Hocaların zaferi

Bağlandı” denilen maçlarda kesin diye bakılan sonuçlar alınmazken, en kritik maç diye konuşulan Vestel Manisa-Denizli karşılaşmasından maç öncesi en kuvvetli ihtimal olarak görülen beraberlik çıktı... Pozisyonu az ve golsüz bir maçtaki beraberlik, iki takımın da işine geldiği için coşkuyla kutlanan en iyi sonuç oluyorsa bu, futbolun bazen garip bir oyun olduğunu da gösterir...Ancak bir sahne de gözlerimin önünde: Dakika 71... Top kaleci Ufuk’un ayaklarında ve en yakın rakip oyuncu 30 metre mesafede. Ufuk oyalanıyor, topu oyuna sokmuyor. Diğer sahalardaki sonuçlara göre Denizlispor’a beraberlik rahatça yetiyor ama Adriano deparla gelip Ufuk’a pres yaparak bir an önce topu oyuna sokmasını sağlıyor... Bu benim için yeterli bir göstergedir...Maçın başında bastıran esaslı bir yağmur, sahada teknik-taktik-hazırlanılmış bir strateji-kalite-motivasyon bırakmadı, futbolu da tribünlerdeki Manisalı taraftarların önemli bir bölümünü silip süpürdü. Vestel Manisaspor gelen her topu uzun vurarak uzaklaştırıyor, Holosko’yu kaçırmaya çalışıyordu. Denizlispor ise gözü pek hücum edip, önemli pozisyonlar yakalıyordu. Antalya’dan gelen gollerin ardından oyun temposu birden düştü. Okan takımının son şutunu 54’te attı, 62’de Gençler 2’ledi, bir daha kimse pozisyona girmedi... Hem Giray Bulak, hem de Güvenç Kurtar fiilen düşmüş olan takımlarını toparlayıp, iyi futbol oynatarak, mucizevi birer hocalık sergilediler... Alkışlar onlarındır, kimse başka yere bakmasın!