Asıl iş şimdi

Hayli sıkıntılı ve hayli de istikrarsızlıklarla geçen sezonun son maçında hala Süper Lig hedefini kovalayabiliyorsanız, her zaman dirilecek ve gelişimi tetikleyecek bir enerji bulabilirsiniz...Altay, Eşkişehir kanşısında oyuna çok tempolu ve etkili girdi. Özellikle ilk yarım saatte oldukça zevk veren, gayet hoş bir hücum yapısı içinde oynadılar...Altay savunmayı rakip yarı sahada 7-8 kişiyle basarak yaptığı için Eskişehirliler topu ilerideki Mahmut’a uzun toplarla atmayı denemekten fazlasını yapamadılar. Altay’ın fazla yük binen orta sahasında tempo düşmeye başlayınca ataklar seylermeye başlayıp, misafir takımın da topa biraz daha basarak oynamaya başladığı 42 ile 45 arası 3 gol birden oldu. İlk gol Altay orta sahasının hücum marifetiyle Kenan’ın nefis bir şutuyla, Es Es’inki Mahmut’un ceza sahasında kontol ettiği uzun topu boş arkadaşına aktarmasıyla, ardından da daha önce gelişine yaptığı zor ve akıllı plase direğin yakınından kaçan Mehmet’in yaptığı ikinci denemesinde...Yarıda Altay 49’da yüzde yüzlük bir gol kaçırdıktan sonra 50’de golü yeyince, hem futbolcular hem tribünler demoralize oldular... Orta sahadaki çözülme belirgin hale geldi ve Eskişehirliler orta sahayı tek pasla geçip kalabalık baskınlar yapmaya başladılar, hemen her atakta golle burun buruna geldiler ancak rekor sayıda ofsayta düştüler.Altay’da maç boyu orta sahaya doğru çekilip, hücumda nefis oyun kuran Aydın da sakatlanıp, Yasin artık zor gider hale gelince Altay’ın bir mucize yaratması gerekiyordu. Sayısız yan toptan bir tane bile etkili vuruş çıkartamayan Siyah-Beyazlılar, maçın son bölümündeki kornerde kule gibi yükselen Merter ile altı hedefini yakaladı...Altay’ın kritik maçlarında taraftarlar mutlaka tribünleri dolduruyor. Hem de gayet iyimser, dostça neredeyse neşeli bir tavır içinde, olgunca... Ancak Eskişehir’in oynamadan teslim olmayacağı, maçın zorluğu belli olunca, bir gün önceki derbi maçında sergilenen çirkinlik virüsünün ne çabuk yayıldığını üzülerek gördük. En çok da Nafiz Zorlu’nun mahçup ettikleri yüzünde...