Mağluptur bu yolda galip!

Hala her şeyin belli olması için 1 hafta kaldı... Ama belli ki Trabzonsporlular hesap-kitap yapmaya başlamış...
Maç bitiyor, tribünlerde matem havası, futbolcuların başı önünde rota direkt soyunma odası. O zaman yol göstermekte, en azından fikir vermekte fayda var hesap-kitap içindekilere. Ayrıca şampiyon olsa bile genel itibariyle çok şey değişmese gerek ana felsefede. Çünkü 1. ya da 2. olsa da kapatılmayacak kulüp, devam edecek serüvenine.
İki yol var Trabzonsporlular’ın önünde... Biri bireysel, diğeri kurumsal.
Ya oturup, Colman Avni Aker’deki Fener maçında o penaltıyı atsaydı, Umut Bulut 30 tane değil de 15 tane gol kaçırmış olsaydı, gol makinemiz Teo’nun ‘beyni yanıp’ kaçmasaydı, Jaja ve Yattara biraz daha katkı yapsaydı, diyecekler...
Ya da daha geniş açıdan bakacaklar tabloya.
Yani, kurum olarak kulüp ve onun liderleri, muhalifleri, tribünleri, kısacası Trabzonspor ailesi, sadece 1 İstanbullu ile giriştiği psikolojik mücadelenin nerelerinde hata yaptı, hangi krizler olumlu sonuç alınarak atlatıldı, hangileri iz bıraktı, onların tahlilleri yapılacak, gelecek buna göre şekil alacak.
İki tarafından da tutulabilecek, kimsenin ‘haksız’ sayılamayacağı bir süreçtir geride kalan.
Aktifler, “Başarılıyız” diyebilir, muhalifler, “Biz yönetsek tur atıyorduk” tezini savunabilir. İkisi de haklılığını kanıtlayacak veriler sunabilir. Şehir, “Daha ne yapalım” diyebilir. Ve yine herkes kendi haklılığını savunup Trabzonspor üzerine ‘politikalar’ üretebilir. Hatta bütün suç biz ‘İstanbul basınına’ bile kalabilir! Fakat o politikalar artık eskimiştir, takıma kardan çok belli ki zarar getirir. Sınav vakitleridir, bu sezonun analizi iyi yapılmalıdır. Ya da mağluptur bu yolda galip söylemi tekrarlanır.