Canaydın'dan Kızıl'a

Özhan Canaydın ölmeden önce bir sohbetimizde şakayla karışık, 'Kanser olmamda Ribery ile Sahip Som'un da payı var' demişti. Bilinmez. Ancak yaşanılan sıkıntılar aşikar. Şimdi de İbrahim Kızıl'ın beyin kanaması. Hiç bir şey hayatımızdan daha değerli değildir. Buna futbol da dahil

Sahip ya da ait olduğumuz şeylerle zamanla öylesine özdeşleşiriz ki, bütünleştiğimiz her ne ise, bizim için hayatın özüyken bir anda ta kendisi haline gelebilir. Bu, hayata anlam katmanın ötesine geçen bir yaşantı biçimidir. Ve oldukça yoğundur. Genellikle bir inanç, ideoloji, kurum; veya tapınılan bir kişi ile severek yapmış olduğumuz iş olabilir bizi kendisine ölümüne bağlayan... Böylesi bir adanmışlık halinin en fazla yaşandığı alanlardan biri hiç kuşkusuz futboldur. Taraftarından yöneticisine, futbolcusundan teknik adamına kadar her şey abartılı yaşanır futbol dünyasında. Tuttuğumuz ya da görev aldığımız kulüp öylesine bir çekim merkezi haline gelir ki, gözümüz başka hiç bir şeyi görmez. Kendimizi dahi... Yaşanması gereken bize ait bir hayatımız olduğunu unuturuz. Kendimizi ihmal ederiz. Futbolu, kulübümüzü kendimizden daha çok severiz. Benliğimizi, ruhumuzu, bedenimizi aidiyet duyduğumuz kulübümüze adeta kurban ederiz.

Bir kaç ay önce kaybettiğimiz Özhan Canaydın ömrünü Galatasaray'a adamış bir spor adamıydı. Kulüp tarihinin en sıkıntılı döneminde görev aldı. Türlü zorluklara göğüs gerdi. Uykusuz geceler geçirdi. Sonunda amansız hastalığa yakalandı. Ölmeden önce bir sohbetimizde yarı şaka, yarı ciddi, "Beni Ribery ile Sahip Som kanser etti" demişti. Bilemeyiz. Ancak yaşananlar ortada. Şimdi de Gaziantep Başkanı İbrahim Kızıl. Beyin kanaması geçiren Başkan'a acil şifalar diliyoruz. Tatil edilen Bursa maçı sonrası gördüğümde, saha içinde kulağında telefonla çırpınıyordu. Adeta kendini yırtıyordu. Rahatsızlığında kulübün yaşadığı zorlukların payı olduğunu düşünüyorum. Ve soruyorum: Değer mi? Bu dünyada sahip olduğumuz en değerli varlığımız hayatımızdır. Hiç bir şey onun yerini alamaz. Futbol bile...