Sorun sonuç değil oyun

Herkesin bildiği gerçeklerden başlamak gerek önce... Visca ve Dorukhan gibi iki önemli oyuncusu uzun süreli sakatlanmış, 13 transfer yapıp, ilk 11’inin yarısından fazlasını değiştirmiş bir takım Trabzonspor. Bu değişim biraz zorunlu biraz da planlı yapıldı elbette. Ve son dönemlerin moda sözü; Bordo-Mavililer geçiş sürecinde. Ancak bu süreç, Abdullah Avcı’nın göreve ilk geldiği dönemle karıştırılmamalı. O zaman mental olarak dibe vurmuş bir takım almıştı hoca. Kolay gol yiyen, çabuk dağılan, reaksiyon gösteremeyen bir oyuncu grubu vardı. Sorunlar sadece sahada değildi, taraftarın da takımla bağı kopmak üzereydi. O geçiş sürecinde en önemli şey maç kazanmaktı. Oyun, organizasyon hepsi bir tarafa, tek gerçek 3 puandı. Ancak bu periyot, o günlerden çok farklı. Şimdi şampiyon birtakım var, üstelik 13 transfer yapmış, son yılların en maliyetli kadrolarından biri kurulmuş. Haliyle beklenti de o ölçüde büyük oluyor.

Kırılma maçı Kopenhag...

Taraftarlar oyun anlamında bir ışık görmek istiyor, göremeyince de sabır kelimesinin altı dolmuyor. İlk ve en büyük kırılma; Akyazı’da oynanan Şampiyonlar Ligi Play-Off turundaki Kopenhag maçıydı. Gruplara kalamamak ciddi şekilde heyecan kaybına sebep oldu. Sonrasında ligde ve Avrupa’da çıkılan 9 maçta 4 galibiyet alındı. Sonuçlar bir tarafa, esas sorun oyun ve takım enerjisiyle alakalı yaşandı. Evet, önceki gün Trabzonspor kazansa ligde lider olacaktı. Dolayısıyla enseyi karartacak bir durum kesinlikle yok ancak durumu sadece puan cetveli üzerinden okumaya çalışmak da büyük hata olur.

İnançlarını kaybetmediler

İlk resmi maçtan bugüne neredeyse 2.5 ay geçmiş ancak Trabzonspor’un hâlâ net bir oyunu yok. Takım temposuz, enerjisiz ve daha da önemlisi sahada bu duruma isyan eden oyuncu yok, belki biraz Bakasetas o kadar... Taraftarlar da bunu net şekilde görüyor, o yüzden tribünde homurdanmalar yaşanıyor, Akyazı’da seyirci sayısı azalıyor. Trabzonspor taraftarı, yeni kurulan takımda taşların hemen yerine oturmayacağını bilseler de en azından gelecekteki oyuna dair bazı emareler, biraz mücadele, biraz istek görmek istiyor. Ve tepkileriyle de, oyuncu grubunu uyandırmaya çalışıyor. Bu da gayet doğal. Çünkü şampiyon takımın bu hali, onlara acı veriyor. Yoksa ne inançlarını kaybettiler ne de hocaya olan güvenlerini. Dolayısıyla onların bu reaksiyonuna kulak vermek, doğru yorumlamak gerekiyor.