Düdükte standart!

Alttan bak, yandan bak, itti de omuz omuza de ne dersen de; Abay kararını verdi. Burada bizim altını çizdiğimiz tek şey var: ‘Standart düdükler!’ Şimdi Dany’nin atıldığı pozisyona, Hamit’in aldığı karta ve Terim’i ve yardımcılarını saha dışına gönderme tiryakiliğine bu açıdan bakalım lütfen. Hangi maçlarda, aynı hatta daha fazlasını gördüğümüz ikili mücadelelerde, hakemin üstüne yürümelerde, saha kenarına oyuncu göndermelerde bu tarz düdükler çalınıyor. Hangi maçlarda bu kadar kolay kulübeler hocasız bırakılıyor. Kulübeye bu kadar baskı ve taciz hangi maçta yapılıyor. Atamalarda ve saha içinde alınan kararlarda standardı yakalayamadığınız takdirde bu oyuna olan inanç gittikçe azalır.

Galatasaray’ın oyuna çok kötü başladığı bir gerçek. Konsantrasyon eksikliği ve akıl almaz top kayıpları karşısında, Mersin çok daha büyük fark yakalayabilirdi. Bu dakikalarda maç Muslera ve Mersin forvetleri arasında geçti. Sarı-Kırmızılılar’ı bu ruh halinden hakem uyandırdı. Önce Dany’i sonra Fatih hocayı attı. Onlar dışarı çıkarken Galatasaray ruhu içeri girdi. Abay hocaları attıkça, Galatasaray golleri sıraladı. Bu maçta Drogba ‘gerçek çileğin’ nasıl olacağını Sneijder’e gösterdi. Parçalı ‘Fil’ maçı sonuna kadar istedi. Bir de Sabri aslanlar gibi çalıştı.

Sonuçta Galatasaray yönünü ve aklını lige çevirmesi gerektiğini tam olarak algıladığı bir maç oynadı. Ağır kayıplar verdi ama puanı tam aldı. Ligin sonuna doğru bence en kritik uyarı Mersin’den geldi. Ama Galatasaray da öfkesini kontrol ettiği sürece ligi sonuna kadar; koşullar ne olursa olsun; kayıpsız götürecek gücü olduğunu kanıtladı.