Fenerbahçe düşmanları!

Hayatı siyah-beyaz algılayanların paranoyasından başka bir şey değildir, kendi safında olmayanları düşman ilan etmek. Zaten sağlıksız olan futbol iklimi için fırtına toplamaktan başka bir amaca hizmet etmeyen sığ bir anlayıştır bu.

Esasında, düşman bir dünya tarafından kuşatıldığın vehmine kapıldığın an, kendi içinde bir şeylerin yolunda gitmediğini ifşa etmiş oluyorsun. 'Düşmanlık' yaftası bir nevi kamuflaj vazifesi görüyor; hatalarını, kusurlarını saklıyor.

Aziz Yıldırım tek adamlığını ilan ettiğinden beri kapılarını dış dünyaya kapayan, kendi içine gömülen, yapılan tüm eleştirileri düşmanlık olarak niteleyen Fenerbahçe için Alex olayı bir turnusol kağıdı olmuştur. Düşmanın dışarıda değil, içerida aranması gerektiğini göstermiştir Alex'in gönderilişi ve gönderiliş biçimi. Fenerbahçe'nin başına gelen, demir yumrukla yönetilen tüm kapalı toplumların başına gelenden farklı değildir. İçeride biriken basınç patlamıştır.

Burada kimin haklı, kimin haksız olduğu önemli değildir. Önemli olan asırlık bir camianın, kendi ürettiği bir krizle karpuz gibi ikiye çatlamasıdır. Şeffaf olunmaması, camia içindeki farklı seslerin susturulması, cumhuriyetin monarşiye dönüştürülmesi, içeride birliği sağlamak için dışarıdaki herkesin düşman ilan edilmesi, Fenerbahçe'yi bölünmenin eşiğine getiren asıl sebeplerdir.

Krizi yaratan Aziz Yıldırım ile krizi fırsat bilen anti Aziz Yıldırım cephesi, bu tutumlarıyla Fenerbahçe'ye fena halde kötülük yapıyorlar. Şike sürecinde parçalanmayan Fenerbahçe, kendi içindeki canlı bombaların pimi çekmesiyle tarihinin en ağır krizine yuvarlanmış durumda. Thomas Hobbes boşuna söylememiş: Homo, homini lupus (İnsan, insanın kurdudur). Bu söz, Fenerbahçeliler için de geçerli!