Kaf Kaf artık rahat

Feyyaz Uçar’dan sonra oldukça toparlanan, zaten en belirgin gelişimini derli toplu oynamakla elde eden Karşıyaka, bu maçta da oyunun her anında disiplinli ve anlamlı bir dağılım sergiledi. Ancak maçı koparmak için tempoyu rakibe dikte etmemeleri gelecek sezon adına çözümlenmesi gereken bir eksiklik Yavaş tempolu futbol yüzünden sahadan tribüne tribünden de sahaya coşku transferi yapılamadı: Oyun taraftarı durgunlaştırdı. Alsancak “Kaf Sin Kaf!” patlaması yaşamadı... Karşıyaka 3’lü savunmanın önüne 4’lü bir orta saha yerleştirip, Rasim’i soldan hücumu üçleyen adam olarak kullanıyordu. Rasim’in hakikaten yüksek tempolu çabalarına karşın, Kaf Kaf 7 oyuncusunu önce geriyi düşünüp hücuma göndermeyince, 4’lü Yozgat savunması iyi günlerinde olmayan Gökhan ve Türker’i kolay savundu, kimi zaman forvete yaklaşmayı düşünen Hakan’ı da Ömür karşılayınca Karşıyaka hücumları uzun süre birer formaliteden ibaret kaldı. Feyyaz Uçar’ın oyunu lehte değiştiren oyuncu değişikliklerinden ötürü Karşıyaka maçlarının ikinci yarıları enteresan oluyor. Uçar oyuna 57’deki değişiklikten itibaren müdahale edince, tempo ve oyun biçimi değişti. Orta saha oyuna girince defansın arkasını düşünerek oynamaya başladı. İlk yarıda hepsi ön direğe giden etkisiz ortalar yapan Ufuk çok zor bir topa çizgide yetişip ilk golü attırdı. İkinci golde de defansın arkasına yaptığı “pazarlıksız koşu” Olgay’ın pası ile desteklenince skor da rahatladı. Yozgat temiz bir futbol oynadı, ama Karşıyaka’nın temposuz ve davetkar futboluna girişken bir yanıt vermediler ve durumları ile oldukça çelişen biçimde takımca silkinme ve kendilerini aşma çabası içinde görülmediler.