Demek ki oluyormuş

Sıkıntıları hatırlatmanın da, o sıkıntılara yapılan yorumları gündeme taşımanın da pek anlamı yok... Ama bir noktaya işaret etmekte fayda var; Trabzonspor resmen maç seçiyor. Bakınız ligdeki son seriye, dönünüz Urfa’daki finale... 1 değil 5 gömlek farklıydı her biri... Bu kez en sıradanı Onur’du, diğer kahramanlık sınavlarının aksine.

Burak dünkü maçın kasedini saklamalı, zira bir daha bu kadar iyi oynayamayabilir.
Alanzinho genelde böyle ama Colman niye durur karşısında ‘büyük’ bulamayınca.
Engin’in sinirine de en iyi ilacın iyi futbol olduğu çok belli olmadı mı!

Kısacası isteyince oluyormuş, oldu. Bu tablonun iyi yanına bakıp, kupaya sevinmek de mümkün, biraz ders alıp şampiyonluk ortağı olmanın çok uzak olmadığını görmek de...

Buraya kadar olanlar takımı bağlar, başkanı bağlar, hocasının eline bakar. Ancak taraftar sahada gördüğüne bakar. Özellikle son 2 sezondur eski kötü imajını yıkan, kombine alan, takımına her şartta destek olan, organizasyonlarıyla gündeme damga vuran Trabzonspor taraftarının böyle bir kupaya ihtiyacı vardı. Keşke bir de taraftar o seromonide olsaydı, kupanın bir ucundan tutsaydı. Çünkü bu yolda en az futbolcular kadar onların da emeği vardı, zira onlar hiçbir zaman işlerini aksatmadı!