Özlenen Saray

Östersunds faciasından sonra eleştirilerin hedefi olan Tudor’un, tarihin belki de en fazla flaş transferinin yapıldığı takımı nasıl oynatacağı en büyük merak konusuydu. Yalnızca Galatasaraylılar değil futbolu takip eden her birey kağıt üzerindeki bu müthiş kadroyu sahada görmek ister. Stada gelen 30 bin taraftarın tepkileri kenara bırakıp tribüne koşması da bu yüzden.

Fernando farkı

Bu farkındalık takıma iyi empoze edilmiş ki coşkulu bir Aslan izledik ilk dakikadan itibaren. Kayserispor’un da geçen seneki 11’inden yalnızca 4 oyuncuyla yeni bir ekip olarak çıkması, atmosferin şokunu üzerinden atana kadar golü getirdi. 16’da Rodrigues’in ortasına altıpasın içinde dokunanTolga gecenin uzun olacağını belli etti: 1-0. Stoperlerin arasına girip oyun kuran, top rakipteyken karşılamayı bilen, soğukanlılığıyla çevresini rahatlatan bir önlibero Aslan’daki her derde deva. Fernando bu rolün gerçek sahibi. Hal böyle olunca Tolga bile golü düşünüyor. Attığının daha kolayını 52’de Ndiaye’nin enfes pasında kaçırdı mesela.

Gol Muslera’ya yazar

29’da kronikleşen duran top hastalığından faydalanıp Levent’in attığı gol savunmaya değil, Muslera’ya yazar: 1-1. Kalenin içine düşen topu da bir zahmet alması gerek. Ama dikkat çekilmesi gereken asıl mesele; yenen golden sonra klasik panik yapan değil, aksine çok uzun süre sonra organize şekilde kaleye giden bir Galatasaray var. 35’te Gomis’in Belhanda’ya attırdığı gol tam da bunun izahı. Faslı yıldızın dokunuşu aynı hazırlanış gibi kalite: 2-1.

Kayseri’ye Ndiaye kilidi

Gomis’in 37’de farkı ikiye çıkaran vuruşu ise tam bir forvet işi. Stoper Sapunaru, bozmak için tüm gücüyle saldırıyor. Ancak Gomis, bırakın etkilenmeyi önce onu, sonra kaleci Lung’u nakavt ediyor: 3-1. Kalanı keyiften ibaret. Ndiaye’nin değerini 2 senede 350 bin Euro’dan 7.5 milyon Euro’ya katlamasının en büyük faktörü top ayağında olduğundan çok topsuz oyundaki katkısı. Girdiği 15 ikili mücadelenin 11’ini kazanması, 5 kezle sahanın en fazla adam geçen ismi olması, 4 top kapması Kayseri’nin neden oyun kuramadığının da özeti bir bakıma. Böyle bir gecenin kapanışı Gomis’e yakışırdı. 87’de ‘Premier Lig golcüsüyüm’ dercesine yaptığı vuruş tribüne gelen taraftara en güzel teşekkür.