Maç Aykut Kocaman'ın

Orta sahada sağlam ve soğukkanlı durup, rakibin konsantrasyonunun bir an bozulmasını bekleyebilen bir oyun kültürünü yerleştirdiler... Ama Fenerbahçe ilk yarım saatte son derece tempolu bir futbol oynadı ve Manisa’yı planlarının ve alışkanlıklarının dışında kendi ceza sahasına bu kadar iten bir takım daha olmamıştı.

Manisalılar Kanaryalar’a frikik vermemek için yalnızca topun önüne geçmeye çalışınca Fenerbahçeliler orta sahada hemen hemen hiç top kaptırmayıp dikine driplinglerle ceza sahasına kadar rahat geldiler. Maçın hemen başlarında, Manisa daha ne olduğunu anlamadan kopartma arzusuyla çoğaldılar, dönen topları da kazandılar ancak üçüncü bölgede hiç organize olamadılar.

Başta Semih, becerikli ayaklar hiç vuruşbile deneyemedi... Bu bakımdan, Manisa’nın atak yapısı daha gerçekçi, atak sayısı daha az olduğu halde çok daha etkili idi... Pozisyonları da zaten onlar buldular...

İkinci yarı Karaman’ın hamlesi Manisa’ya sayıyı yaptırdı. Simpson Bekir’i alıp sağa geldi, Fenerbahçe’nin savunma düzeni bir an çorbaya döndü. İki etkili bindirme yapan Simpson’ın arka direğe gönderdiği top, Kahe’yi bomboş bıraktı... Beklemeye geçen Manisa iki kere daha gole yaklaşıp golü atamayınca meydanı Fenerbahçe’ye bıraktı... Kocaman’ın karşı taktik hamlesi Fenerbahçe’ye inisiyatifi ve maçı kazandırdı: Öncelikle hücumda kafa karışıklığından kurtulup topları Semih’e oynamaya başladılar... Penaltıyı yaratan Semih, 68’de şaşkınlık uyandırıcı bir gol kaçırdı ise de hücumun şablonunu yerine oturtan adam oldu.

Diğer kritik taktik değişiklik, Niang ve Topuz ‘un çizgiden kurtulup, kaleyi daha karşıdan gören koridora geçmesiydi. Bu oyuncular topu her aldıklarında tehditkar bir duruş kazanınca alternatifli bir atak yapısı kazanıldı. Fenerbahçe maç sonuna kadar süren oyun iştahı ve birkaç taktik düzenlemeden sonra haklı bir galibiyet aldı..