Bir sevdadır Trabzonspor

Bir kara sevdadır Trabzonspor. Nedensiz sevginin adıdır Trabzonspor. Trabzonspor sevgisi söz konusu ise ‘neden’, ‘niçin’ sorularının karşılığı hiç bir zaman olmaz. ‘Çünkü’ diye cevap veremezsin, ‘neden bu kadar seviyorsun’, ‘niçin Trabzonspor’ sorularına... ‘Bilmiyorum’ dersin, sadece ‘bilmiyorum’. Gerçekten de bilemezsin. Cevabı olmayan sorular bütünüdür; Trabzonspor sevgisi, aşkı... Koşulsuz bağlanmaktır. Ruhunu, benliğini, bedenini kayıtsız şartsız teslim etmektir. Öncesini, sonrasını, geçmişi, geleceği düşünmeden...

Sen bitersin, o bitmez

Bazı aşklar vardır; ömrü bir kelebek kadardır. Bir varmış, bir yokmuş misali... Yaz aşkı gibi. Ama öyle aşklar da vardır ki, yıllar boyu sürer. Ömür tüketir. Sen bitersin, o bitmez. Seni öylesine sarmalamıştır ki, son nefesini verene kadar gönüllü tutsağısındır onun. Onunla yatarsın, onunla kalkarsın, onunla yaşarsın, onunla ölürsün. Yediğin yemekte, içtiğin suda, soluduğun havada, gördüğün düşte, kurduğun hayalde, döktüğün gözyaşında, ruhunun derinliklerinde, sevincinde, tasanda, hüznünde hep o vardır. Hayatın anlamı, bütünüdür o...

İnatla vuslatı beklediler

İşte Trabzonsporluluk da kelimenin tam anlamıyla budur. Trabzonlu yediden yetmişe yaşar bu kara sevdayı. Sık sık mutlu geleceğin hayallerini kurar, şampiyonluklar, kupalar kazandırırlar takımlarına. En önemlisi de ona hayat verirler. Bir şampiyonluk için bunlarca yıl beklemek hiçbir şey değiştirmez onlarda. İnatla vuslatı beklerler, ulaştıklarında da kalplerindeki o sevinci sonuna kadar hissettirirler. Hasret bitti, şimdi 7’den 70’e zaferi kutlama vakti. Tüm Trabzonsporlular bu mutluluğu en başından beri hak etti.