Kusura bakma Dortmund!

Vur kır parçala bu maçı kazan diye bağırıyordu, kale arkasında taraftar kılığında girmiş bir acaip kalabalık, ellerindeki ses bombalarını ardı ardına sahaya atarken. İyi de nişancıydılar. Önce yağmur altında iki kare fotoğraf çekmeye çalışan bir foto muhabirini, ardından da tüm aramalara rağmen bu maddelerin içeri nasıl sokulduğunu şaşkınlıkla anlamaya çalışan bir Alman polisini vurmayı başardılar.

Kobani’ye mi geldik

Maçı kazan diyorlardı ama çok sevdikleri Melo adeta “Atmayın artık” diye yakarırken onu da vuruyorlardı, ısınmaya çıkan yedekleri de... Ve Çek hakem ‘Vur kır parçala maçı’nı iptal etmeye yürüyordu, yanında Dortmund’lu oyuncularla beraber. Selçuk ve Melo ise bir kez daha yalvarıyordu; “Atmayın, lütfen!” Birileri anlar ümidiyle. Kale arkasından sahaya ses bombaları yağarken, her patlamada irkiliyorduk biz de, yanlışlıkla Kobani’ye mi geldik diye!

Taraftarlığınız batsın

Toplamı 600 bin nüfuslu, düzenli, yemyeşil, güler yüzlü, buram buram tarih kokan, esnafıyla öğrencisiyle takımlarını çok seven, gönülden bağlı, medeni insanların yaşadığı bir şehirdeydik halbuki. Ve Galatasaray gol atarken bile bombalar patlıyor, oyuncular tribüne dönüp isyan ediyordu. Almanlar mı daha çok seviyordu takımını, bizimkiler mi diye soruyordum kendime. Ama cevabın hiç önemi yoktu. Manzara bu olunca teknik taktikten bahsetmek adeta koca bir boşluk . Sen kusura bakma Dortmund; biraz huzurunu bozduk.