Melek ve şeytan!

Erol Togay’ı kaybettik geçenlerde... Camide bir yığın kalabalık, merhumun arkasından edilen onlarca süslü püslü söz... Sağlığında, daha doğrusu sağlığını kaybettiği ama halâ nefes alıp verebildiği o son günlerinde kaç kişi vardı yanında? Futbolcuyken, teknik adamken, sağlıklıyken yanıbaşından ayrılmayanlar, son nefesini vermeden kaç gün, kaç ay, kaç yıl önce görmüştü onu en son acaba?

Selçuk İnan kötü, Egemen Korkmaz, Ceyhun Gülselam, Umut Bulut, Burak Yılmaz kötü, Gutierrez alkolik Yattara saygısız... Gidenlerin ardından tek iyi bir söz söylemedi Trabzonspor Başkanı Sadri Şener... Oysa ki bu çocuklarla tarihinin, daha doğrusu son çeyrek yüzyılın en başarılı sezonlarını geçirmedi mi? 82 puanı bu çocuklarla toplamadı mı Fırtına? Profesyonellik ne zamandan beri suç oldu bu ülkede? Onların gitmesi mi problem, yönetimin onları tutamaması mı? Sayın Şener kupa için harcadığı mesainin bir kısmını bu çocuklara ayırsa, en azından birkaçını tutamaz mıydı? Tutamasa bile, ‘küçük bir teşekkür edip’ taraftarın önüne atmasa olmaz mı?

Geçtiğimiz yılın en sevimsiz adamıydı! Irkçıydı, kasaptı, intikam duygusuyla yaşıyordu, her hareketi mutlaka sarı karttı, hakemleri resmen dövüyordu hareketleriyle, maçı bile o yönetiyordu. Gitti Türkiye’den, yıllar önce olduğu gibi ve yine kaçarcasına... Huzuru için ayrıldı bir kez daha vatanından.. Ve Türkiye’deyken futbolu hariç her şeyi konuşulan bu adam, şimdilerde ‘yeri doldurulamayan futbolcu’ ilan edildi. Üstelik geçen yıl ilmeği boynundan bir kez bile çıkartmayan usta yorumcular tarafından... Tahmin ettiğiniz gibi, Emre Belözoğlu’dan bahsediyoruz. Dünün futbol katili, bugünün aranan büyük yıldızından!

Aslı Çakır Alptekin Üsküdar, Gamze Bulut Fenerbahçe’nin sporcusuymuş! Olimpiyat’ta Türkiye’yi sevince boğan bu kızlardan bahsederken, bir spikerin kulüplerini de söylemesi, büyük infial yarattı! Neden söylemiş ki spiker, bu bir milli mücadeleymiş! Bu kızları alışveriş merkezinde kahve içerken mi çağırdılar milli takıma? Kim finanse etti bu kızları? Kim yuvasını açtı, kim masraflarını karşıladı, kim idman yapmasını sağladı? Kim vermişse bu olanakları bu kızlara, elleriniz patlayıncaya kadar alkışlamanız gerekmez mi? Ve hatta Devlet’in, Bakanlığın; sporcuları milli forma altında mücadele eden ve başarı elde eden bu kulüpleri de ödüllendirmesi beklenmez mi?

Galatasaray mı şampiyon olacak, Fenerbahçe mi? Beşiktaş’ta aşı tutar mı? Trabzonspor kafaya oynar mı, Bursaspor bir sürpriz daha yapar mı? Onlarca soru sorabilirsiniz lig hakkında, onlarca başka cevap da verebilirsiniz. Fakat bunca soru-cevap arasında yaptığımız en büyük hata şu... Spor dünyası her kulüp için ikiye ayrılmış durumda; Bizden olanlar, bizden olmayanlar...

Bizdeyken melektir adam, gidince şeytan!

Avrupa Kupası’nda takım tutar gibi tuttuğumuz Cüneyt Çakır’ı iş yerel maçlara gelince ‘bu da hakem mi’ diye eleştirmemiz ondan...

Bizim sorunumuz transfer, sarı kart kırmızı kart, şampiyonluk ya da Avrupa değil... Vefasızlık!
Tokyo’da Olimpiyat sporcularını 500 bin Japon’un karşılaması da işte bundan, vefadan!