Forması yetti!

Siz bakmayın o formanın içindekilerin hiç bir şey oynamamasına... Bu gibi durumlarda o formanın özgül ağırlığı devreye girer ve rakibin işini bitirir. Büyük takımların en karakteristik özelliklerinden biridir bu. Dünkü takımın ismi Galatasaray olmasaydı Belediye sahadan rahatlıkla galip ayrılabilirdi. Ancak ne var ki Sarı-Kırmızılı takımın ismi, cismi, hacmi Belediyeliler’in ayaklarına pranga vuran en önemli etkendi. Ülkemizde küçük takımların yaşadığı en önemli sıkıntı da zaten budur: Büyük takım sendromu.
Galatasaray golü atana kadar kaleyi bulan şutu yoktu. Daha doğrusu şutu bile yoktu. Auta giden 1-2 cılız vuruş, hepsi bu. Doğaldır. Çünkü ne bir oyun kurgusu, ne doğru dürüst pas bağlantısı, ne de hücum organizasyonu vardı. Futbolun temel hareketlerini sergilemekten aciz bir futbolcu topluluğu mevcuttu sahada. Oyunu çekip çeviren, pozisyon arayan, gol girişimlerinde bulunan hep Belediyespor’du. Galatasaray’ın bırakın galip gelmesi, golü bulması bile rastlantılara kalmış gibiydi. Zaman zaman Kewell ile Baros ve 2. yarıda girip golü attıran Nonda’nın zorlamaları da olmasa sahadakinin Galatasaray olduğuna insanın inanası gelmezdi. Takımın en iyisinin genç Semih olduğunu söylersek ne demek istediğimiz anlaşılır sanırım.
Galatasaray bu sezonu dünkü gibi kör topal tamamlayacak anlaşılan. Alınan galibiyetler kimseyi aldatmamalı. Özellikle de yönetimi. Komplo teorilerini bir yana bırakıp bu takımı baştan aşağı revize etmeliler. Buna teknik heyet de dahil. Ancak teknik heyetten önce işe Lincoln’den başlamalılar. Çünkü Galatasaray forması bu adama yakışmıyor. Onun sahadaki varlığı, koşan, mücadele eden diğer futbolculara hakarettir.