Fenerbahçe için bir zamanlar 'Transferin Şampiyonu' denirdi.

Fenerbahçe için bir zamanlar 'Transferin Şampiyonu' denirdi. Şimdi aynı klişe Galatasaray için kullanılıyor. Cim Bom art arda zaferler kazanırken, en önemli silahı 'Takım Ruhu'ydu. O ruh bugünlerde Saracoğlu'nda...

Her ikisi de madalyonun iki yüzü. Biri olmadan diğerinin hiç bir önemi yok. Birbirlerinin varlık nedenleri. Türk futbolunun olmazsa olmaz iki değeri. Birlikte ama birbirlerine karşı! Onlarsız bir hayat düşünülemez. Bu sezon gelenek olduğu üzere yine şampiyonluk yarışının içindeler. Son 6 haftaya girilirken Fenerbahçe, Galatasaray'a oranla daha avantajlı. Bu farkı yaratan da bu yıl taşıdıkları futbol değerleri. Eskiden Fenerbahçe 'Transferin Şampiyonu'ydu. Şimdi ise Galatasaray. Terimli yıllarda zaferden zafere koşan Aslan'ın en büyük silahı 'Takım Ruhu'ydu. O ruh bugünlerde Saracoğlu Stadı'nda ortaya çıktı. Yani roller değişti. Fenerbahçe'nin gol dahi yemediği son 5 maça bakıldığında; koşan, basan, yardımlaşan, mücadele eden, rakiple boğuşan,, pes etmeyen, terini son damlasına kadar çimlere akıtan, pozisyon zenginliği yaratamamasına rağmen taraftarıyla bütünleşen, coşan, coşturan bir futbolcu topluluğuyla karşılaşırsınız. Galatasaray'da ise karşınıza çıkan, 'Monşerler Topluluğu'! Doğaldır, bu tablo sonuçlara ve şampiyonluk yarışına da yansıyor. Aslında Bursa ve Beşiktaş için de aynı şeyleri söyleyebiliriz. Onlar da takım olma özellikleriyle ön plana çıkıyor. Başarıları tesadüf değil. Galatasaray'ın en zayıf halka olarak ortaya çıkması da öyle...