Futbol mu?

Tam 99 yıl önce bugün...
Ölüm yağıyordu havadan...
Nefes alınmıyordu barut kokusundan...
Denizden kan akıyordu, kan...
“Ben size savaşmayı değil, ölmeyi emrediyorum” demişti Başkomutan...
Emre itaat etti binlerce gencecik aslan...
Sabah namazlarını kıldılar hep beraber, sonra sevgiliye koşar gibi koştular mermilerin üzerine...
Aynı heyecanla, aynı ümitle, aynı inançla...
Öldüler...
Tam 99 yıl önce bugün...
450 bin can yitip gitti Gelibolu’da, Anafartalar’da...
Çanakkale Destanı’nı kanlarıyla yazdılar...
Başta Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere; tüm şehitlerimizi minnetle anar, cansız bedenleri önünde saygıyla eğilirim.

Geçen hafta yazımızı yazarken yaşıyorlardı halâ...
Şimdi maalesef yoklar.
Berkin Elvan, Burak Can Karamanoğlu, Ahmet Küçüktağ...
Biri 15, diğeri 22, en büyüğü 30 yaşında...
Berkin ortaokula gidiyordu henüz...
Burak Can askerden geleli sadece 3 ay olmuştu...
Ahmet daha 8 ay önce girmişti dünyaevine...
Bir hiç uğruna ölüp gittiler.
Hepsine Allah’tan rahmet, aileleri ve sevenlerine sabır dilerim.

Dün vatan uğruna, bayrak uğruna ölüyordu insanlar...
Bugün bir hiç uğruna...
Gencecik çocukları sarıp sarmalıyoruz kefenlerine, koyuyoruz toprağa...
Ne için?

O topraklar uğruna gencecik yaşta canlarını veren atalarımız, nasıl karşılıyorlar acaba Berkinler’i, Burak Canlar’ı, Ahmetler’i?
Nasıl?

Böyle olsun diye mi koşa koşa gittiler ölüme onlar?
Böyle olsun diye mi kanlarıyla sulayarak bıraktılar bu toprakları bizlere...

Emanetlerine böyle mi sahip çıkacağız?
Onların ruhlarını böyle mi şad edeceğiz?
***
Hâl böyleyken... İçimden gelmedi yazmak... Yazılacak çok şey de yok zaten Türk Futbolu’nda...

Birisi, puan cetvelinden çıkartıyor diğerini...
Diğeri, Türkiye haritasından siliyor...
Öbürü, “Önümüzü kesiyorlar” diyor.
Beriki, “Hakemleri de yenmeliyiz” diyor.

Pisi pisine çocuklar ölüyor ülkede...
Sizin derdiniz ne!