Galatasaray durdurulmalı!

Fıkralar aslında gerçeğe çok yakındır. Bir bakıma gerçeğin imbiğinden süzülmüşlerdir. Şöyle bir dönüp bakın etrafınıza, başarılı insanların vasatlar tarafından nasıl aşağı çekilmeye çalışıldığını görürsünüz. Her platformda. Hayatın he alanında. Bu yüz yıllardır değişmeyen kahrolası bir döngüdür. Bizde başarılı insanların seviyesine gelmenin yolu, onu kendi seviyemize çekmektir. Bazen saklı gizli yaparız; hile ve desiseyle, ayak oyunlarıyla, belden aşagı vurarak, itibarsızlaştırarak. Bazen de ulu orta olur her şey. Ayan beyan. O kadar fütursuzlaşırız ki, niyetimizi saklamaya gerek duymayız.

Galatasaray'ın 1996-2002 arasındaki 'Altın Çağı'nda yükselen sesler şöyleydi: "Bu Galatasaray durdurulmalı!"

Durdurdular da... Galatasaray içeriden, dışarıdan çökertildi; bir 10 yıl kadar fetret devrine girdi. Şimdi ise yeniden ayağa kalktı. Vizyonu geniş bir başkana, Türkiye standartlarının üzerinde bir kadroya sahip. Takımın başında yine Fatih Terim var. Bu sezonki Şampiyonlar Ligi performansı ortada. Ligdeki durum da malum. Şampiyonluk halinde bir kez daha direkt Şampiyonlar Ligi'ne gidecek. Bu da daha fazla gelir, daha fazla prestij, yeni yıldızlarla takviye demek. Ancak bakıyoruz 10 yıl önceki güruh yine hortladı. Dillerinde aynı pelesenk: "Galatasaray durdurulmalı!" Bunun için yoğun bir faaliyet içindeler. Küçük kafaların büyük hezeyanı bir kez daha sahnede.

Arena'da Galatasaray teknik heyetine yapılan infaz sonrası bir federasyon yöneticisi çıkıyor, ekranlarda açıkça 'Galatasaray'ı sevmiyorum' diyebiliyor. Kurullarda, kararlarda etkili olabilecek pozisyondaki birinin Galatasaray'a karşı beslediği duygular bunlar. Ve o federasyonda onun yalnız olmadığını da cümle alem biliyor. Tetikçi kalemler de yattıkları pusudan ateş açmaya başladı.

Galatasaray yoluna devam etmek istiyorsa, daha çok çalışmalı, daha fazla istemeli, daha sıkı kenetlenmeli. Zira kuyunun dışına çıkmasına bir hamlesi kaldı! Çıkmalı o kuyudan ve kapağını kapamalı! Dipteki kurbağaları sonsuza kadar gömmeli o gayya kuyusuna!