Trabzonspor oyuna girdi

Ancak sadece 11 ası ve yan unsurlarıyla da sınırlı değil. Profesyonelleri, sağlık ekibi, teknik kadrosu, yönetimi... Yani ben 11 tane çok iyi, 7-8 tane de onlara yakın ayarda futbolcu aldım, teknik direktörüm de işin bilimine, yanındakiler de sosyolojisine hakim demekle bu iş pek dönmez. Döndürmek için sadece 11’in değil, tüm ekibin ‘takım’ olması lazım bu ‘oyunda’ başarılı olabilmek için. İşte tam da bundan dolayı Trabzonspor’un zamana birçok rakibinden fazla ihtiyacı vardı. Saha içinde olduğu kadar saha dışında da anlaşmaya, paylaşmaya, konuşmaya... Oldu mu yani 2 galibiyetle diyeceksiniz, tabi ki hayır ama şu var ki, gördüğümüz kadarıyla sezon başına oranla ciddi mesafe alınmış durumda. Vahid Hoca inatlarından, oyuncular durgunluklarından, taraftar yavaş yavaş küskünlüğünden vazgeçmeye başladı. Mersin maçı bir başlangıçtı, dün geceki Lokeren karşılaşması bu işi iyice yukarılara taşıdı. Ne dersek diyelim, futbol kağıt üzerinde oynanmıyor diyoruz ama kağıtta yazan puan olunca işin rengini, kimyasını değiştiriyor. O nedenle projeniz ve niyetiniz ne kadar iyi olursa olsun eğer puanlar bunu desteklemiyorsa o zaman işiniz zor. Trabzonspor bu işin skor kısmını da çözmeye başladı. Mersin ve Lokeren karşılaşmalarında oyunun hakimi, yönlendiricisiydi. Yani iyi oynayarak, hak ederek kazandı. Fakat şunu da unutmamak lazım ki büyük hedeflere koşan büyük sıfatlı takımların kötü oynarken de bazen kazanması lazım. Tıpkı Kasımpaşa ve Başakşehir maçlarında olduğu gibi.
Gecenin özeti, Trabzonspor gruptan çıkma adına büyük iş yaptı, grubun en iyisi olduğunu kanıtladı. Şimdi iş lige dönmek, ligde de kazanmak için aynı direnci göstermek.