En kötüsü

Her ne kadar deplasmanda çok avantajlı bir skor elde edilmiş olsa da Trabzonspor oyuna öyle bir başladı ki, adeta AEK’yı tura ortak etti. Belki yarım saat oyunu tutabilse, her zaman olduğu gibi dominant taraf olabilseydi yine Atina’daki gibi bir skordan bahsedebilirdik şu maçın ardından da ama Bordo-Mavililer adam ayırmaksızın kötüydü.

Avrupa ve ligde farklı stoperler oynatmayı bir gelenek haline getiren Ünal Karaman belki de ilk kez kararından bu kadar rahatsız olmuştur. Tamam, takımın en sorunlu bölgesi burası ama Campi ile Fernandes hiç olmuyor sanki. Sadece yenilen ilk goldeki hatası için söylemiyorum. O golde takibi, konsantresi sıfırdı ve rakip ummadığı kadar bir gol atıp 24’te 1-0’ı yakaladı.

Bir türlü olmadı

İlk yarım saat geçilirken Obi Mikel’in anlamsızca hareketi de penaltı getirince tabelada 2-0 yazdı, stres katlandı. Yine de atılacak bir gol Trabzonspor adına her şeyi değiştirebilirdi. Fakat dedik ya ne bunu yapacak organizasyonları bulup oyun kurabildiler ne de soğukkanlıydılar.

İkinci yarıya Bordo-Mavililer biraz daha etkili girdi. Kötünün iyisi olarak söyleyebileceğimiz Nwakame’nin akınları birkaç kez Atina ekibinin kalesinde tehlike yarattı ama rahatlatacak gol gelmedi.

Ders alma zamanı

Fenerbahçe maçı öncesinde böyle bir skor ve Abdülkadir Ömür’ün (şimdilik belirsiz) sakatlığı önemli bir handikap. Düzeltmek ve her şeyi tekrar 2-3 gün öncesine getirmek ise yine Ünal Karaman ve öğrencilerinin elinde. Ancak vakit erkenken gelen böyle bir sonuçtan ve ortaya konan oyundan alınacak olan çok dersler de var hiç kuşkusuz.