Trabzon gerçekleri

Trabzonspor’un kazanmasının Halilhodzic’in gidişiyle bir alakası olduğunu söylemek elbette mümkün değil. Bu biraz fazla altı boş bir tespit olur. Kafası biraz daha rahat ‘kadronun’ yine ‘takım’ özelliklerinden uzak, doğaçlama futboluyla gelen bir galibiyet demek daha doğru olur. Ancak sadece oyuncuları kendi yerlerinde oynatmanın, yıldız nitelikli futbolculara saha içinde kredi tanımanın bile ne kadar fark ettiğini görmek açısından önemli bir karşılaşmaydı. Ki burada rakip Konyaspor’un da Trabzonspor’un puan kaybettiği birçok ekipten çok daha kaliteli olduğunu, göreve yeni gelen Aykut Kocaman’ın Mesut Bakkal’dan çok iyi bir miras devraldığını da hatırlatalım. Halilhodzic’in binbir fantezi ile özgüvenini düşürdüğü, olmayacak puan kayıplarına sebep olduğu Trabzonspor kadrosunun gerçekleri de Ersun Yanal’a adeta ‘selam’ verdi. Neler mi onlar? Cardozo büyük golcüdür. Kendi ‘sakatım’ demiyorsa o oynar, kafa vurmayı da bilir, en kritik penaltıları soğukkanlı atmayı da, arkadaşlarına liderlik yapmayı da...


Mehmet Ekici, 1 hafta 11’de öbür hafta kulübede oturtularak değil, oynatılarak kazanılır, her hafta üzerine koyduğu ortadadır. Başlarda iyi savunma örnekleri verdiyse de, bu kadronun en iyi yapabileceği iş topla oynamak, önde kalmak, Yusuf ve Bosingwa gibi ligin zirvedeki kanatlarıyla alternatif hücum şekilleri yaratmaktır. Trabzospor taraftarı da bu futbolu ve gelişimi gördükçe stada koşacak, mehter takımı gibi 1 ileri 2 geri şeklindeki Fırtına’yı değil, istikrarı arzulamaktadır. Halilhodzic’i inanarak getiren, ancak erken sayılabilecek bir süreçte büyük takım refleksi göstererek yolları ayıran Başkan Hacıosmanoğlu’na ve Ersun Yanal’a bir kez daha hayırlı olsun demekte fayda var. “Bu kadro tam benlik” diyen Yanal’ın kaliteli ‘kadrodan’ bir ‘iyi takım’ yaratma süresi Trabzonspor’un bu sezonki hedefini belirler.