Keyifli futbol

Futbola güzelliğini veren maçlardan biriydi. İki takım da ‘topa sert’ ve temiz futbolla izleyenlere zevk verdiler. Fenerbahçe’de Roberto Carlos, Deivid ve Vederson gayet enerjik futbol oynarlarken, durgun görünüm veren futbolcular da vardı. Buna rağmen en yorgun adamların bile yeri gelince sprint atmaktan kaçınmaması çok hoştu. Kim ne derse desin Fenerbahçe olgun ve uyumlu bir takım oyunu oynuyor.
Maç fırtına gibi başladı. Manisaspor sahaya manidar bir şekilde siyah formayla çıkmasına rağmen, Holosko’nun yokluğunu pek dert etmeden Selçuk’la Deniz’in arkasına kaçıp, nefis baskınlar yaptı. Manisalılar’ın bu dik futbolu karşısında Fenerbahçe oyunu tamamen kontrol edemese de, Manisa defansın arkasına yaptıkları araştırıcı koşular ile az ama öz gelip, golü de attı.
Sahada herkesten uzun mesafede oynayan ve herkesten daha kritik görev yapan iki oyuncu vardı. Manisa’da Metin, Fener’in görkemli sol kanadını hem çok etkili savundu, hem de her hücumda kaleye ok gibi indi. Keza, Deivid de 1-1’den sonra defans hattının hemen önüyle, hücumun ileri ucu arasında çok fedakârca oynadı.
Bu arada; Kezman, iyi bir hücum asistanı olabilirse ne ala, ancak böyle manasız kırmızılar görürse çok kötü.
Maç ikinci yarıda temposunu kaybedince, Fenerbahçe’de yılların alışkanlığıyla bir yıldızın çıkıp, maçı kazanacağı beklentisi doğdu. Ama, gol isteği kabaran o yıldız ortaya çıkmadı. Manisa, maçın başından sonuna kadar çok dengeli ve konsantre bir futbol oynayarak puanı çok saygın şekilde kazandı.