Orta sahalar yok oldu

Denizlispor, Ankaralılar’ın 4 hücumcusuna üçlü savunma ve bir ön libero ile cevap verirken, Başkent ekibi, 4’lü savunma ve 2 ön libero ile oynamasına karşın, ev sahibinin ataklarında savunmada dikkatlerini Ersen’in üzerine odakladıkları için, yanlış bir varsayım yüzünden kalesinde arka arkaya pozisyonlar görüyordu. Çünkü sakat ve antrenmansız Ersen, Şenol’u alıp ikinci bölgenin önüne kadar çekiyor, kale önünde tek kalan Savaş ise Serhat, Ömer ve Timuçin’in ceza sahası içine yaptığı koşuları kapatmakta çok zorlanıyordu. Ön liberolardan Mustafa’nın defansın arasına girme çabaları sonuçsuz kalıyordu. İki üç metreden yaptığı toplam 6 vuruşun 1’inde gol yapabilmesi, Denizli’yi tek puanda bırakıyordu. Sahanın diğer yanında Ümit’in, Galatasaray kulübesinde iken bile bu kadar yalnızlık çektiğini sanmıyorum. Buluştuğu ilk topta golü yapması, vuruşu bilinçli ise müthişti. 4’e 4 hücum eden Ankaralılar’ın, 2’ye 1’leri, yeterince kullanmayıp, uzun toplarla fırsat araması olumsuzdu. İki takımın da tempoya yüklenip, 3. gol diye çabuk çıkma gayreti bir süre sonra takımlar üzerinde bozucu bir etki yapmaya başlıyor, orta saha eylemleri tümüyle ortadan kalkıyordu. Bu yüzden hücumların bedenlenmeden prematüre bir şekilde yapıldığı yarı sarhoş bir futbol izliyorduk. İki takımın da kanatlarının hiçbir araya gelemeden, boşa çıkması ise garipti. Denizlispor, belirgin şekilde düşüşte ama bütünlük içinde oynama karakterinde de bir sarsıntı var. Kan kaybında, 3’lü sistemlerin etkisi olduğuna inanıyorum. Bulak’ın 4-4-2 alternatifini de düşünmesi gerek. Ankaraspor ise hücumu acilen Ümit’e göre yapılandırmalı.