Her şey geçici

Galatasaray tanınmaz haldeki Manisa’yı yendi ama Galatasaray’ın dünkü futbolunda nasıl gelişme var diye irdelemenin ne değeri ve ne gereği var ki. Bu galibiyet unutulası bir sezonun avuntusu olabilir mi? Bu takımdan seneye kaç kişi kalır? Yeni başkan takımı büyük ölçüde değiştirmezse daha en baştan hayal kırıklığı yaratmaz mı? Bu takım milyonları istikrarlı olarak üzen bir takım... Bu takım başkan götüren bir takım... Bu takım büyük bir camiada ağabeyleri-kardeşleri küstüren bir takım: Değişecek!

Önceleri büyüklere karşı oynayanlar kendilerini gösterip piyasa yapmaya çalışırlardı. Dün de sanki Galatasaraylılar düzgünce bir takıma gitmek için kendilerini göstermeye çalışır gibi istekliydiler. Galatasaray’ı deplasmanda ikileyen Manisa ilk yarıda sezonun en baygın en amaçsız futbolunu oynadı. Dixon-Kalabane daha maçın başında feci hatalar yaptı. İki taç çizgisi arasında kimseye nefes aldırmayan Yiğit İncedemir yanından geçip gidenlere ayak bile uzatamadı. Galatasaray’ın temposu karşısında Manisalılar umursamaz bir yavaşlıkta oynayınca Arda daha maçın başlarında iki gol atıp maçı erken bitmiş havasına soktu.

Manisa hücumları kurguladığında takımın kalitesini iki gömlek yükselten Mehmet Güven doğru dürüst bir pas yapmayınca hücumcular paslandı ve Manisalılar hücum haklarını kullanmadılar. İkinci yarıda Bekir ortalamaya başlayıp Isaac de geriye gelerek Galatasaray’a kafa tutunca Manisa belini biraz doğrulttu ve maça ortak oldu. Ancak ezberlediği yapıdan uzak, dağınık bir hücum yapısında daha fazlasını yapmaları zordu. Artık Galatasaray’ın artıları övülmeye, eksileri eleştirilmeye değmez. Manisaspor’un sezonu düşük bir motivasyon ve gerileyen futbolla götürmeye başlaması üzücü.