikrarını yakalamış ender takımlarımızdan biri. Öyle ki, dün sahaya çıkan 11, üç ay önceki Erciyesspor maçıyla neredeyse aynı. Tek değişiklik Adem’in yerine oynayan Volkan. Hiç kuşku yok ki, bu durum Başkent ekibinin sahadaki istikrarına da yansıyor. Zaten Aykut Kocaman da istikrarıyla tanınan teknik direktörlerimizden biri değil mi? Geçen hafta evinde Bursa’ya kaybeden Gaziantepspor, dün de iyi bir görüntü vermedi. Futbol adına hiç bir şey koyamadılar sahaya. Doğru dürüst gol pozisyonuna bile giremediler. Bir tek Faruk’un direkten dönen frikiği vardı, artı hanelerine yazılabilecek. Tatsız tuzsuz geçen maçta dikkati çeken en önemli unsur, futbolcuların iyi niyeti ve centilmenliğiydi. Gerek birbirlerine, gerekse hakeme karşı oldukça saygılıydılar. Ülkemizde pek de alışık olmadığımız bir görüntüydü. Buna, aslında sahanın en iyisi diyebileceğimiz hakem Aytekin Durmaz da katkı yaptı. Değişik bir hakem profili çizdi. Güleryüzlü, sakin ve futbolcularla iyi diyalog içindeydi. Otoritenin, sadece kartlarla, ceberrut bir suratla sağlanmayacağını gösterdi. Maçın en güzel görüntüsü ise, karşılaşma sonrası futbolcularla, aralarında Melih Gökçek’in de bulunduğu protokol tribünü eşrafının karşılıklı tezahüratlarıydı. Doğrusu, sahalarımızda ender rastlanan bir manzaraydı. Ama hoş bir manzara...