Ey kupa ruhu!

Ligin dibinde yer alan ancak kupada son sekize kapağı atan iki takımdan Denizlispor sahaya çoğunluğu yedeklerden oluşan bir kadro sürerken, Samsunspor ise Celil hariç as kadrosuyla mücadele ediyordu. Nurullah Sağlam belli ki kadrosuna güvenirken, Arıca’nın arka arkaya mağlubiyetlerle ruhen ve bedenen yıpranan kadrosunu yine ayni taktikle sahaya sürmesi riskler barındıran, kupaya saygılı ama ilginç bir seçimdi.4-1-3-2 gibi dizilen Denizlispor oyuna sanatsal boyut barındırmayan ancak tek toplarla çok koşup çok yer değiştirerek kolayca hakim oldu. Oldukça etkili bir futbol sergiledi. İki yedek Brezilyalı’dan oluşan forvetin arkasındaki üçlüden Serhat iyi top servisi yaparken Fatih sola yaklaşıyor, Mikka ise sağ koridordan çok çabuk çıkarak hücumu beşliyorlardı. Gollerini de yüksek tempoda oynadıkları ilk bölümde attılar, birkaç tane daha atabilirlerdi.Diğer tarafta 4-3-1-2 şeklinde oynayan Samsunspor ise orta sahasıyla birlikte geride dikkatli yerleşiyor, ancak hücumda genellikle bir kontra top ile Tamer’i göbekten kaçırarak iyimser ve tek boyutlu bir hücum yaklaşımında kilitlenip kalıyorlardı.İkinci yarıda Denizlispor’da odaklanma sorunları ve yorgunluk başgösterince ve özellikle Alex inanılmaz bir umursamazlıkla Horozlar’ın hücum gayretlerini baltalayınca Samsunspor daha çok top tutup rakip sahada yerleşerek oynama fırsatı buldu fakat iki vuruş dışında kaleye bakamadılar. Maçı kopartacak kararlılık eksikliği açıkça görülen Samsunspor’da hücumun sıcak bölgelerine hiç girmeyen lakin bunun dışında sahada yapılabilecek herşeyi yapan; Oyun kuran, etkili ortalar yapan, 60-70 metre geri gelip kendi ceza sahasında toplar kaparak takımını ayakta tutan Serkan’ı örnek alan birkaç oyuncu daha olsaydı, Karadenizliler’in durumu çok daha farklı olurdu.