Bir zamanlar Aslan'dı!

Hayatın en temel kurallarından biridir, işi şansa bırakmamak. Zira şans, denk olmayan kuvvetleri dengeler. Ülkemizde, Avrupai kimlik denince akla gelen ilk takım olan Galatasaray, Gerets’le yitirmeye başladığı bu özelliğini yeniden kazanmak için bu yıl önemli bir fırsat yakaladı, ancak değerlendiremedi. Steau Bükreş, Şampiyonlar Ligi ön eleme grubunda Sarı-Kırmızılı takıma çıkabilecek en iyi rakipti. Gelgelelim Galatasaray, Ali Sami Yen’de aldığı gollü beraberlikle kaderini bir ölçüde rakibinin ellerine bıraktı. Steau da kendine altın tepside sunulan Şampiyonlar Ligi biletini iki yan hakemin arka arkaya yaptığı hatalar zincirinin de yardımıyla cebine koydu.
Her şeye rağmen Galatasaray rakibini deplasmanda yenebilecek ve eleyebilecek güce sahipti. Kağıt üzerinde Steau’ya nazaran çok daha kaliteli futolculara sahip olması beklentileri de artırmıştı. Lakin, kendilerine bel bağlanan ayaklar pas tutunca Galatasaray şanlı tarihine yakışmayacak bir sonuçla Şampiyonlar Ligi’ne veda etti.
Bu sonuç, son yıllarda yönetiminden futbolcusuna, teknik adamından taraftarına kadar Sarı-Kırmızı camiaya hakim olan küçük düşünmenin bir ürünüdür. Lig yarışında Fenerbahçe’ye üstünlük sağlamayı kendisine temel hedef olarak koyan bir zihniyetin “Avrupa Aslanı”nı ev kedisine çevirmesi kaçınılmazdı. Nitekim kaçınılmaz son, geldi Galatasaray’ı buldu!
Tamam, bir takım sürekli zirvede olamaz. Futbolun içinde inişler çıkışlar hep olacaktır. Ancak, burada Galatasaray ve Sarı-Kırmızılı takımın geleceği adına ümit kırıcı olan, rakibine her iki maçta da çok kolay teslim olmasıdır. Eskiden Galatasaray fark yediği maçlarda bile rakibine dünyayı dar ederdi. Galiba Galatasaray’ın yitirdiği en önemli değer de budur: Yalnız Avrupai kimlik değil, büyük takım olma hüviyetini de kaybetmiş olması. Eh bu da normaldir! Dört yıldır yapılan önemli transferlere karşın, takımın bir türlü dünya çapında bir hocaya teslim edilememesi, Galatasaray’ı, “geçmişini arayan adam” pozisyonuna soktu.