Bundan sonra

Milli arada hazırlanan sürpriz kadroya da, sisteme de girmeyeceğim. Onları nasılsa izler, okur, dinlersiniz.

Sylva’nın yediklerini Tolga yeseydi ne olurdu da, aylardır neden iyileşemediği belirsiz Yattara olsa farklı olurdu da demeyeceğim.

Beşiktaş ve Sivas ile alay edilen -ki biri öyle ya da böyle Devler Ligi’ne gitti, diğeri tarihi başarı elde etti- yerde Trabzonspor neden Fenerbahçe ve Galatasaray ile hiç yarışmadığı ligde 3. olup başarılı sayıldı, iyi durum tespiti yapılamadı da demeyeceğim.

Tek şey söyleyeceğim; bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

Ligin ilk 10. haftası öncesi liderin 12, takipçisinin 10 puan gerisine düşmek bir kere telafisi çok zor bir güven kaybı getirecek.

Broos’un her kararı tartışılacak, asıl onunla ve kulüple ilgili verilecek diğer ‘büyük’ kararlar da masaya yatırılacak.

Yani yine saha dışı, içinden çok tartışılacak.

Gidenler, gelmek isteyenler, başroldeki isimlerin değişeceği yeni model gerilimler.

Oysa ki her şeyi değiştirmek, İstanbul’dan lige yeniden ortak olarak, belki daha da önemlisi camiasını futbola odaklayarak dönmek Bordo-Mavili futbolcuların elindeydi. Motivasyon da hazırdı, rakip de!

Olmadı, olamadı.

Evet, şimdi 10 puan öndeki rakibe hem de kendi evinde 3 gol atıldı ama futbol sadece yetenek işi de değil.

Yürek, hep istemek, en azından o günkü rakibi kadar direnmek, sorumluluk almak gerek. Kopuk kopuk olunca bu işler, sadece sinirleri biraz daha gerer.